Versterker klinkt pas als deze hard staat.

[Kim Wilson]

Buizen werken het meest optimaal als ze een beetje aan het werk gezet worden. Dan worden harmonischen het best weergegeven. Vraag me niet over details, maar dat schijnt iets natuurkundigs te zijn.

[cluseau]

Mis ik in het commentaar nog het effect van een brightcap. Deze funtie is effectiever naarmate de volume regelaar lager staat. Met name de marshall's laten dit nadelige effect zien. Wil je het testen draai dan maar eens het volume van je gitaar op een laag standje en de amp bijna open. Vergeet ff de extra noise wat ook het gevolg is, het gaat om de verandering van tone.

[arcane]

Ik denk dat het ook niet zozeer om het volume zelf gaat. Immers klinkt het het gitaargeluid als je een hoofdtelefoongebruikt op hoog volume lang niet zo vet als een versterker op hoog volume die je gewoon via de speaker hoort. Je wilt het geluid ook graag in je buik voelen.

[Plant]

Als je een amp goed hard zet en hij klinkt daarbij lekker en je zet hem de helft zachter, dan lijkt het niet meer te klinken. Maar zet je er een goede microfoon voor, sluit die aan op een mengtafel en zet de studiomonitoren lekker hard, dan heb je bijna altijd weer een soortgelijke beleving.

Conclusie: het ligt aan je oren.

Klopt, een deel gebeurt in je oren of daartussen. De gevoeligheid van het gehoor over het frequentiebereik (gehoorkromme) is niet op alle niveaus gelijk. Als je thuis op je audioset een cd'tje draait klinkt ie ook anders als ie zacht of hard staat. En dan bedoel ik niet zo hard dat de audioset het niet aankan (vevorming). Er is een veschil in 'perceptie'.

Oh, en vergeet speakers niet. Die moeten ook belast worden om full spectrum te klinken! Maar dat verschilt weer per speaker

Nou, full spectrum... ook zachtjes moet alles er wel uitkomen hoor. Je doelt waarschijnlijk op het 'opbreken' als een speaker op z'n falie krijgt.

Een gitaarspeaker heeft een nogal taaie ophanging en die gaat bij harder niveau / grotere conusuitslag meer tegenwerken. De conus wil naar voren en de ophanging 'trekt' 'm terug. Dat levert een (mechansiche) vervorming op die je meer gaat waarnemen op hoger niveau.

Mooie bewegende plaatjes gevonden Kijk, zo beweegt een speakerconus op lager niveau:



en zo gaat dat bij opbreken. De conus vervormt letterlijk door de tegengestelde krachten vanuit de spreekspoel en de ophanging:



Dat levert dus extra harmonischen op die jij lekkerder vind klinken. Maar om dat nou 'full spectrum' te noemen...

[HaroldA]

Inderdaad, speakers klinken beter op volume. Als je naar het droge signaal luistert van een loadbox gaat die echt niet beter klinken als hij harder staat, tenzij je geen master volume hebt.

[showband]

of het beter is of slechter is aan de luisteraar. Maar gitaarversterkers klinken anders als ze hard staan.

1 volume = tone is niet waar
2 veel geluidsdruk op je oren geeft compressie en psychische afsluiting. Dus een opname zacht terugluisteren geeft een eerlijker beeld dan de gitarist had. Hier hebben veel gitaristen last van.
4 je hebt een stuk "gewenning". (waardoor dovige gitaristen soms aan het eind met een glasscherpe toon belanden)

