Oude zooi

[Duhsjaak]

Hoe het kan dat hier de klad in is gekomen, is een beetje een raadsel. Sorry.

Goed, in kort bestek. Door het posten van de film nam de dame die documentatie van Museum De Appel beheert, contact met mij op. De Appel was ik goed mee bekend. Want avant garde kunst etc.

Zij beheert een van de meest complete bibliotheken op het gebied van avant garde kunst. Onthou de naam Nell Donkers als je ooit iets zoekt op dat gebied. Het is een grandioos kennis centrum wat zij ervan heeft gemaakt.

Zij had contact met de Boyle Family, zijnde de commune die destijds de light shows voor de Jefferson Airplane verzorgden. Wat de Dead Heads waren voor The Grateful Dead, was de Boyle Family voor de J.A. Die Boyle Family bestaat nog in afgeslankte vorm en reizen nog steeds met hun light shows de wereld rond.

Zij gaven light shows op de gevel (buiten dus – lef hebben) van het Fantasiogebouw/De Appel gebouw in 2014 en waren erg geïnteresseerd in Amophophallus, de in house lightshow van Fantasio, en in de vraag of The Pink Floyd ook echt in Fantasio had gespeeld.
Daarover heb ik ze keurig kunnen bijpraten.
Korte (hier en daar details weggelaten) geschiedenis van Buurthuis Het Anker:

1966
Vijf (5) senioren doen senioren gymnastiek, een maal per week in de grote zaal
Er stonden twee stencilmachines waarop een uitgever van Subversief werk zijn uitgaven draaide.

1967
Groepen hang Nederlanders maakten het CS onveilig. Daarvoor werd de CS kelder ingericht. Gratis oefenplek voor de Outsiders. Handig want Wally woonde op pakbeet 250 meter afstand. Op de Kadijken. Twee problemen opgelost in één klap: Oefenruimte + CS Jeugd kwam uit het CS.

Oprichting van de Diggershop. De eerste winkel in Nederland zonder kassa. Groente die niet werd verkocht in de Markthal ging niet in de vuilnisschuit, maar werd per bakfiets naar de Diggershop gebracht. En gratis uitgedeeld aan bewoners van de Jodenbuurten de Prins Hendrikkadebuurt. Er ontstond een levendige 2e leven zaak van dingen die mensen overhadden en te kort kwamen. Nu zou je dat Voedselbank en Boemerang noemen.

1968
Sonja Barend presenteerde hier de Beatles – postertjes die nu nog in Café de Koe hangen.
Tim Buckley speelde in de theetuin en werd daar opgenomen for Dutch TV. Een wonder dat daarvan nog 2 nummers bewaard zijn gebleven. De opnames van Jimi Hendrix (niet in de theetuin) zijn allemaal gewist.

Provadya, een laffe poging om nuttige dingen professioneel aan te pakken, werd opgericht. Daaruit ontstond Paradiso aan de Weteringsschans. En Fantasio aan de Prins Hendrikkade.
Paradiso met een capaciteit van 1.000 bezoekers; Fantasio met een capaciteit van 400 mensen.

De Diggershop draaide op een grote mate van goodwill van de locals. Als per avond honderden mensen over de vloer komen die alleen maar halen en nooit iets brengen houdt het snel op. Dat is er dus met de Diggershop gebeurd. De bemoeienis van de gebroeders Slabbers mag daarbij niet onvermeld blijven. Een van de twee heeft de graphics van TopPop ook nog verzorgd, maar niet vanuit de Diggershop.

Tot dat moment bestond er geen podium voor band of dans of artiesten dat het buurthuisjes-niveau oversteeg. In die buurthuizen heb ik veel gespeeld. Als je daar pakweg 80 man binnen had, was je spekkoper.

Andere activiteiten in Fantasio waren onder meer:
- de soul kitchen, waar soul food werd gekookt
- een ‘studio’ waar posters werden gemaakt
- natuurlijk werd er een hoop gestencilled, illegaal aangeplakt etc.

1969
Fantasio wordt getransformeerd in De Kosmos.
Eerste gemengde sauna van NL.

Vanwege het zeer hoge zeefteef gehalte van de Kosmos bouw ik mijn bemoeienis met Fantasio (nog net) af.

Het gebouw komt leeg te staan. Er wordt een halfhartige poging gedaan een Fantasio doorstart te maken. De video’s op YouTube zijn uit die doorstart.

De Appel neemt het gebruik van het pand over. Bij het herverdelen van subsidies vallen ze in 2017 helaas buiten de prijzen en opereren, nu veel minder zichtbaar, vanuit een artistieke broedplaats net naast de westelijke ring.

