Brughumbucker gezocht voor PRS SE (mahonie)

[MjS]

Ik heb al jaren een PRS Santana SE (eerste serie), een volledige mahonie gitaar met gelijmde hals. Alleen de sound was niet altijd 100% wat ik zocht (ook niet slecht). Ik zou de versterkte klank met het brugelement omschrijven als erg compressed en met veel mids. Hij is eigenlijk niet schel te krijgen, maar mist ook wat strakte in het laag.

Onversterkt heb ik het idee dat de SE wat 'muffled' klinkt, met tamelijk wat (laag)mid en bas maar zonder veel punch en definitie.

Oh er heeft trouwens een Steve's Special in gelegen, dat vond ik helemaal niks. Die wou niet 'zingen'.

Wat vind ik qua sound lekker? Ik heb een San Dimas gehad, daar vond ik de JB in de brug erg lekker. Bij mijn Mayones vind ik de JB nog wat lekkerder. Maar die twee gitaren hebben onversterkt wat meer definitie en zijn niet overvloedig in de mids. Verder heb ik een EBMM Silhouette Special gehad met een Dimarzio Virtual Paf in de brug gehad, dat vond ik vintage, te weinig output, te snel scherp in het hoog, geen zingende mids.

Genre: rock, 80ies hairmetal, classic rock

Voor de hand liggende antwoord zou misschien een JB zijn, maar ik ben bang dat ik dan teveel mids heb.

[macwilliams]

Dimarzio DP107.
Vind ik meer open klinken dan een JB voor classic rock en scheurt goed voor metal.

[MjS]

Bedankt voor je reactie. Die pickup is schijnbaar zeer vergelijkbaar met een Steves Special, die ik dus in de gitaar heb gehad en niks vond. Ik ben bang dat dit dan ook niet mijn straatje is.

Sent from my HTC One using Tapatalk

[Orpheo]

Bedankt voor je reactie. Die pickup is schijnbaar zeer vergelijkbaar met een Steves Special, die ik dus in de gitaar heb gehad en niks vond. Ik ben bang dat dit dan ook niet mijn straatje is.

Sent from my HTC One using Tapatalk

really?! nee totaal niet. de megadrive is veel agressiever.

Dat gezegd hebbende, ik loop met een grote boog om Dimarzio heen. Zijn handelspraktijken zijn ronduit smerig en ik vind vooral die pups verschrikkelijk klinken Ik ga voor een duncan SH6, Bill Lawrence L500XL of een BKP Cold Sweat of de Nailbomb of de Rebel Yell of de Black Hawk of nog lekkerder, de PATB1. Of ik zou een hybrid maken tussen de JB en de Fullshred, voor wat jij wilt, en dan er een alnico8 magneet in proppen.

Genoeg opties lijkt me Als je meer mids en vooral meer open mids wilt zou ik geen DMZ nemen. die zijn notoir om hun dichtgesmeerde mids.

[MjS]

My bad, via Google vond ik wat dingen die dat suggereerden.

Thanks voor de uitgebreide suggesties. Al is het bijna een gevalletje van bomen-bos ineens.

@Orpheo: ik hoopte stiekem al op een reactie van jou! Begrijp ik goed dat je ook verwacht dat de JB too much is in deze gitaar in kwestie? Ik moet zeggen dat je me redelijk enthousiast maakt voor hybrids/magnet swaps, natuurlijk zelf de ballen verstand ervan maar je omschrijving klinkt wel goed. Ik ga me er eens verder in verdiepen. Alnico 8 lijkt inderdaad wel fijn te zijn.

BKP heb ik eerder al naar gekeken (en naar Suhr Aldrich pu), maar voor een tweede gitaar die vrijwel niks waard is vind ik dat een beetje overkill. Wil er eigenlijk niet meer dan 100 euro aan uitgeven.

[Orpheo]

neuh niet too much, eerder same old same old. de suhr aldrich vond ik heel saai. klinkt heel erg '80ies' en kan maar een ding: klinken als aldrich.

ik zou echt kijken naar een alternative 8 als je in de lijn van de JB wilt maar dan wat voller, meer 'meaty' tone. of de sh6 als je meer wilt scheuren en meer bite wilt.

[Speeddemon]

Als je meer mids en vooral meer open mids wilt zou ik geen DMZ nemen. die zijn notoir om hun dichtgesmeerde mids.

Hey Orph, niet dat ik nou zo’n DMZ fanboy ben, maar ik merk dat het merendeel van m’n aftermarket elementen tegenwoordig DMZ is, en 5-6 jaar geleden was dat Duncan. Heb nog steeds in 1 ‘shred’ gitaar (Hamer Californian Slammer) een JB liggen, die daar magisch ‘meaty’ klinkt en in z’n neef (Cali Deluxe) had ik een Duncan Distortion liggen, maar die gitaar is al een tijdje geleden de deur uit gegaan.
Wat ik vooralsnog mis bij Duncan, is een hals-element à la Air Norton; niet te donker,, wel ‘liquid’ maar toch met veel definitie, beetje PAF sound on steroids, maar fantastisch bluesy als ie gesplit wordt.

Enneh, je dichtgesmeerde mids opmerking; is dat niet een beetje gekleurd door hoe je tegenwoordig aankijkt tegen meneer DiMarzio himself? Ik bedoel, ik kan me nog legio lovende verhalen van jou over allerlei DMZ’s (o.a. Super D, Norton, Air Norton) herinneren en nu snap ik dat kennis en ervaring een continu proces zijn, maar over het algemeen zijn dingen waar ik 5 jaar geleden hotel-de-botel over was, niet zaken die ik nu volledig affik. En dat lijk ik bij jou wel te voelen.

