Niks nieuws onder de zon, want vriend Bach beschreef de reine en de gelijkzwevende stemming reeds 350 jaar geleden; dit is geen kwantumfysica: wie “reine stemming” invoert weet de volgende zes jaar wat lezen.
’t Principe is dat de “gespeelde toon” zoals de natuurlijke toon klinkt.
Praktisch betekent dit dat bepaalde noten boven of onder de logaritmische schaal (0,9438743127) terechtkomen. Het resultaat is niet alleen een betere harmonie; het instrument klinkt voller en draagt ook verder. Ooit afgevraagd waarom zo’n klein diatonisch trekzakje zo ellendig luid klinkt ? Ze worden ( in Castelfidardo ) harmonisch gestemd.
Stem, als brave doe-het-zelver, zo’n trekzakje met je universele - en dus logaritmisch-juiste - stemmer, en je zal zien er niets van de klank overblijft.
Harmonisch stemmen doe je dus in een bepaalde toonaard. Moduleren kan, twee halve naar boven, twee halve naar beneden; veel meer moet je niet uit de buurt gaan; moduleer je naar terts, hou dan je oren dicht.
Je kan dus niet harmonisch op open snaren stemmen , en daarna “gefret” spelen; nergens zijn de afwijkingen groter dan bij de halve-toon verhoging …. zodra je in Fa of Mib terechtkomt … gekrijs…
Voor een gefret instrument, waarbij je per “gestemde” snaar gemakkelijk 12 à 22 verschillende noten kan spelen, ontbreekt de logica m.i. volledig
Tenzij je dus een gitaar, in éen enkele toonaard stemt,( sommige snaren open, sommige gefret) en slechts in die toonaard speelt, kan de harmonische stemming weinig voordeel opleveren, lees correct klinken.
Met in het achterhoofd de nederige gedachte dat men nooit te oud of te slim is om te leren., zou ik graag ervaringen vernemen van wie er effectief op speelt, en of dit zuiver beperkt is tot éen toonaard of modulerend.
reeds bedankt en prettig weekend !