Acoustische gitaar opnemen; Hoe de piano achtige tone van Tommy Emmanuel krijgen

[SaferSephy]

Ik ben sinds enige tijd weer acoustisch aan de gang met Tommy Emmanuel nummers. Nu wil ik mezelf graag opnemen dus heb de volgnde setup:

Eastman E20OM met AER AK 15 plus
Tascam 122 audio interface
Rode NT1a condensator mic

software: Reaper

Ik heb de microfoon zo'n 20 cm van de gitaar af gezet te hoogte van de 12/14e fret. Daarnaast neem ik het signaal direct uit de gitaar op. Op deze manier klinkt het al beter dan alleen direct uit de gitaar. Echter als ik het album Endless Road van Tommy er bij pak en ga a/b-en hoor ik bij hem echt een enorm "in your face" bijna piano achtige heldere toon.

Nu snap ik dat het natuurlijk vooral aan zijn vingers ligt en ook een andere gitaar, maar ik moet wel dichter in de buurt kunnen komen. Ik zal waarschijnlijk wel wat met EQ's , reverb en compressie aan de gang moeten, maar wellicht heeft iemand al een combinatie van deze zaken uitgezocht zodat ik me wat uren kan besparen. Vraag is dan ook of iemand deze tone heeft weten te benaderen, en zo ja, hoe je dit voor elkaar heb gekregen.

[LGK]

https://youtu.be/r1KI8JQEzz4

[SaferSephy]

https://youtu.be/r1KI8JQEzz4

Thanks, maar deze had ik al bekeken, en aangezien ik geen 8000 euro aan mics uit kan geven zal ik het met minder moeten doen haha. Ik ben vooral benieuwd wat voor post processing er nodig is.

[LGK]

Aaah jaa sorry daar heb ik geen idee van.. er zullen vast wel wat mensen zijn hier die daar iets van weten. Succes!

[Harald]

Dit filmpje bespreekt de setup voor Only. Endless Road was weer anders (dacht twee microfoons, maar niet zeker, ook niet waar ik het indertijd gelezen heb) en heeft een heel direct vrij droog geluid. Only is veel ruimtelijker qua sound. Daar is ook behoorlijk veel digitale galm te horen.

Endless Road is iig. close miking. Compressie zal wel deel van de truc zijn, don't overdo it. Goede post EQ ook. En, met één microfoon zal het tegenvallen die sound te krijgen. Iets ruimtelijk is natuurlijk wel fijn, zeker als je nauwelijks galm toevoegt.

Als je iemand hebt die kan helpen, probeer voor de gein eens een hoofdtelefoon op terwijl je speelt, en laat iemand anders de microfoon op verschillende plekken houden. Je zult zien dat dat enorm verschil maakt.

Grofweg:

De mic achter de brug pakt veel bas. Wil je boomy klinken (zoals Harry op Scarborough Fair) microfoon bij klankgat/ brug of brug.

De mic in het midden is redelijk in de buurt van jou 12e positie plaatsing, vrij neutrale one size fits all oplossing. Als je geen tijd hebt om te klooien is die 12e frets methode (op ong. 30 cm) je beste kans om een redelijk goed geluid te krijgen.

Microfoon bij nek, of kop van de gitaar krijgt zacht signaal binnen, maar daar zitten wel hoge frequenties en finger grease. Als je met meer microfoons werkt kan dat zeker interessant zijn om mee te nemen.

Wat je hier ziet is trouwens geen stereo opstelling. Nu is een gitaar op enige afstand ook niet echt een stereo geluidsbron. Van dichtbij wel, dan kun je dus ook X/Y of andere varianten zoals Blümlein proberen. En ook dan kun je experimenteren met de plaatsing van de mic. Dichter bij het klankgat of brug levert meer bas op dan de 12 frets plaatsing. Zelfde principe.

Vergeet ook de ruimte waar je zit niet, ook bij close miking. Als jij naar een muur toe zit krijg je reflecties. Die pikken de mics ook op. In een hoek kun je mid beklemtonen (ry cooders verklaring waarom Robert Johnson in een hoek zit op de hoes van zijn originele LP, hij gelooft niet in het bang voor de demonen en duivel verhaal) Ruimtes kunnen ook specifieke frequenties beklemtonen. Kan ook problemen opleveren, dat kun je dan als het goed is terugzien in een frequentieanalyse van je opname.

Proberen, en oren gebruiken. Ander punt is speelstijl. Tommy heeft als basis een zacht toucher, maar wel met veel eelt, en zonder nagels. Als jij met nagels speelt klinkt dat hoe dan ook anders. Sla je hard aan, reageert je gitaar ook anders.

[SaferSephy]

Dit filmpje bespreekt de setup voor Only. Endless Road was weer anders (dacht twee microfoons, maar niet zeker, ook niet waar ik het indertijd gelezen heb) en heeft een heel direct vrij droog geluid. Only is veel ruimtelijker qua sound. Daar is ook behoorlijk veel digitale galm te horen.

