And now for something completely different...

[Javaca]

Jaren geleden kwam ik op het spoor van het boek "De Jongens van de Hobbyclub" van Leonard de Vries.

Het boek, geschreven tijdens het onderduiken de oorlog en uitgegeven in 1947, gaat over een groep schooljongens die een hobbyclub oprichten om hun hobby's samen te brengen en van elkaar te leren. Een beetje zoals dit forumgedeelte en de meetings door de jaren heen zijn gaan werken. Nog nooit was er zo veel contact en samenwerking tussen bouwers en heeft de gitaarbouw in Nederland zo gefloreerd.

Het lezen van dit boek heeft voor mij indirect geleid tot het bouwen van gitaren en het zeuren bij gitaarnet om dit forumdeel.

Een paar weken geleden ben ik het boek "Makers" van Chris Anderson gaan lezen. Het gaat over de zogenaamde 'maker movement' die zich nu wereldwijd voltrekt. Aangejaagd door opensource software en hardware, 3d-printers, cnc-banken en lasercutters in "Fablabs" en zgn. "Hacker- of Makerspaces". Bij het lezen van dit boek had ik echter het gevoel dat ik dit verhaal al eens gehoord had, maar dan van vijftig jaar eerder. Ik vroeg me af of dit bekend was in het 'maker-wereldje' en informeerde bij MAKE: Magazine, een amerikaans blad van en voor de maker movement. Per omgaande kreeg ik een mail terug: "Cool verhaal, zou je er een artikel over kunnen schrijven?" Ehm, ok...

Het resultaat kun je hier vinden: http://blog.makezine.com/2013/06/06/...-from-holland/

De Nederlandse versie van het boek van De Vries staat online op de site van de KB: http://www.dbnl.org/tekst/vrie040jong01_01/

[Cocobolo]

Cool, dat boekje van de Vries moest ik maar eens uitprinten of downloaden voor op vakantie :-)
Ik heb het alleen even "diagonaal doorheen gewapperd" maar ziet er leuk uit, ook leuk om die ouderwetse illustraties te zien.

Goed artikel hoor, gaaf dat ze je gevraagd hebben

[Harry]

heb jouw artikel nog niet gelezen, maar als jochie heb ik gesmuld van de boeken van de Vries!!

[Rinze]

Die ene jongen op het kaft lijkt op een meisje

[smullie]

Die ene jongen op het kaft lijkt op een meisje

Dat is Leonard voor zijn operatie... Hij schreef over de rest.

[showband]

mijn vader had enkele delen "jongens en wetenschap" uit zijn kinderjaren.



http://www.dbnl.org/tekst/dene007jong01_01/

dat heb ik verslonden.

[Javaca]

mijn vader had enkele delen "jongens en wetenschap" uit zijn kinderjaren.



http://www.dbnl.org/tekst/dene007jong01_01/

dat heb ik verslonden.

Die heb ik hier ook liggen (ben dit soort boeken gaan verzamelen).

Heel gaaf boek, maar veel minder realistisch dan de boeken van De Vries. Dit is een voorspelling.
Prachtig hoe ze die reis naar de maan beschrijven en kernenergie nog een belofte voor de toekomst is...

[Javaca]

Cool, dat boekje van de Vries moest ik maar eens uitprinten of downloaden voor op vakantie :-)

Kijk, dat is nu precies de bedoeling die ik had met het artikel...

[Dootch]

Mooi geschreven Javaca!

Ik heb ook zo'n soort boeken geërfd van mijn vader (die is geboren in 1940). Die probeerde ook vanalles te bouwen in zijn boerendorp. Hij heeft op mij het modelbouw virus over gedragen (houtbouw, schepen, vliegers,) maar ik bouwde ook met mijn broer (die meer elektronisch inzicht had) radio's, synthesizers, ...
Ook levensechte dingen, zoals poging (bij gebleven) voor een duikboot in het zwembad van een vriend. Maar ook raketten en zelfs bommen, de gevaarlijke chemicaliën kocht je gewoon bij de drogist. (ik heb uiteindelijk scheikunde gestudeerd ).
Het clubgevoel heb ik echter nooit gekend. Ikzelf, mijn vader en broer waren echt roependen in de woestijn. niemand die ik ooit van ver of dichtbij kende had gelijkaardige hobbies. Waren wij wat zonderling? Jaarlijks gingen we op bedevaart naar de modelbouwbeurs in Utrecht. Maar het enige dat mijn vrienden in de buurt en op school wilden was voetballen en van die dingen...
Weet je, ik ben nu chemisch ingenieur en werk in een chemische fabriek en dat zit daar tjokvol technische mensen en ingenieurs, maar ook daar vind je dus niemand die ook maar iet of wat hobby heeft die naam waardig; Niet dat het moet van mij, maar soms denk ik, hallo, waar zitten jullie... Het lijkt me wel dat Nederland en Duitsland veel meer knutselaars tellen dan Vlaanderen (is dat zo?)


