Control - welke opbouw is beter?

[Cageman]

Geen idee of dit aansluit bij wat Gus zegt, maar ik moet wel zeggen dat je erg lang stilstaat bij de opbouw van je muziek.. Alsof het door een soort keuring heen moet als het "klaar" is. Natuurlijk is het fijn om mooi (/mooist) werk af te leveren, maar het proces moet ook leuk en gevarieerd blijven. Als het dat nu ook blijft, heb ik niks gezegd.

Misschien is het toch niet goed, en moet ik het durven weggooien en herschrijven. Zo ver ben ik nog niet, merk ik.

[Duhsjaak]

Ja Cageman, dat is inderdaad precies wat ik bedoel.
Ik realiseer mij dat het een stokpaardje is. Zonder dat ik daar nou dramatisch over wil doen, een stokpaardje raakt vaak diep gevoelde overtuigingen.

Tegelijk, dat wat mijn stokpaardje is, is andermans ergernis. Omdat je of ik daar nogal eens op terugval.

Ik coach nog al eens mensen op het gebied van song schrijven, liedteksten maken, maar ook schilderen, zijde schilderen, plateelwerk etc.
Soms ook niet coachen, maar dan een soort samenwerking, er op gericht samen een andere weg in te slaan o.i.d.

Welke discipline dan ook, ik vind dat je vooral je sterke punten moet verbeteren. Als het gaat om echt coachen heb ik eigenlijk maar één regel (dat stokpaardje dus) waarin ik onwrikbaar ben. En dat is deze. Maak drie liedjes. Controleer dan aan welk liedje je het langste gaat zitten twijfelen/schaven/herschrijven etc.
Dat is nóóit het beste liedje. Dat is altijd een minder goed liedje. En dat liedje blijft altijd minder dan het beste van de drie.

Doorgaans steek je vijf tot tien keer zoveel tijd in het poetsen en herschrijven als in het oorspronkelijke schrijven. Daar uit mag je concluderen dat door het herschrijven je de kans uit handen hebt gegeven easy drie nieuwe liedjes te maken. Er zit een heel aardige kans in dat daartussen opnieuw een 'beste' liedje zit.

Ik ben er dus van overtuigd dat eeuwige twijfelkonten niet alleen zichzelf in de weg zitten, maar ook hun eigen crea proces tegenhouden.

Ik zou paulusdeBKB dan ook willen melden dat moeten leren weggooien en herschrijven twee kwaliteiten zijn die ik persoonlijk niet na zou streven.
- weggooien omdat achteraf vaak blijkt dat aanvankelijk mislukte foto's heel leuk zijn
- als je iets wilt herschrijven dan is het opnieuw aansnijden van dat onderwerp/tekst/thema in een nieuw lied effectiever

Keuring inderdaad. Openstaan voor het aanhoren van een mening is een goede zaak. Maar er is er maar één die casting vote heeft over de muziek van pdeBKB en dat is pdeBKB zelf.

Teveel 'met kritiek aan de slag' en 'verbeterpunten ter harte nemen' en de resultaten van al dat soort van goed bedoelde adviezen (inclusief mijn opmerkingen allemaal) leidt tot een te afhankelijke zwabberkoers. En dan is de vraag natuurlijk: afhankelijk van wie, (en in prof setting) wat zijn de belangen, wie betaalt wie waarvoor? Heb je jezelf ervan overtuigd dat diegene die jou adviseert een muzikale koers/smaak vaart waarvan jouw muziek beter wordt? Of krijgt diegene die maar wat roept een strak plassertje van The final countdown, van die ambassadeurs van l'Oreal haarlak?

Dit is in feite geen echt antwoord meer op wat Cageman heeft gepost. Het is een pleidooi geworden.
Paul, je hebt eigenzinnige en prachtige dingen gepost. Ga uitvinden welke kwaliteiten je daarvoor inzet en welke daarvan je sterkste punten zijn. Zorg dat je die verder gaat ontwikkelen. Als artiest is het moeilijk om aan de bak te komen en nog moeilijker te zorgen dat je daarvan de rekening kunt betalen.
Als componist is er met het nodige geluk nog lol te maken en geld te verdienen. En met iets meer geluk serieus geld.

Als schilder zie je het duidelijkst het effect van 'weten wanneer je moet beginnen' en 'weten wanneer je moet stoppen'.
Te lang poetsen en pentimento leidt vrijwel altijd tot het verwateren van de oorspronkelijke vormtaal en het verlies van het karakter van het werk. De Engelse taal kent er zelfs een waarschuwing voor: You'll smudge it!
Kijk, ben ik toch weer over mijn stokpaardjes begonnen.

Vriendelijke groet, Gus

[paulusdeBKB]

Gus en Cageman, jullie hebben allebei een punt. Om er kort op in te gaan: Soms twijfel ik, en als dat te lang duurt is het inderdaad niet (meer) leuk. Meestal zit ik minder te soebatten over keuzes. Maar bij dit liedje ben ik zo blij met de tekst en de insteek dat ik het idee zo goed mogelijk wil presenteren, en daar hoort variaties uitproberen in mijn geval bij. Zie beide versies maar als voorstudies op wat het liedje uiteindelijk moet gaan worden. Net zoals schilders ook wel voorstudies maken om compositie en technieken te checken voor ze beginnen aan een groot werk.

Gus, 'weten wanneer je moet stoppen en wanneer je moet beginnen' is een zeer goed advies! Daar zal ik eens beter op letten. En pentimenti kende ik nog niet, dankjewel voor dat mooie woord

Goed. Deze week aan de slag met een nieuw liedje. Stay tuned! (vat je 'm ;-) )

[jasses]

Dag Paul, ik vind ‘m wederom erg goed, ik denk eigenlijk het beste dat ik al van je heb gehoord. Zoals al gezegd zeer bowie-esque feel. En hoewel het er muzikaal weinig mee te maken heeft moet ik aan joy division denken. Het zal wel de combinatie van je stem met de titel control.
Ik prefereer eigenlijk ook de dropboxversie kwa opbouw, maar weet niet helemaal waarom. Het enige wat ik anders zou doen is de oooooooo-o stukjes (kwasi)dubbelen met een simpele leadsynth of gitaar. Maar dat is waarschijnlijk omdat ik mezelf doorgaans nogal onzeker voel wanneer ik zelf oo-stukjes zing. En ik heb het niet gemaakt, dus daar houdt het dan ook op, eigenlijk.

Het kan wel hoor, ben zelf ook niet native, maar zou snel neigen naar iets als I'm eager to inspect what's kept in your closet of I'm the one that bothers for what's hidden underneath your covers, minor detail ook, het is een erg fijn liedje, geen ding om jezelf zorgen over te maken.

Tekstueel niks mis mee, en een toffe zin op zich, maar bij eerste luistering dacht ik er ook spontaan bij: is er geen zin die daar metrisch beter past? Nu, bij beluistering drie dacht ik dat al helemaal niet meer. Jawel, ik zit al aan beluistering drie. Eens zien hoe ver ik geraak…