Endless Road is iig. close miking. Compressie zal wel deel van de truc zijn, don't overdo it. Goede post EQ ook. En, met één microfoon zal het tegenvallen die sound te krijgen. Iets ruimtelijk is natuurlijk wel fijn, zeker als je nauwelijks galm toevoegt.

Als je iemand hebt die kan helpen, probeer voor de gein eens een hoofdtelefoon op terwijl je speelt, en laat iemand anders de microfoon op verschillende plekken houden. Je zult zien dat dat enorm verschil maakt.

Grofweg:

De mic achter de brug pakt veel bas. Wil je boomy klinken (zoals Harry op Scarborough Fair) microfoon bij klankgat/ brug of brug.

De mic in het midden is redelijk in de buurt van jou 12e positie plaatsing, vrij neutrale one size fits all oplossing. Als je geen tijd hebt om te klooien is die 12e frets methode (op ong. 30 cm) je beste kans om een redelijk goed geluid te krijgen.

Microfoon bij nek, of kop van de gitaar krijgt zacht signaal binnen, maar daar zitten wel hoge frequenties en finger grease. Als je met meer microfoons werkt kan dat zeker interessant zijn om mee te nemen.

Wat je hier ziet is trouwens geen stereo opstelling. Nu is een gitaar op enige afstand ook niet echt een stereo geluidsbron. Van dichtbij wel, dan kun je dus ook X/Y of andere varianten zoals Blümlein proberen. En ook dan kun je experimenteren met de plaatsing van de mic. Dichter bij het klankgat of brug levert meer bas op dan de 12 frets plaatsing. Zelfde principe.

Vergeet ook de ruimte waar je zit niet, ook bij close miking. Als jij naar een muur toe zit krijg je reflecties. Die pikken de mics ook op. In een hoek kun je mid beklemtonen (ry cooders verklaring waarom Robert Johnson in een hoek zit op de hoes van zijn originele LP, hij gelooft niet in het bang voor de demonen en duivel verhaal) Ruimtes kunnen ook specifieke frequenties beklemtonen. Kan ook problemen opleveren, dat kun je dan als het goed is terugzien in een frequentieanalyse van je opname.

Proberen, en oren gebruiken. Ander punt is speelstijl. Tommy heeft als basis een zacht toucher, maar wel met veel eelt, en zonder nagels. Als jij met nagels speelt klinkt dat hoe dan ook anders. Sla je hard aan, reageert je gitaar ook anders.

Wow thanks Harald, hier kan ik wat mee thanks! Goed te zien dat je ook nog steeds actief bent hier volgens mij heb ik zo'n 10 jaar geleden een tab voor the man with the green thumb gekregen. Toendertijd speelde ik net een jaar, en kreeg ik em nog niet onder de knie, maar inmiddels loopt ie aardig uit mijn vingers

[miyaru]

Let er ook op als je met meerdere microfoons gaat werken dat jouw signaal in phase blijft, of in ieder geval zo goed mogelijk. Als je een goede DI gebruikt voor je electrische signaal zit daar vaak een phase invertor schakelaar op. Als je die gebruikt kan je daar ook mee experimenteren.

Robin.

[apekop]

Proberen, en oren gebruiken. Ander punt is speelstijl. Tommy heeft als basis een zacht toucher, maar wel met veel eelt, en zonder nagels. Als jij met nagels speelt klinkt dat hoe dan ook anders.

ok, ik wist niet dat TE helemaal zonder nagels speelde. Heeft ie ook niet een beetje korte nagels waar hij mee aanslaat zoals veel staalsnarige fingerpicking gitaristen? dus niet zoals bij klassiek gitaar lange nagels maar hele korte. Of speelt hij echt helemaal zonder nagels met het vlees van zijn vingers? Interessant om te weten.

[barno]

ok, ik wist niet dat TE helemaal zonder nagels speelde. Heeft ie ook niet een beetje korte nagels waar hij mee aanslaat zoals veel staalsnarige fingerpicking gitaristen? dus niet zoals bij klassiek gitaar lange nagels maar hele korte. Of speelt hij echt helemaal zonder nagels met het vlees van zijn vingers? Interessant om te weten.

zonder ja. ook handiger om dynamiek te leggen imo, met name bij het agressievere spel

[apekop]

Thanks! mooi filmpje. Hij weet toch nog een redelijk scherpe toon te krijgen ondanks dat hij zonder nagels speelt. Ook opvallend dat hij veel met zijn pink steunt op de klankkast (vandaar wellicht die slijtplek), iets dat bij klassiek gitaar uit den boze is.

Ik ben zelf afgestudeerd klassiek gitaar en probeer dat leerlingen altijd af te leren. Maar ik besef ook wel dat het voor sommige fingerpicking stijlen handig kan zijn. Maar dat komt dan later wel. Eerst de 'regels', dan de uitzonderingen.

(sorry voor de off topic, maar een interessante discussie ga ik niet uit de weg...)