HNPD! Bill (& Becky) Lawrence

[Philippe]

Van het weekend nieuwe pickups in mijn Soloist CS laten zetten. Het zijn de Bill Lawrence (bill&becky) L-500XL en L-45S (2x) geworden.

De 500XL had ik nog liggen. Het is typisch een pickup die een goed stuk hout nodig heeft en waarbij 1mm verandering in hoogte een wereld van verschil is. Heb hem ooit als Nuno/Dime fanboy gekocht voor een basswood gitaar. Manman wat een vies vuil krijserig geluid was dat zeg. Een snerpend hoog dat je trommelvliezen laat bloeden en een mid frequentie waar je nekharen van omhoog gaan staan. Helemaal niks. Snel een JB erin :-)

Nu heb ik vorige maand die Soloist aangeschaft die met de oorspronkelijke pups (Reflex actief) nogal donker en wollig klonk.
500XL erin gepleurd en ja hoor. Samen met het stuk mahonie en esdoorn top een heerlijke combinatie. Het kenmerkende hoog van de L-500XL en het donkere mahonie vult elkaar perfect aan. Wat een heerlijk geluid zeg.

Samen met de L-45S maakt het een logische combinatie. De L-45S ziet eruit als een humbucker in single coil formaat, maar het heeft echt een single coil karakter zonder alle ruis. Hoewel ze (Bill & Becky) het niet echt als een noiseless single coil omschrijven. Door de gigantische output van de 500XL moet die wel een tikje lager en de 45-S'en een tikje hoger om niet een enorm verschil in volume te krijgen.

Ik heb het ooit als eens eerder gezegd, maar ik blijf er bij; Bill Lawrence pickups (wél die van Bill & Becky!) zijn naar mijn mening echt 1 van de beste op de markt!

Verplichte foto:

[Pepe]

Hoeveel sympathie ik ook had voor de oude Bill, ik heb het nooit goed kunnen vinden met zijn pickups, niet met losse aftermarket en ook niet met de pickups die standaard op een Gibson zaten. Min of meer dezelfde reden waarom ik het niet kan vinden met Bardens.
Laatst nog een oude Black Label S1 in mijn Mad Cat gelepeld. In die Mad Cat zit een black label van Wacjman en hoewel die pickup erg goed klinkt vond ik vanuit een raar soort sentiment dat Bill's pickup daar in hoorde. Gauw er weer uitgehaald.

Ik heb nog een splinternieuw setje micro coils liggen, nooit geïnstalleerd.

[muziekschuur]

Ik heb de Gibson LB pickups in mijn Ibanez Roadster II... Nog steeds blij mee. Toen ik 22 was nieuw gekocht bij Feedback...

[Philippe]

Nooit geweten dat ze standaard in Gibsons zaten. Weer wat geleerd. Ik neem aan dat die niet degene waren uit de werkplaats van de ouwe Bill? Anders heeft hij het wel erg druk gehad denk ik ;-)
Over Bill Lawrence PU's lees je veel positieve én negatieve verhalen. Het is echt een love it or hate it PU. Hoewel ik moet zeggen dat ik over de pickups die uit de shop van Bill & Becky komen vrijwel louter positieve ervaringen lees.

[Pepe]

Hij heeft pickups voor Gibson ontworpen. Of eigenlijk, voor wie heeft hij niet ontworpen. Wat de Joden zijn voor Hollywood, de Italianen voor Las Vegas zijn de Duitsers voor de Amerikaanse gitaarindustrie. De pickups op de S1 en Maurader, de Grabber en L6s zijn o.a. van zijn hand.

Love or hate betekent meestal dat je weinig water bij de wijn doet. Ik denk dat er maar weinig mensen in de industrie zijn/waren die zoveel kennis hadden van pickups. Hij had een paar keer binnen kunnen lopen maar playboy Larry Dimarzio was beter in zijn marketing. Mensen zijn matig geïnteresseerd in innovatie en superieure performance, ze willen gewoon een paf met houten spacers.

