Lage output pickups voor mijn Gibson LP classic custom

[lindstrom]

Duncam bonamassa set. Me = happy ziek goed setje. Goedkoper maar ook tof is de antiquity set. Maar als je gitaar zuigt hoor je dat dubbel zo hard met die set...

Wat is nu eigenlijk het verschil tussen de Joe Bonamassa set en de antiquity set?

[GretschGuy]

Ik vind die burstbuckers juist gecscoopde nasale dichtgesmeerde kakpickups. De sh55 seths zijn super open.

Met 'dichtgesmeerd' refereert men in deze context doorgaans aan prominente en complexe middentonen. Met 'scooped' aan prominent hoog en laag, door 't ontbreken van veel middentonen. Pickups kunnen dus niet gelijktijdig 'scooped' en 'dichtgesmeerd' zijn.

[Orpheo]

@gretschguy oke wat jij wilt. Effe herformuleren.

Ik vind dat dr burstbuckers weinig mids hebben en wat ze hebben is nasaal. De string separation is matig omdat alles een brei is. De dynamiek is vlak. Dus dichtgesmeerd.

Het verschil tussen de bonamassa en antiquities. Niet alleen andere wind en magneten maar totaal ander geluid. De bonamassa is veel gearticuleerder en echt lastig. Ieder foutje wordt opgeblazen tot immense proporties. De antiquities zijn wat liever en vergevingsgezinder. Beiden heel open en direct maar de bonamassa set is echt mjammjam. Zo lekker.... Moet heel erg mn hoofd erbij houden want verslapte concentratie is dus funest voor tone. Hier helemaal.

[lindstrom]

Ok, maar die Joe Bonamassa pickups worden niet los verkocht? Ik zoek iets voor alleen Neck.
Dan ben ik beter uit met een antiquity?

[GretschGuy]

Ik vind dat dr burstbuckers weinig mids hebben en wat ze hebben is nasaal. De string separation is matig omdat alles een brei is. De dynamiek is vlak. Dus dichtgesmeerd.

Het blijft onzin. Afgezien daarvan, zijn mijn ervaringen met de BB tegengesteld aan de jouwe. Gaat met niets anders dan de kracht van de aanslag en / of gitarvolume keurig van heldere plinke-plonk naar sonore grom. En alle nuances daartussen.

[Mitch]

Hangt ook wel heel erg van de amp af in mijn ervaring. De BBs in mijn Standard waren voor wat ik wilde, met mijn amp, ook verschrikkelijk. Kon er alleen solo's mee doen, akkoordenwerk werd een brei. Hooguit op de brug enigszins bruikbaar maar dan nog was het hard met weinig dynamiek. Gooide je 'm over een marshall en ging je classic rock beuken dan was 't ineens een prima combinatie.

[Brum]

Bare Knuckle The Mule. Ik heb ze in een Yamaha SG gezet, omdat de stock elementen me te vlak waren, maar wel helder. Die helderheid wilde ik behouden en dat is meer dan gelukt met de Mules. Ik heb ook het idee dat ze minder middig zijn dan veel PAF elementen, in ieder geval de PAF's die ik ken.

[Orpheo]

Het blijft onzin. Afgezien daarvan, zijn mijn ervaringen met de BB tegengesteld aan de jouwe. Gaat met niets anders dan de kracht van de aanslag en / of gitarvolume keurig van heldere plinke-plonk naar sonore grom. En alle nuances daartussen.

Jij wilt dat het onzin is. Maar ik geef slechts mijn mening. Ík vind het schijtdingen (en velen met mij; zie sdufg...).

De ant neck is los te koop en super gearticuleerd en helder.

Ben t met brum eens. Mule is gaaf.heel open.beetje glassy zelfs maar mijn bkp aversie staat hen adviseren tegen

[GretschGuy]

Jij wilt dat het onzin is. Maar ik geef slechts mijn mening. Ík vind het schijtdingen (en velen met mij; zie sdufg...).

Ik vind 't onzin omdat je niets schrijft dat daadwerkelijk iets betekent. 'Matige string separation' en 'alles is 'n brij' (want we zijn geen sjaal aan 't breien) is in deze context hetzelfde. Dus in feite verklaar je: 'alles is 'n brij omdat alles 'n brij is'. Op die manier kan ik ook wel 't één en ander aantonen. Inclusief 't bestaan van de Paashaas.

De TS speelt blijkbaar 'ouderwetse' muziek over 'n vintage (ontwerp) amp. En wil 'n 'echte' vintage sound, voor zo ver ik begrijp. Hij vindt de Gibson '57 pickups die hij gebruikt al heel aardig. Maar toch net niet helder / open genoeg. De Gibson '57 is gemaakt conform de specs van de originele PAF. Net als de SD sh-55. De wax-potting van de '57 is 't enige significante verschil. De Gibson BB's zijn kopiën van hoe de originele PAF's daadwerkelijk waren: nooit precies conform de specs, altijd met ongelijk gewikkelde spoelen. Resultaat: minder midden en meer hoge tonen dan 'n PAF die precies volgens de specs is geproduceerd. Precies wat de TS zoekt.

In 't algemeen:
Nogal wat gitaristen vinden 't idee / concept van 'vintage' (geïnspireerde) pickups / versterkers / speakers heel wat aantrekkelijker dan 't resulterende geluid. Hun referentiekader voor 'n 'goed' gitaargeluid omvat doorgaans dan ook niet de periode waarin 't huidige 'vintage' nog modern en gangbaar was: jaren '50 en begin jaren '60. Als je sonische ideaal werd gevormd door gitaristen uit de jaren '70 en '80, die met DiMarzio Super Distortion of Seymour Duncan JB pickups speelden over Marshall of Mesa amps met Celestion of Electro-Voice speakers, zal je weinig lol beleven aan Gibson BB's of Jensen re-issue speakers. Betekent niet dat 't rotzooi is.

[episua]

Ik ben bekend met Orpheo's mening over de burstbuckers haha. Maar goed, het is zijn mening en die mag hij hebben en uitspreken. Graag zelfs want ik ben op zoek naar deze gebruikerservaringen. Bovendien vindt ik alle andere meningen net zo belangrijk dus ook Gretschguy helpt mij hier verder mee! Gretschguy heeft gelijk dat ik ouwe lullen vintage rock&roll speel. Ik heb een tijdje geleden wat samples opgenomen met de diverse Gibson pickups. Zal ze hier binnenkort ff plaatsen.