Bijzondere inspiratiebronnen om te gaan gitaarspelen???

[MikeD]

Gosh..... dat varieerde bij mij van Beatles (Sgt Pepper; Abbey Road en de rest) tot Slade, Alice Cooper (De albums School's Out en Million Dollar Babies ) Pink Floyd, Uriah Heep (album Look at Yourself....) Yes... Maar wat we speelden, was voornamelijk Rolling Stones en Status Quo Covers. Totdat Michael Schenker opdook.. als ik er één moest kiezen, is hij het.

[Kim Wilson]

Ik denk dat het voor mij echt begonnen is met Normaal. Ik was al jaren fan, speelde drums in een Normaal coverbandje en had en passant ook al een akoestische gitaar aangeschaft. Toen ik ergens begin deze eeuw met een hernia thuis kwam te zitten/liggen, heb ik me de hele cd Effen Zitten (van hun eerste akoestische theatertour) eigen gemaakt. Ik kon verder toch niks. En vanaf dat moment is het wel hard gegaan.

Ik had nog een groot en duur keyboard staan die ik toen heb ingeruild voor een Epiphone Les Paul en een Fender Performer amp. Daarmee stond de deur open naar diverse obscure lawaaibandjes, maar de stijl van Normaal (en Jovink en later Mooi Wark) is altijd wel dicht bij me gebleven. Pretentieloze rock & roll vind ik lekker.

Later ben ik via een buurman in de blues terecht gekomen. Daarin vond ik vooral de westcoast en Texas blues (o.a. Fabulous Thunderbirds) erg lekker om te spelen. Uptempo, swing, moddervette shuffles, dat idee.

En nu ben ik vooral weer met mijn akoestische gitaar bezig, in mminimale bezettingen, op diverse gelegenheden. Campings, verjaardagen, overal sleep ik dat ding mee naar toe en probeer ik mensen te vermaken met mijn gitaar en leuke liedjes, al dan niet geflankeerd door bas en/of percussie. En al levert het niks op, het is wel heerlijk om te doen. Ook hier vooral geïnspireerd door Normaal, maar ook Pe en Rinus komen veelvuldig voorbij. Zelfs de Hûnekop probeer ik nog wel eens te spelen. Dat was vooral een succes toen er Friezen naast ons op de camping stonden die toevallig groot fan waren van die band. Nog nooit zo'n lol gehad!

[hessepes]

Ik kon onlangs met mijn rock goddess een paar woorden wisselen. En haar iets laten tekenen voor op mijn amp. Heb ik iedere keer plezier van als ik mijn versterker zie staan.
Heb nu zowel Melissa Etheridge als Paul McCartney (20 jaar (!) geleden) in de ogen gekeken. Geen wensen meer op dat vlak.