Kieren binding

[crazycow]

Ik heb nou een aantal akoestische gitaren gemaakt met houten binding/purfling. De ene keer lukte het wat beter dan de andere keer (lag ook een beetje aan het soort hout voor de binding) om het helemaal passend te maken.

Ik heb nu een walnoot binding (en een losse purfling) gebruikt en die sloot perfect aan op de zijkanten bij het verlijmen. Vervolgens de zijkanten geschuurd zodat de binding/purfling glad overgingen in de zijkanten. Al na een paar dagen had ik toch opeens weer wat kiertjes of voelde je toch weer een randje bij de overgang binding/purfling.

Ook bij de vorige gitaren is dat gebeurd overigens, maar daar had ik zowiezo wat meer moeite om de binding perfect passend te maken.

Het hout dat ik heb gebruikt is volgens de leverancier 'kiln' dried en ik heb het nu ongeveer een jaar in huis liggen.

Is dit normaal of doe ik toch iets fout? Misschien te weinig lijm bijvoorbeeld, andere lijm (ik gebruik titebond)?

[fred dons]

ik ben bang dat titebond wellicht te veel water bevat waardoor je binding in eerste instantie zal gaan uitzetten en na een paar dagen weer zal gaan krimpen als het water verdampt is, wellicht een week of wat wachten met schuren nadat je de binding geïnstalleerd hebt ?
(ik lijm zelf alleen kunststof binding en die lijm ik met superlijm en dat levert weer een heleboel andere problemen op )

[stijnkenens]

Normaal zou een binding wel droog moeten zijn na een jaar in huis te liggen, zeker zo'n dunne latjes.
Wat bijvoorbeeld wel zou kunnen is dat je de dikke lijmnaad begint te voelen.
Ik weet niet hoe jij het lijmproces voorbereid / ondergaat, maar als ik een binding lijm dan maak ik altijd eerst een testrun. Minder plakband, of touw, maar toch, zorg dat alles overal mooi past.

Daarna voorbereiden: genoeg stukjes plakband klaar leggen / plakken aan de rand van de werktafel. Binding helemaal inlijmen, en direct begin en einde lijmen, daarna de taille, daarna in het midden tussen de plakbandjes en daarna daar weer tussen, en dan daar weer tussen.

Tidebond heeft een redelijke open tijd, maar snel werken is toch elke keer de boodschap.

Als je telkens nog een stuk plakband moet afscheuren dan ben je veel te traag bezig.


Soit het is maar een hint.



s.

[crazycow]

Normaal zou een binding wel droog moeten zijn na een jaar in huis te liggen, zeker zo'n dunne latjes.
Wat bijvoorbeeld wel zou kunnen is dat je de dikke lijmnaad begint te voelen.
Ik weet niet hoe jij het lijmproces voorbereid / ondergaat, maar als ik een binding lijm dan maak ik altijd eerst een testrun. Minder plakband, of touw, maar toch, zorg dat alles overal mooi past.

Daarna voorbereiden: genoeg stukjes plakband klaar leggen / plakken aan de rand van de werktafel. Binding helemaal inlijmen, en direct begin en einde lijmen, daarna de taille, daarna in het midden tussen de plakbandjes en daarna daar weer tussen, en dan daar weer tussen.

Tidebond heeft een redelijke open tijd, maar snel werken is toch elke keer de boodschap.

Als je telkens nog een stuk plakband moet afscheuren dan ben je veel te traag bezig.


Soit het is maar een hint.



s.

Dat van Fred zou misschien ook wel het geval kunnen zijn, zeker bij de purfling. Een aantal dagen wachten met schuren is denk ik wel een goeie tip.

Wat betreft het lijmen: Ik doe een testrun en kijk dan of alles goed sluit, ik maak de binding dan aan 1 uiteinde passend (aan de onderkant bij de eindstrip) en smeer dan elke keer zo'n 15 a 20 cm in en zet dat vast met tape. Aan het eind maak ik de binding/purfling sluitend. De bindingstripjes heb ik gekocht en de purfling maak ik zelf en lijm ik dus los maar tegelijk met de binding in, dat kost wat meer tijd, vandaar dat ik het niet helemaal in 1x insmeer met lijm. Ik gebruik eerst tape en vervolgens band en klemmen in de taille om 'm beter vast te zetten en laat dat ongeveer een dagje zitten.

Ik wil overigens nog wel eens een beetje forceren om 'm helemaal sluitend te krijgen. Ik zit nu zo te denken dat dat forceren en een dagje vastzetten misschien niet helemaal een goeie methode is. Ik heb laastst gemerkt dat titebond nog zeker een dag of twee/drie de neiging heeft om te 'kruipen' als je iets onder wat druk verlijmd. Onder dat forceren kom ik niet helemaal uit i.v.m. de kromming van de zijkanten, dat is niet te buigen, dus waarschijnlijk is het dan het beste om de binding zeker een dag of twee/drie vast te zetten (wordt m'n geduld wel op de proef gesteld maar ik ga het eens proberen en kijken of het helpt )

[superfly]

Forceren is imho altijd een slechte optie. Ik buig de bindingen bij voorkeur zo dat ze zonder druk op hun plek te krijgen zijn. Je schrijft "Onder dat forceren kom ik niet helemaal uit" hoe bedoel je dat?
Maximaal haakse kanalen frezen (goede tools) helpt in mijn ervaring enorm om nette bindingen te krijgen. En ik gebruik ook een testrun gewone tytebond en plakband (schilderstape).