[muziekschuur]

Gibson LS6 pickups:


In die tijd (1976) ontwierp hij (hij had ook een zaak in duitsland, maar of dat nu een ontwerp en/of fabrikage unit was, ik heb dat niet paraat) ook voor Framus.

Hier nog een Bill Lawrence pickup. Nu lijkt het in Duitsland te zijn gemaakt:

[muziekschuur]

Deze headstock lijkt wel heel veel op de Washburn headstocks en in omgekeerde vorm vind je die op de Nuno Bettencourt gitaren (N2, N4, N5, N7) die ook een 500l pickup in de brug hebben:

[Rinze]

In de jaren 80 maakte ome Bill onder de naam OBL elementen in Duitsland. Niet te verwarren met de prut die later als OBL uit werd gebracht. Net als met de naam Bill Lawrence was Bill niet zo goed in de zakelijke kant van het verhaal. Dus dan kwam hij gewoon weer met een nieuwe productnaam. Later had ie Becky en die was wat meer van de zakelijke kant. Helaas ook een beetje geschift en soms gewoon gestoord. Zo was er een videootje van haar op de NAMM waarin ze een stel nietsvermoedende Japanners te lijf ging omdat ze die Japanners ervan verdacht aan bedrijfsspionage te doen, kan het nu niet meer vinden helaas. Ook op de bedrijfssite ging ze regelmatig tekeer tegen (vermeende) opponenten op een nogal borderlinerige manier.

Zelf heb ik in 1988 een OBL L500XL in mijn Fender Lead gezet omdat de originele humbucker stuk was. In die tijd was het een uitkomst, je kon er met een JCM800 2203 erg heftige en strakke scheur- en hakgeluiden uit halen zonder extra hulpmiddelen. Later vond ik de L500 toch wat te steriel en heb hem verkocht. Daar heb ik nu toch wel spijt van. Met de huidige heavy amps is het natuurlijk veel gemakkelijker om ook met minder heftige pups een flinke scheur open te trekken zonder het een modderbad wordt.

Voor twee jaar nog over een Gordon Smith met twee OBL's erin gespeeld, ik vermoed L400's. Klonk te gek, helaas vond ik het halsje van de GS te petieterig en heb hem dus niet meegenomen.

Ik heb Bill (of eigenlijk Willy Lorenzo Stich, zoals hij eigenlijk heette, hij was blijkbaar verslaafd aan naamswijzigingen ) altijd een intrigerende man en uitvinder gevonden. Hij was echt zo'n soort Willlie Wortel. En hij wist donders goed waar hij het over had, misschien dat ie soms wat al te dogmatisch werd in de zin dat hij zich zozeer liet leiden door zijn wetenschappelijke aanpak en hoe hij vond dat het moest dat ie een beetje vergat dat de meeste gitaristen erg conservatief zijn. Wat dat betreft zullen de Fender Noiseless pickups nog een mooie revanche geweest tegen het eind van zijn leven en loopbaan: ontworpen door Bill Lawrence en een behoorlijk succes.

Ook qua levensloop was het een interessante man: Duits, in zijn jeugd de bombardementen op Duitsland meegemaakt, aardig bekend jazz-muzikant (Framus had signature-modellen van hem) en altijd weer met iets nieuws bezig. Je krijgt een beetje de indruk dat hij het gelukkigst was wanneer hij ongestoord aan innovaties kon werken.

[muziekschuur]

http://www.billlawrencereview.com/timeline

[Pepe]

Deze headstock lijkt wel heel veel op de Washburn headstocks en in omgekeerde vorm vind je die op de Nuno Bettencourt gitaren (N2, N4, N5, N7) die ook een 500l pickup in de brug hebben:

Die headstock zit op de eighties Japanse Lawrence gitaren zoals ook bijvoorbeeld op de Mad Cat.



Het is wel de Wajcman Lawrence, dus niet Bill die achter de Japanse connectie zit en de pickups van het Bettencourt model is ook Wajcman . Het is trouwens ook Wajcman als de namen van Vaughan, Buchanan en Richards als Lawrence 'endorsers' opduiken.

Wat een nerdie kennis he... ik moet wat vaker de kroeg in...