HNPD! Bill (& Becky) Lawrence

[Rinze]

Terwijl Buchanan wel degelijk elementen aangemeten kreeg door ome Bill, althans volgens de Bill & Becky site. Verwarrend allemaal.. En inderdaad, het verbaast mij ook dat ik dit soort feitjes zo maar uit mijn geheugen oplepel terwijl ik verder alles vergeet Trivia blijven blijkbaar beter hangen dan echt belangrijke informatie.

[Philippe]

Het is wel de Wajcman Lawrence, dus niet Bill die achter de Japanse connectie zit en de pickups van het Bettencourt model is ook Wajcman

De L500XL uit de originele N4 is wel degelijk van de oude Bill.

Bericht vanuit Bill himself destijds op het guitarsbyfender forum:

There is some confusion about the L-500L and the L-500XL on Nuno's and Dimebag's guitars. At the beginning, I only made two versions of the L-500 which we called R and L. The R had 4.8 Henry and the L had 9.6 Henry.

In 1981, Ronnie Montrose asked me if I could make him a cleaner version of the L and the R. The result was that now I had four different versions of the L-500 -- 3.2 Henry, 4.8 Henry, 6.9 Henry and 9.6 Henry. I had to renmae the pickups and called the set with the lower inductance L-510R with 3.2 Henry and L-510L with 6.9 Henry. Now the consumers got confused and assumed that the L-510 was a totally different pickup.

By the end of 1981, I renamed them again and:

the L-500L became the L-500XL with 9.6 Henry
the L-510L became the L-500L with 6.9 Henry
the L-500R no change with 4.8 Henry

In 1994, I brought back the L-510R which became the L-500C.

Nuno and Dime assumed that they were using an L, but they were really using what is called today a 9.6 Henry L-500XL.

[Kakihara]

Washburn is niet altijd even consequent in het gebruik van de L500XL; als B&B niet genoeg of tijdig konden leveren, zetten ze er zonder al te veel moeite de BLUSA's in. Daardoor kan je Washburn N4's tegenkomen met pickups van beide firma's. Die met Bill Lawrence USA op de cover zijn de EZ Wajcman pickups.

En Buchanan heeft een hele gitaar gekregen van Bill, niet enkel de pickups
Bill had ook heel even zijn eigen gitaarlijn: Wilde Guitars (ha, dan toch een vorm van consistentie ). B&B deden niet aan namedropping: ja, er zijn de gepubliceerde interviews met Grant Green en Roy Buchanan, en de naam van Reggie Young is ook wel eens zichtbaar (al moet ik tot mijn scha en schande toegeven dat ik hem heb moeten googlen) en Bill en Dan Armstrong zouden een keer aan Hendrix' geprutst hebben. Maar voor de rest wordt er weinig gerefereerd naar bekende gitaristen: Dime wordt niet vermeld, Jonny Lang niet, Poppa Chubby niet. Toch niet door hen in ieder geval. Scheelt ook al qua marketing. Ze beweren ook niet dat je precies als die of deze gitarist gaat klinken met die of deze pickup, enkel dat een L90 klinkt zoals een PAF zou moeten klinken
Het sierde Bill vooral dat hij niet bleef vastzitten in dat stramien van oude pickups opnieuw uit te vinden, maar dat hij die dingen verder ontwikkelde, nieuwe paden bewandelde en vastgeroeste ideeën probeerde te ontwrichten (ik herinner me een internet-duel en een andere pickupgoeroe over waarom weerstand niet dan wel geschikt was om de karakteristieken van een pickup weer te geven en waarom magneet x niet of wel superieur is aan magneet y). En gelijk had hij, want hoeveel perfecte PAF-clonen kan je aanbieden? Of ze nu Seymour Duncan, DiMarzio, Lollar, Fralin, Kinman, Harmonic Design of Bareknuckle of Rio Grande heten, blijkbaar hebben ze allemaal de 59 van Jimmy Page in handen gekregen en hebben ze allemaal uitvoerig die pickups bestudeerd om ze vervolgens te reverse-engineren. Waarna ze allemaal roepen dat zij de ultieme PAF-replica hebben ontwikkeld. (L500 is trouwens de eerste aftermarket-pickup de gereverse-engineerd (wat is het correct Nederlands voor dat woord?) geweest is). Zijn laatste creaties 'klinken' dan ook niet als iets wat er voordien al op de markt was, het heeft allemaal een wat meer 3D-karakter (en de microcoils al helemaal als ik de soundclips hoor). Veel gitaristen weten niet wat ze ermee moeten aanvangen en noemen het dan maar steriel, terwijl ze gewoon ineens frequenties horen die ze bij een andere pickup niet horen.
Wat mij betreft staat Bill op dezelfde hoogte als Leo Fender en Les Paul.

[Antoon]

Ik heb wel sympathie voor de man maar ik heb nooit zijn smaak in geluid kunnen waarderen helaas. Het is een bepaald type guitarist die ze (en vooral het verhaal erbij) mooi vindt klinken en daar hoor ik niet bij. De Keystones ga ik nog wel een keer willen proberen maar afgaand op de clips die zijn te vinden heb ik geen hoge verwachtingen. Ik geloof ook niet dat al die elementen uit de 70s en 80s van hem voor Gibson nou zo'n success zijn geworden. Soms is er een tijdelijke herwaardering van zijn oude elementen, waaronder deze tijd. De Fender noiseless zijn trouwens met gemengde gevoelens ontvangen.

[muziekschuur]

Mijn Gibson Bill Lawrence elementen doet toch een hoop hoofden omdraaien als ik em in een buizenbak steek....
Het is echt de keten die iets doet....

[muziekschuur]

Van Willy Stich naar Bill Lawrence is geen ongebruikelijke stap in de jaren 50 & 60 als de nazi haat nog stevig in zijn schoenen staat. Wie was er uncooler. Een Rus of een duitser.... Daar konden de Amerikanen van toen nog wel een biertje aan wijden. Maar als iemand zijn naam had gewijzigd en zich als coole amerikaan gedroeg.... Dan was het OK. Want iedereen uit Amerika had wel ergens europese of Afrikaanse ouders... (Of mexikaans..... En een... indiaan... tsja.... daar waren alleen nog verhalen over)...

[no 1 hops]

Ik heb nog een splinternieuw setje micro coils liggen, nooit geïnstalleerd.

ik weet, een oude topic maar struikel hier nu even over.
pepe, heb je ze ooit al een keer gebruikt en wat was je ervaring?

[Pepe]

Nee, liggen nog steeds maagdelijk in het laatje te liggen.
Ik heb sterk het idee dat het een typisch Lawrence signature geluid heeft, niet mijn ding zal ik maar zeggen.
Ik heb ook geen idee waarom ik ze gekocht heb.

[no 1 hops]

je hebt PM.

[no 1 hops]

het wordt voor mij binnenkort ook een HNPD.
mocht de tele microcoils van Pepe overnemen waardoor ik nu een hele range van oud naar nieuwe pickups van Bill kan gebruiken in diverse gitaren.
ik kan ze jammer genoeg niet omruilen in de asat special tribute of ik zou de gitaar drastisch moeten verbouwen en dat vind ik in dit geval zonde mocht het niet een blijvertje zijn op de lange duur.
maar zo zie je maar weer, waar de een het geluid van de BL pups niet geweldig vind vind ik juist het ingebouwde/gewikkelde karakter van de MFD pickups nog steeds niet echt geweldig terwijl een ander het misschien helemaal top vindt ;-)