[crazycow]

Forceren is imho altijd een slechte optie. Ik buig de bindingen bij voorkeur zo dat ze zonder druk op hun plek te krijgen zijn. Je schrijft "Onder dat forceren kom ik niet helemaal uit" hoe bedoel je dat?
Maximaal haakse kanalen frezen (goede tools) helpt in mijn ervaring enorm om nette bindingen te krijgen. En ik gebruik ook een testrun gewone tytebond en plakband (schilderstape).

Het kanalen frezen gaat prima. Heb zelf een hele professionele tool (zie foto, haha) gemaakt om zo recht mogelijk te kunnen frezen. Dat is het probleem niet.



Verder buig ik de binding met dezelfde mal als de zijkanten, ze zijn ongeveer even dik dus dat zou in principe helemaal goed moeten gaan, ware het niet dat ik -in ieder geval voor de achterkant en soms ook voor de top- een radiusdish gebruik.

Ik hoop dat het volgende verhaal een beetje duidelijk is

De passing met de top en de achterkant is meestal wel ok, maar de kromming van de radius dish zorgt ervoor dat de binding ineens toch niet meer helemaal lekker aansluit op de ribben, met name ter hoogte van de taille.

Dan moet ik de binding iets naar beneden drukken om 'm goed aan te laten sluiten op de zijkanten.
De binding buigt dus zowel horizontaal (vorm van de top/achterkant, deze buig ik met het buigijzer) en verticaal (vorm van de ribben). Dat laastste is dus het probleem en ik heb geen andere oplossing tot nu dan het een beetje forceren en ze tegen de ribben aan te duwen en direct goed vast te zetten met tape en eventueel band.
Voor eventuele tips in deze houd ik me aanbevolen!

Dan gaat dat met walnoot of maple nog wel ok, dat geeft nog wel een beetje mee. Met bijvoorbeeld bloodwood wordt het een crime! Dat geeft vrijwel helemaal niet mee en gaat ook nog eens torderen in de ronding van de lowerbout en upperbout (hoe zeg je dat nou in het nederlands) vanwege die 'verticale' buiging. Dat ondervang ik dan wel weer door de binding wat taps af te schaven in de rondingen en ze iets vochtig te maken en te verwarmen, maar het blijft knap lastig (en dat vochtig maken zorgt dan waarschijnlijk ook weer voor meer werking!).

De gitaar zit nu ongeveer 2 weken in elkaar en ben nu aan het politoeren. Ik had alle kiertjes gevuld en de zijkanten gladgeschuurd. Ik zag net dat er toch weer hier en daar kleine kiertjes zijn ontstaan en ook de purfling weer ietsje uitsteekt ten opzichte van de zijkanten.....

Eigenlijk vind ik dit zo ongeveer het lastigste klusje bij het bouwen van een gitaar en het gaat me helaas nog niet goed af! En de afwerking laat iets van 'vakmanschap' zien, dus dat laat bij mij (nog) te wensen over

[Dootch]

De passing met de top en de achterkant is meestal wel ok, maar de kromming van de radius dish zorgt ervoor dat de binding ineens toch niet meer helemaal lekker aansluit op de ribben, met name ter hoogte van de taille.

Dan moet ik de binding iets naar beneden drukken om 'm goed aan te laten sluiten op de zijkanten.
De binding buigt dus zowel horizontaal (vorm van de top/achterkant, deze buig ik met het buigijzer) en verticaal (vorm van de ribben). Dat laastste is dus het probleem en ik heb geen andere oplossing tot nu dan het een beetje forceren en ze tegen de ribben aan te duwen en direct goed vast te zetten met tape en eventueel band.
Voor eventuele tips in deze houd ik me aanbevolen!

Dan gaat dat met walnoot of maple nog wel ok, dat geeft nog wel een beetje mee. Met bijvoorbeeld bloodwood wordt het een crime! Dat geeft vrijwel helemaal niet mee en gaat ook nog eens torderen in de ronding van de lowerbout en upperbout (hoe zeg je dat nou in het nederlands) vanwege die 'verticale' buiging. Dat ondervang ik dan wel weer door de binding wat taps af te schaven in de rondingen en ze iets vochtig te maken en te verwarmen, maar het blijft knap lastig (en dat vochtig maken zorgt dan waarschijnlijk ook weer voor meer werking!).

Eigenlijk vind ik dit zo ongeveer het lastigste klusje bij het bouwen van een gitaar en het gaat me helaas nog niet goed af! En de afwerking laat iets van 'vakmanschap' zien, dus dat laat bij mij (nog) te wensen over

Ik heb op mijn folk gitaar een binding van snakewood-slangenhout en die boog ook helemaal niet in de verticale. dit veroorzaakt inderdaad torsie.
Heb het alleen kunnen oplossen door op de moelijke plaatsen de binding door te snijden en met stukjes te werken (die dan wel weer mooi moeten aan elkaar sluiten natuurlijk). Het is uiteindelijk wel onzichtbaar gelukt. Waarschijlijk lukt deze methode wel beter met zeer donker hout zoals letterhout.
Ik vind dit dus ook het lastigste in gitaarbouw... Zelfs frustrerend en demotiverend bij momenten. Maar de aanhouder wint