Piepschuim als alternatief

[humbucker]

Gisteren op het nieuws een interessante reportage gezien over een student instrumentbouw die als masterproef een cello in elkaar heeft gedraaid met een piepschuim bovenblad. Dat zou ervoor zorgen dat het instrument een pak luider wordt dan een "gewone" cello.

De reportage kan je hier herbekijken: http://deredactie.be/cm/vrtnieuws/vi...urnaal/2.39307 vanaf 28:34

De volledige scriptie is hier te downloaden.

Blijkbaar zou het gebruikt kunnen worden voor alle snaar/tokkelinstrumenten wat uiteraard ook de gitaar in zicht brengt.

[muziekschuur]

Wonderlijk. Dus zachter materiaal is beter?

[barno]

het volume komt niet zozeer van het bovenblad maar van de achterkant/zijkanten, die hier nog steeds hardhout zijn. bovenblad shaped de klank door te trillen. enfin dat denk ik toch.

[grizzly]

het volume komt niet zozeer van het bovenblad maar van de achterkant/zijkanten, die hier nog steeds hardhout zijn. bovenblad shaped de klank door te trillen. enfin dat denk ik toch.

Dat lees ik niet uit zijn onderzoek.

[grizzly]

Het onderzoek is in dit geval gericht op strijkinstrumenten.
1 van de problemen die zij tegen kwamen was, dat het puntdruk van de kam te groot was, waardoor het piepschuim zo ver ingedrukt werd dat het instrument niet meer bespeelbaar was.
Het werd opgelost door een en ander te versterken door een plaatje carbon onder de kam te lamineren.
Nu is de drukkracht die op een kam wordt uitgeoefend geheel anders als de trekkracht die op een brug wordt uitgeoefend.

Het principe van de veel hogere geluidsafstralingscoëfficient van piepschuim t.o.v. Spruce blijft dan wel het zelfde voor strijk- en tokkel instrumenten, maar of je op piepschuim een werkende brug kan vastmaken voor een staalsnarige gitaar valt nog te bezien

En of deze instrumenten tegen een stootje kunnen en de tand des tijds goed kunnen weerstaan is ook nog niet meegenomen in het onderzoek.

De uitkomst geeft wel veel stof tot nadenken.

[flatline]

alle kracht steunt op het achterblad,
en het "piepschuim bovenblad" kan dus trillen als een espeblad omdat het niet belast wordt.
Duurzaamheid - plus : gesneden geëxpandeerd polystyreenschuim is electrostatisch en trekt pakken stof aan - zal op termijn de grote uitdaging zijn.
F.

[Danieldg]

Het onderzoek is in dit geval gericht op strijkinstrumenten.
1 van de problemen die zij tegen kwamen was, dat het puntdruk van de kam te groot was, waardoor het piepschuim zo ver ingedrukt werd dat het instrument niet meer bespeelbaar was.
Het werd opgelost door een en ander te versterken door een plaatje carbon onder de kam te lamineren.
Nu is de drukkracht die op een kam wordt uitgeoefend geheel anders als de trekkracht die op een brug wordt uitgeoefend.

Het principe van de veel hogere geluidsafstralingscoëfficient van piepschuim t.o.v. Spruce blijft dan wel het zelfde voor strijk- en tokkel instrumenten, maar of je op piepschuim een werkende brug kan vastmaken voor een staalsnarige gitaar valt nog te bezien

En of deze instrumenten tegen een stootje kunnen en de tand des tijds goed kunnen weerstaan is ook nog niet meegenomen in het onderzoek.

De uitkomst geeft wel veel stof tot nadenken.

^inderdaad.

Als ik me niet vergis loopt er momenteel een onderzoek naar het gebruik van niet-exotische, duurzame houtsoorten voor akoestische gitaren. Doel van dat onderzoek is het numeriek modelleren van de gitaar an sich om zo de verschillende parameters die het modale gedrag (bebalking, materiaaldiktes etc.) en dus ook het geluidspectrum (zowel inhoud als vermogen) beïnvloeden te kunnen bepalen. Op deze manier kunnen de parameters per gekozen materiaalsoort geoptimaliseerd worden om bepaalde eigenschappen te bekomen. Dit is wat gitaarbouwers altijd doen (houtkeuzes, diktes etc.), maar als men het volledig kan modelleren kan ook elke parameter theoretisch bepaald worden. Dit zou een zeer interessant resultaat leveren qua materiaalkeuze: voor verschillende houtsoorten kan men dan een set parameters bepalen, met een gekend gedrag als uitkomst. Hier is onderzoek naar verricht aan de KU Leuven (in de vorm van een master thesis), maar er was een probleem om het gedrag correct te kunnen modelleren: een bepaald deel van het frequentiespectrum kan niet goed beschreven worden met de huidige wiskundige methodes. Hierdoor kan men het gedrag niet volledig modelleren en kunnen de parameters dus ook niet echt bepaald worden. Als men hierin echter zou verder gaan, en dit koppelt aan "out of the box" thinking qua materiaalkeuze, dan zouden er wel eens echte innovaties kunnen plaatsvinden op gebied van instrumentenbouw (die, laat ons eerlijk zijn, al 100 jaar stilstaat in de tijd).

Het enige probleem is natuurlijk de gebruikersgroep: veel "klassieke" muzikanten zijn imo pseudo-intellectuele known-it-alls die denken de wijsheid in pacht te hebben, en aanvaarden helemaal geen "afwijkende" instrumenten. Bij "niet-klassieke" muzikanten leeft dit ook, maar die zijn gelukkig over het algemeen veel normaler als het aankomt op instrumenten (en dus ook intelligenter als je het mij vraagt).