Gevoel vs. Strakheid

[Pepe]

Dylan is op het podium vaak een knorrige chagrijn , staat ie het halve optreden met zijn rug naar het publiek.

Dat verhaal van smaak en observatie kan ik geen chocolade maken. Als ik iets goed vind en jij niet ligt dat niet aan onze smaak maar aan onze observatie?
Wat?

Ik hou van Vanille ijs, Van Gogh en Zappa. Je kan zeggen dat Aardbei, Rembrandt en Dylan bij observatie beter zijn maar ik zeg dat het wel degelijk smaak is.

[FruscianteFan]

vedder gevoel ???
gitaar maybe
maar zang ??? puur techniek
ze moeten het samen eens doen dan krijg je een heerlijk gelikte versie die niemand pijn zal doen

Harald maakt de fout de discussie 'techniek vs gevoel' te associëren met geld.

Jij maakt de fout dat je iets alleen maar met gevoel zou kunnen zingen als je de techniek niet beheerst.

Ik vind de versies niet zo goed te vergelijken. John Mayer staat daar met een horde muzikanten op het podium (met naar mijn mening niet heel mooi gemixt geluid). Eddie Vedder nodigt iemand op het podium uit, aan zijn intro te horen een spontane actie (geen idee of het ook echt zo is), en heeft plezier. Mayer zal het nummer spelen als een crowd-pleaser voor het oudere publiek, Vedder, zo lijkt het, omdat het nou eenmaal een bekend en niet-ingewikkeld nummer is.

Ik ben geen fan van Mayer, wel van Vedder. Maar dat ligt niet aan het feit dat Mayers band iets strakker en tammer speelt.

[Harald]

Harald maakt de fout de discussie 'techniek vs gevoel' te associëren met geld.

Waar lees je dat? Blijkbaar ben ik niet duidelijk, of begrijp jij iets verkeerd... Wat mij betreft zijn techniek en gevoel absoluut geen dingen die elkaar uitsluiten. Ben er wel van overtuigd dat je mensen hebt die allereerst gitarist, drummer, pianist of whatever zijn, en dan pas muzikant. Je hebt ook de mensen die allereerst muzikant zijn. Maar dat betekend nog lang niet dat ze niet ook geweldig kunnen spelen. En soms heb je een goede muzikant, die verder helemaal niet zo veel kan op zijn instrument.

De andere misvatting is dat gevoel alleen maar de snik, het traantje is, en natuurlijk het bosje bloemen, en kom je nog even mee voor een kopje koffie (if you know what I mean) Zappa deed weinig aan romantiek, maar daar lig ik dan weer regelmatig in een deuk. Dat is ook gevoel. En soms, heel soms, geen gevoel, luister dan eens naar Mom and Dad of Watermelon in Easter Hay (studio versie)... Maar de originele versie van More Trouble Everyday komt ook vanuit gevoel.

Overigens heb ik zo'n donkerbruin vermoeden dat het niet zozeer met ouder publiek te maken heeft bij John Mayer, maar meer, dat daar zijn eigen muzikale hart eigenlijk ligt.

[FruscianteFan]

Altijd weer de gevoel vs. techniek discussie... alsof John Mayer dat nummer staat te spelen voor de centjes.

Hier haalde ik dat uit, sorry als ik dat verkeerd interpreteerde.

[danee]

Ik heb nooit gezegt dat technisch goed gespeelde muziek per definitie bezieling mist. Ik zei dat techniek geen absolute voorwaarde is tot het maken van goede muziek.

Dat dit niets te maken heeft met smaak maar observatie lijkt me overduidelijk. Zoals ik zei zijn grote hits bij lange na niet altijd technische hoogstandjes. Dat staat los van jouw of mijn persoonlijke smaak. In die zin is het observatie.


Verzonden vanaf mijn iPhone met behulp van Tapatalk

[Pepe]

Het ging er mij om wat je wel zei, dat goede muziek per definitie met bezieling te maken heeft. Dat betwijfel ik zeer.

[Han S]

Tja, dit zijn interessante discussies, maar je komt zelden tot elkaar. Ik heb ze beiden even bekeken, maar ik vind ze allebei drie keer niks.

Geef me dan maar de Hendrix versies. Maar wat is het nou dat mensen zo wel of niet raakt? Ik heb het in de studio redelijk vaak meegemaakt, dat je beseft dat er iets heel bizonders gebeurt en dat laat zich eigenlijk niet onder woorden vatten.

Ook met Harald heb ik zo'n moment gehad, de beginsolo in het nummer 'Confused woman blues'. Die raakt je per direct in het merg.

Vorige week met de eerste aflevering van 'Holland's got talent', de eerste act is een bandje dat een jive-rockand roll nummer brengt. Drums, gitaar en staande bas plus drie zangeressen. En vanaf de eerste noot hoor je het al, het staat als een huis en de hele zaal gaat als een speer. Wat is daar nou bizonder aan? Niet uit te leggen.

In the voice of holland komt een gozer en die doet het nummer 'zeg me dat het niet zo is' van Frank Boeien en al tijdens de eerste zin draaien de vier juryleden hun stoel om en volkomen terecht, want die jongen raakt ook mij heel diep en heel hard.

Muziek is bizar, een simpel liedje met drie standaard accoorden wordt tweede op het eurovisie song festival en staat in 14 landen nummer 1, hoe werkt dat?

[Harald]

Hier haalde ik dat uit, sorry als ik dat verkeerd interpreteerde.

Volgens mij zou Mayer dat soort nummers beter niet kunnen doen, als het alleen om de commerciele overwegingen gaan. Maar door John Mayer horen jonge romantisch aangelegde meisjes ook eens een nummer van Hendrix, of wat blues. Laat hij die romantische dingen weg houdt hij niet veel publiek over. De hardcore blues en rock fans durven nl. lang niet altijd toe te geven dat John Mayer dit soort dingen ook behoorlijk goed kan.

[Harald]

Ook met Harald heb ik zo'n moment gehad, de beginsolo in het nummer 'Confused woman blues'. Die raakt je per direct in het merg.

Dank Wat was die sustain heerlijk... zo fijn dat ik die noot veel te lang aanhield. Als Santana liefhebber vind ik het altijd leuk als zo'n noot maar door en door gaat. Dat hebben we nog even aangepast... grappig dat ipv een echte crossfade de sustainende noot nog te horen is onder het stukje wat ik eroverheen heb gespeeld

Is inderdaad zo'n stukje waar de eerste noot op één of andere manier precies goed is. En dat zit niet alleen in de keuze van de noot.

[Han S]

Je kunt niet uitleggen waarom iets zo goed is. Neem de eerste solo in het nummer 'Comfort'bly numb, de tweede noot drukt hij omhoog en hoewel er heel veel versies van die solo op youtube staan, door anderen gespeeld, is er niet een die me zo raakt als de versie van David.

Ik nam een demo op voor de CD Mandylion van The Gathering en Anneke van Giersbergen zat net bij de band. Zij stond achter het ruit te zingen, een meter bij me vandaan en ik was compleet gevloerd. Ik heb haar nooit meer zo horen zingen als op die demo, welke voor mij veel mooier is gezongen dan alle CD's die ze later heeft gedaan. Ik zie het dan ook als een groot compliment als iemand zich zo kan manifesteren, want dat heeft alles te maken met een bepaalde sfeer en met vertrouwen.