Het bouwen van een gitaar leek me al sedert mijn 18 jaar een enorme gaaf project. Maar aangezien ik toen studeerde en geen centen had en al helemaal geen tijd bleef dat toen een droom. Weet je, ik woonde op de buiten, en toen kende je alleen de boeken die in de lokale (christelijk gecensureerde ) bib beschikbaar waren.
Nu kan je veel bouwen, maar een gitaar dat kon ik toch niet zelf bedenken hoe dat dat moest.
uiteindelijk vond ik het boek van Cumpiano, zo'n twintig jaar geleden in Antwerpen in een partiturenwinkel. Het internet bestond wel al als concept maar werd nog niet gebruikt voor die dingen. In die tijd was je trouwens ook nog niet gered met een boek. Waar kocht je in Gods' naam de materialen? Effe webshoppen was er echt niet bij. Mijn eerste klassieke gitaar bouwen is op die manier een queeste geworden die 6 jaar heeft geduurd. Met af en toe periodes van maanden dat ik het niet meer zag zitten om verder te bouwen.
Het internet (en gitaarnet) zijn op dat vlak echt een geschenk uit de hemel.

Er gaat eigenlijk geen dag voorbij dat ik eigenlijk niet liever met houtbewerking zou bezig zijn. Maar ja, er moet ook brood op de plank. Gelukkig bestaan er nu virtuele clubs zoals gitaarnet. En nee ik ben niet sociaal gestoord maar het clubleven zoals in die boekjes bestond vroeger volgens mij echt alleen maar in de steden. Daarom ga ik het boek ook niet lezen. Het zou mij alleen maar meer doen beseffen wat er allemaal had gekund hadden de omstandigheden wat anders geweest. Waardevol waren deze boeken zeker wel. Ze konden jongeren ethousiasmeren voor technische stuf. Het in praktijk brengen was vroeger echter echt niet simpel.

Enfin, dit is maar wat nostalgisch geschrijf vanuit mijn midlife crisis, maar daar moest ik allemaal aan denken toen ik je artikel las. Enne veel succes met je boek op stapel! Je hebt een vlotte pen

mvg,
Hans

[Javaca]

Je verhaal klinkt erg herkenbaar Hans.

Het boek van De Vries blijft natuurlijk fictie, maar het was een aanzet tot.

Wat me vaak opvalt is dat veel mensen niets meer zelf kunnen of willen kunnen. Lekkende kraan? ow dan bel ik wel een loodgieter. Lekke band? Gooi er maar een nieuwe om. Er wordt niet eens gekeken of er zelf iets aan te doen valt.

Uiteindelijk heb ik gelukkig een vriendengroep getroffen van mensen die -bijna allemaal- technisch zijn of in ieder geval zelf wat kunnen. Een electricien, beveiliger, hovenier, monteur in de pitstraat bij Blekemolen, electrotechnisch ontwerper en ga zo maar door. Gezamelijk kenmerk is dat we allemaal wat met onze handen kunnen en niet snel tevreden met de 'status quo'. We ondernemen af en toe samen projecten, van het organiseren van rommelmarkten en eigen festivals en het bouwen van schuren en restaureren van tractors. Iedereen kan iets, en samen kunnen we veel.

Wat mij in de afgelopen jaren is opgevallen (en tegengevallen) is dat in Nederland (anders dan in Duitsland en België) 'handwerk' en 'ambacht' eigenlijk niet (meer) gewaardeerd en gestimuleerd wordt. Ben je slim? Dan ga je toch niet met je handen werken? Studeer door en wordt manager...
Het gevolg is dat er verschrikkelijk veel managers zijn die geen inzicht hebben in hoe iets daadwerkelijk tot stand komt. Maar zij worden wel geacht de 'nono's' op de werkvloer aan te sturen. Maar al te vaak loopt dit in het honderd (managers worden geboren, die kun je niet maken).
Dit is een direct gevolg van de gestegen welvaart in de jaren '50-'80. Er werd enorm gepusht om maar door te studeren en een 'goede baan' te vinden. Het probleem waar we nu voor staan is dat er ladingen inhoudsloze studies zijn, die leuk klinken maar eigenlijk niets om het lijf hebben. Om een 'echt vak' te leren kun je hier in Nederland amper meer terecht, zeker niet op een wat hoger niveau.

Er wordt wel een schijn opgehouden, door middel van loze publieksacties als "De Week van het Ambacht" en "Vaktoppers" maar dat is allemaal gericht op MBO-ers. Ware vakkennis is er vaak ver te zoeken, en innovatie jaagt het al helemaal niet aan.

Als ik op de opleidingen in België om me heen keek zijn dat broeinesten van creatievelingen en hoogbegaafden. De ILSA in Boom was een soort intellectuele enclave binnen de school.

Ik ga stoppen, anders raaskal ik door. Interessant om eens te bekijken: De TED-talks en boeken van Ken Robinson en het boek "De Ambachtsman" van socioloog Richard Sennett.