dan nu de redenen

1) een luidspreker is iets mechanisch. als ie harder gaat kan de spreekspoel buiten zijn magneet raken (x-max) waardoor ie mechanisch compressed. Je krijgt een toenemende demping van de conus+luchtkolom. De spoel veranderd van weerstand. En de weerstand is al verschillend over het frequentiegebied. Maar dat wijzigt ook nog eens.
2) je krijgt resonanties in de speakerkast. "hij gaat zingen"
3) De eindversterker kan gaan clippen. Zeker bij fender/vox achtigen krijg je dan pas die prachtige rand op je geluid. Dit vang je het beste op met een 5w versterker te kopen ipv een 100w head! Het heeft tot de 21ste eeuw geduurd voor dit een beetje tot de hoofden van de gitaristen begon door te dringen.
4) de geluidsdruk van hoog volume maakt dat die je gitaar weer in trilling brengt. Waardoor je een organisch systeem krijgt.
snaar-> amp-> speakerkast-> luchtkolom-> resonerende gitaarbody-> snaar-> amp..... enz
Wat extreem prettig speelt. Je setup gaat als een levend geheel functioneren. Microfonische snoeren en elementen erbij en alles werkt op elkaar in.
Daarom raad ik ook aan een kleine amp te nemen en die niet op je oren te plaatsen. Maar 20graden schuin omhoog naast je op een kruk. Gericht op de body van je gitaar! Dan heb je zo snel mogelijk "contact" tussen je amp en je gitaar.

dat was het technische deel.
Je gehoor is gevoelig voor emotie in een stem. Je hoort makkelijk of de stembanden schreeuwen, schor zijn, snikje, vochtig/droog enz. Dat is iets waarmee je aanwijzingen uit iemand zijn stem krijgt over de emotionele boodschap.
Bijukomende zaak is dat je aan een gitaarversterker eenvoudig hoort "of ie staat te werken". Je hoort dat niet alleen de speaker trilt. Maar ook dat de kast enorm staat te trillen, er rammeltjes ontstaan, de luchtgaten staan te puffen van de geluidsdruk enz
Net zoals je hoort dat een zanger van een coverband/musical lekker zijn partijtje zingt. Of dat ie er "ziel en zaligheid" in legt.

Wederom een reden om een laag vermogen amp te nemen en die enorm op zijn donder te geven. En, oh ja, niet te aaien op de snaren. Toon komt uit je vingers hangt daar ook mee samen. De zelfverzekerdheid waarmee je speelt stroomt uit je speaker.

een 100watt plexi met 2x4x12 kopen in dit land maakt dat je te hard bent. dussss
Clearsonic cabine om de gitarist+amp hahaha

[Mitch]

Ik denk niet dat er ooit een topic is geweest waar in zo weinig posts zo veel zinnigs over de hele breedte en vanuit ieder perspectief gezegd is. Just wow

[arjanb01]

Bonamassa style, ALLE knoppen op 10, plexi glas rondom de amp en gaan! Puurdere buizentoon ga je niet krijgen.

[showband]

Mooie bewegende plaatjes gevonden Kijk, zo beweegt een speakerconus op lager niveau:



en zo gaat dat bij opbreken. De conus vervormt letterlijk door de tegengestelde krachten vanuit de spreekspoel en de ophanging:



Dat levert dus extra harmonischen op die jij lekkerder vind klinken. Maar om dat nou 'full spectrum' te noemen...

merk op dat deze plaatjes niet alleen aan de energie hangen die je aan de conus toevoegt.
Maar ook aan het frequentiespectrum. De stijfheid, massa van de conus. De vorm enz.

Een andere speaker in je box steken is een major verschil. Wat mij betreft direct meer van invloed dan een andere set elementen.

[nak]

Als je een amp goed hard zet en hij klinkt daarbij lekker en je zet hem de helft zachter, dan lijkt het niet meer te klinken. Maar zet je er een goede microfoon voor, sluit die aan op een mengtafel en zet de studiomonitoren lekker hard, dan heb je bijna altijd weer een soortgelijke beleving.

Tja, weet ik ook niet of dat zo is, zou best kunnen.
Maar gek genoeg heb ik een donkerbruin vermoeden dat bij opnames van Gary Moore z'n versterker loei en loeihard stond in een studio.
Ik kan niks bewijzen maar ik heb dat idee gewoon en kom er niet vanaf, en niet alleen dat z'n gitaar zo snel begint te feedbacken.
Vraag me wel af wat er met de dynamiek gebeurt als je hard of zacht opneemt in een studio.
Meestal heeft men het over tone/volume maar mis daarbij het aspect dynamiek.
Maar gezien de post is er genoeg om over te 'ponderen', zeer interessant.