Ik heb geprobeerd de tijdgeest een beetje te vangen. En tegelijk een niet al te lang verhaal ervan te maken.
Het is ook niet belangrijk genoeg voor een lang verhaal. Maar ik vond het leuk dat ik erbij was.

En een leuke vraag dus, die een veel eerder antwoord verdiende.
Vriendelijke groet, Gus

[guitarkid2]

nice one weer sjakie

jij kom over als een echte levenskunstenaar en daar lopen er niet zoveel van rond op deze aardkloot imo

[Duhsjaak]

Bumper de bump!
Leuk hoor, op zoek naar wat anders kwam ik deze tegen.
Tim Buckley, de pappa van Jeff Buckley.

Een van de twee songs die kennelijk bewaard zijn gebleven. Zal ook eens zoeken naar de andere.

https://youtu.be/SrKj4p9k_J8

Geniet ervan. ‘t Is uit een andere wereld lijkt het wel.
Vriendelijke groet, Gus

Edit: en de tweede ook gevonden:

https://youtu.be/TPtSVouKW10

Er is ook nog een uitvoering van Once I was, waarin theetuin footage is opgenomen maar wat daar verder niks mee te maken heeft.

[Duhsjaak]

Ook de Beau Cats weer even teruggeluisterd.
Zat toch heel fijn in elkaar.
Pet af heer Pepe!
Vriendelijke groet, Gus

[Pepe]

Oh, dit draadje ging gewoon verder,
die dingen mis je als je regelmatig al je automatische abonnement wist,
toevallig dat ik dit dus zag,
leesvoer!

[Pepe]

Ik zag de zoon van Tim B. voor het eerst ook in Paradiso, fantastisch optreden,
zou anderhalf jaar later verdrinken in de Mississippi, net zoals Randy California en Dennis Wilson,
had gehoopt dat Gary Lucas mee zou komen maar nee, Jeff B. deed alles zelf (en zelfs heel goed, geen makkelijke dingen)
ik heb er later een schilderij van gemaakt, Jeff als verdrinkend engeltje
want die associatie hadden die Buckley stemmen bij mij, serene engeltjes

[Duhsjaak]

Hij was inderdaad steengoed op gitaar. Ik vermoed dat Gary hem zo het een en ander heeft geleerd.
Dat was wel een eye opener. Tim kon namelijk geen barre akkoorden spelen. Wat het ook wel weer een apart tintje gaf.
Ik voel me ‘priveliged’ dat ik ze allebei heb gezien.

De theetuin opnames hebben een grillig patroon ondergaan. Maandenlang erop en dan ineens weer lang eraf, tot iemand anders ze dr weer opzette.

Je hebt een prachtig schilderij van Jeff gemaakt.
En ik wist niet dat Randy California ook zo aan zijn eind is gekomen. Nog gevaarlijker zwemmen dan de Sloterplas.

Wat me opviel als grootste gelijkenis was de gretigheid, de lichamelijkheid waarmee hij zijn muziek over het voetlicht bracht. Als je dat soort aantrekkingskracht op een podium zet, is het geen wonder dat mensen bij bosjes verliefd worden.

Dank je voor het posten van je Jeff schilderij.
Vriendelijke groet, Gus

[Erik de Perik]

Ik zag de zoon van Tim B. voor het eerst ook in Paradiso, fantastisch optreden,
zou anderhalf jaar later verdrinken in de Mississippi, net zoals Randy California en Dennis Wilson,
had gehoopt dat Gary Lucas mee zou komen maar nee, Jeff B. deed alles zelf (en zelfs heel goed, geen makkelijke dingen)
ik heb er later een schilderij van gemaakt, Jeff als verdrinkend engeltje
want die associatie hadden die Buckley stemmen bij mij, serene engeltjes

Mooi schilderij man!

Had 'm al eerder gezien maar weet egnie of ik daar iets over gezegd heb.

[Pepe]

Dat schilderij was een soort van experiment, drieluik samen met Radiohead en Kurt Cobain voor mijn zoon die ook schildert.
Heeft het druk, kan de vraag niet aan. Hij zei, als jij het digitaal aanlevert dan kan ik het op canvas produceren.
Dus die 3 doeken heb ik in photoshop gemaakt en er zijn vinyl versies van die gelijk verkocht zijn.
Ik vond het na die 3 wel genoeg want ik beleef er niet zoveel plezier van, dat expliciete celebrity painting, niet mijn ding, ik ben meer van het mythische Neo expressionistische.
Maar goed, als het over Cobain zou gaan had ik er ook een schilderij tevoorschijn van kunnen toveren. (en Fela Kuti maar dat is een heel ander verhaal)

[tmms]

Kom hier eigenlijk nooit maar laatst kwam ik deze tegen


Mm, tja, heerlijk