Ik vond de Duncan Distortion neck overigens een tof hals-element, maar was wel behoorlijk high-output en aan de strakke kant; beetje Evolution neck, met meer kloten en een iets minder direct en fel hoog. Wat meespeelde bij mij in DMZ keuzes, was de double-cream optie;
In m’n Hamer Flying V ligt een Super D-Air Norton combi, en m’n laatste Burny Les Paul een Norton-Air Norton (n) combi; beide splitbaar =geweldig.

Maar goed, ik sta nog zeker open voor nieuwe dingen (Duncan?) in m’n black beauty Burny LPC; daar zijn onlangs de GFS pups uit gegaan en is een DMZ Super D+36th PAF neck set in zwart onderweg. Ik zocht iets wat zowel enigzins ‘vintage correct’ qua PAF neck kon klinken, als ietwat beefy/crunchy in de brug, maar niet te modern.
Een Duncan ’59 of Jazz gaat het waarschijnlijk nooit meer worden; zó afgeknapt op die 2 in het verleden. Maar je omschrijvingen van de Alternative 8 klinken veelbelovend.

[Orpheo]

Hey Orph, niet dat ik nou zo’n DMZ fanboy ben, maar ik merk dat het merendeel van m’n aftermarket elementen tegenwoordig DMZ is, en 5-6 jaar geleden was dat Duncan. Heb nog steeds in 1 ‘shred’ gitaar (Hamer Californian Slammer) een JB liggen, die daar magisch ‘meaty’ klinkt en in z’n neef (Cali Deluxe) had ik een Duncan Distortion liggen, maar die gitaar is al een tijdje geleden de deur uit gegaan.
Wat ik vooralsnog mis bij Duncan, is een hals-element à la Air Norton; niet te donker,, wel ‘liquid’ maar toch met veel definitie, beetje PAF sound on steroids, maar fantastisch bluesy als ie gesplit wordt.

Enneh, je dichtgesmeerde mids opmerking; is dat niet een beetje gekleurd door hoe je tegenwoordig aankijkt tegen meneer DiMarzio himself? Ik bedoel, ik kan me nog legio lovende verhalen van jou over allerlei DMZ’s (o.a. Super D, Norton, Air Norton) herinneren en nu snap ik dat kennis en ervaring een continu proces zijn, maar over het algemeen zijn dingen waar ik 5 jaar geleden hotel-de-botel over was, niet zaken die ik nu volledig affik. En dat lijk ik bij jou wel te voelen.

Ik vond de Duncan Distortion neck overigens een tof hals-element, maar was wel behoorlijk high-output en aan de strakke kant; beetje Evolution neck, met meer kloten en een iets minder direct en fel hoog. Wat meespeelde bij mij in DMZ keuzes, was de double-cream optie;
In m’n Hamer Flying V ligt een Super D-Air Norton combi, en m’n laatste Burny Les Paul een Norton-Air Norton (n) combi; beide splitbaar =geweldig.

Maar goed, ik sta nog zeker open voor nieuwe dingen (Duncan?) in m’n black beauty Burny LPC; daar zijn onlangs de GFS pups uit gegaan en is een DMZ Super D+36th PAF neck set in zwart onderweg. Ik zocht iets wat zowel enigzins ‘vintage correct’ qua PAF neck kon klinken, als ietwat beefy/crunchy in de brug, maar niet te modern.
Een Duncan ’59 of Jazz gaat het waarschijnlijk nooit meer worden; zó afgeknapt op die 2 in het verleden. Maar je omschrijvingen van de Alternative 8 klinken veelbelovend.

ik ben ook heel consistent: de superD en de air norton blijf ik te gek vinden. het merendeel vind ik niks

[Speeddemon]

ik ben ook heel consistent: de superD en de air norton blijf ik te gek vinden. het merendeel vind ik niks

En, ervaring met de 36th Anniv. PAFs?

(sorry voor de thread-hijack).
On topic; ik zou zelf MjS de DiMarzio Norton aanraden; vergelijkbaar met de JB, iets minder piekerig, iets lagere output, maar nog steeds best mid-forward en punchy, en een iets voller, maar nog steeds strak laag, vergeleken met de JB. En zeker geschikt voor classic rock/hardrock; speel ik er zelf ook mee. Heb er 1 in een Charvel SoCal (super-strat) en in een Les Paul.

[Orpheo]

En, ervaring met de 36th Anniv. PAFs?

(sorry voor de thread-hijack).
On topic; ik zou zelf MjS de DiMarzio Norton aanraden; vergelijkbaar met de JB, iets minder piekerig, iets lagere output, maar nog steeds best mid-forward en punchy, en een iets voller, maar nog steeds strak laag, vergeleken met de JB. En zeker geschikt voor classic rock/hardrock; speel ik er zelf ook mee. Heb er 1 in een Charvel SoCal (super-strat) en in een Les Paul.

jep maar dat is toch geen PAF. niet als in 'ouwe humbucker van Gibson uit de 50ies' paf. verkeerd draad, verkeerde bobbins, verkeerde isolatie, verkeerde magneten, verkeerde spacers, verkeerde baseplate. Om maar te zwijgen van tone. Veel te wollig, neuzig/nasaal, beetje 'congested'. Geen 'flutey' overtones in de hals, geen heldere bite met een soft top end, geen 'woody' lows. compleet karakterloos. Leuk om je Ibanez RG een beetje cleaner te maken, maar voor een serieuze gitarist die een PAF wilt? hopeloos.

Sorry, ik ben echt geen fan van dimarzio pickups, op 4 na: de air norton, super distortion, x2n en de bluesbucker. en dan trek ik ze het liefst uit elkaar om ze te matchen met andere spoelen. Met een andere baseplate. En andere polepieces voor de bluesbucker