Andres Segovia

[Harald]

Ik denk dat het voor de klavier componisten een lastig instrument was gezien zijn polyfone karakter. Harp weer dan wel maar daar zat vaak een frisse jonge dame bij dus dan friemelde je wat partijtjes voor harp er tussen. Aan zo'n gitaar zat steevast een oude verzuurde sok dus die liet je voor wat het was. Mijn theorie.

LOL, en met die eerste heb je natuurlijk gelijk een reden waarom er nauwelijks goed repertoire was. Als je als gitarist puur vanuit de gitaar schrijft zijn de composities al snel minder, en als je voor de gitaar schrijft zonder het instrument te kennen zijn de composities of onspeelbaar, of ze maken nauwelijks gebruik van wat het instrument zo mooi kan.

De luitstukken van Bach zijn ee4n mooi voorbeeld. Nog steeds zijn er discussies of hij luit speelde of niet, en of die dingen wel voor luit geschreven zijn. Feitelijk zijn veel van die stukken niet eens zonder aanpassingen te spelen op de luit.

De polyphonie van de gitaar heeft andere haken en ogen dan die van de piano. Speel op een gitaar maar eens een 9 akkoord dat mooi met tertsen gestapeld is.

[lcvanderhelm]

Ik heb geen moeite om Segovia's timing te kunnen volgen.
Zal wel komen omdat ik ook een verzuurde oude lul aan het worden ben.

[Harald]

op 0'16'' klinkt hij toch echt alsof hij even wegvalt, en zo zijn er meer. Er zijn er een paar waar de eerste basnoot even wat langer mag klinken. Vindt de uitvoering daarvan echter totaal niet geslaagd, maar kan me nog voorstellen dat dat zo bedoeld was. Bij 1'06'' had 1 stop nog gekund, maar hij stopt eerst voor de basnoot van het akkoord, en dan gelijk daarna weer. Voor mij klinkt hij een beetje als een epilepticus die af en toe even wegvalt zonder het in de gaten te hebben.

[lcvanderhelm]

Als het een ander soort muziek was,geef ik je 100% gelijk.
Bij klassieke muziek vind ik deze zwevende timing juist wel lekker.

[showband]

Opnames van Segovia zijn niet strak te noemen.
Net zoals iedere deelnemer van het Nederlands kampioenschap harder schaatst dan Ard schenk zijn tijden.

De vergissing zit er in om Ard Schenk dan met terugwerkende kracht een matige sportman te noemen.

[Pepe]

Het punt is meer, het is geen wiskunde die nootjes, er is een hoop ruimte voor interpretatie. Maar Segovia noemde zijn opvatting "De Enige Juiste" en daar kwam ie mee weg omdat er simpelweg niemand voor hem was maar nu kan een & ander in een breder perspectief geplaatst worden.

Ik zag eens een Masterclass van hem, de student begint te spelen en na 4 maten tikt Segovia hem af en vraagt van wie die transcriptie is. Die is van u, zegt de student. Precies, zegt Segovia, en waarom speel je die noot dan daar? Nou, zegt de student aarzelend, omdat dat mijn keuze was. Segovia wordt kwaad en zegt, denk je dat je het beter weet? Waarom gebruik je dan mijn transcriptie? Wat een brutaliteit! Je speelt mijn transcriptie zoals ik het zeg of je maakt je eigen transcriptie. En nu overnieuw!

Een soort wachtkamer sfeer van de schooltandarts hing daar terwijl het eigenlijk een feest hoort te zijn, een Masterclass. Ik snap de kritiek van Williams wel.

[Harald]

Dat filmpje zwerft ook op youtube rond, word je niet blij van. Michael Chapdelaine heeft de pure klassieke gitaarwereld ook een beetje afgezworen heb ik het idee.

Zag toevallig vandaag (krijg je met die voorstellen van youtube) een uitvoering van de Sarabande uit de suite waar ook de bekende Bourree uit komt. Die was best goed aan te horen, zelfs best mooi. Zonder al te enge timing dingen.

Maar bij het filmpje hierboven (en het is niet alleen deze opname) kan ik me gewoon niet voorstellen dat de timing ooit wel als natuurlijk geaccepteerd werd. Nu geloof ik wel dat het aan het einde van de 19e eeuw, begin 20ste eeuw een ander verhaal was dan nu qua ideeën daarover, maar in dit filmpje is het wel heel erg. De vraag is ook niet alleen over Segovia, maar vooral ook de luisteraars toen, en deels de mensen nu die het voetstuk zo heilig lijken te achten dat er niets kritisch gezegd mag worden. Horen die mensen dit dan echt niet?

En je kunt je misschien in meer of mindere mate in de muzikant verplaatsen en begrijpen waarom hij het zo doet, maar ook dan kan een rubato of een fermate kloppen of juist niet. Dat is net zoiets als een bend naar een blue note die er echt tussen hangt. Je voelt toch wel of het bedoeld wringt, of dat een gitarist het gewoon slordig uitvoert, of net niet haalt. Zelfs bij muziek op een saz, een oud, of een sitar voel je toch wel aan of de rare +/-kwartnoten die met bends geraakt worden een beetje bij het instrument en de stijl kloppen.