Wie heeft er ook een gitaar waar hij nonstop, dag-in-dag-uit verliefd op is?

[muziekschuur]

Mijn Ibanez Roadster II met Bill Lawrence Gibson pickups..

[sideburns]

Ik kan niet kiezen tussen mijn gibson lp en mijn ibanez sz 4020 prestige...

[Demonturtle]

Van de 16 zijn er twee naar welke ik steeds blijf teruggaan.

1. Gibson Grabber G1 uit '78
2. Gibson RD standard uit '77

[tidalwave_sideburns]

Ik heb mijn Gretsch electromatic G5125 nu al een jaar of 6, en nog elke keer heb ik een WOW-gevoel als ik hem uit de hoes doe.
Die gitaar is me echt op het lijf geschreven, een Pro-Line komt er voorlopig nog niet.

[Ijselrobo 07]

mijn Fender "Black Beauty". Er zal ooit nog wel eens iets anders erbij komen waar ik me echt goed bij voel, maar tot nu toe is dit de enige gitaar waar ik echt graag op speel.

[casper innosence]

De zwarte ESP Viper Standard 2004 (customized) is toch na 8jr nog steeds mijn lieveling. Elke keer als ik die pak dan ist toch weer van "wat speelt deze toch heerlijk". Ik heb er meerdere andere gitaren naast gehad, waarvan de meeste in een prijsklasse lager (dus eigenlijk ook geen eerlijk vergelijk natuurlijk), maar ook de rode ESP Viper Custom 1997 haalt t gewoon niet bij de Standard. Beiden gaan nooit weg, de 1 om bespeeld te worden de ander is toch een klein beetje een collecters-item.

[FruscianteFan]

Grappig, dat er mensen zijn die dergelijk affectie voor meerdere gitaren hebben. Dat heb ik ook een tijdje gehad, maar dat vond ik heel erg vervelend. Steeds niet kunnen kiezen op welke gitaar je speelt (Indie en Jaguar zijn ook nog eens redelijk uitwisselbaar), en je haast schuldig voelen dat je niet op de ander speelt.

Anyway, uiteindelijk is er voor mij maar één. Of ik het nou wil of niet, dat is eigenlijk mijn maatje. De enige die ik "m'n gitaar" noem als ware het mijn enige gitaar. Ze is nu 4,5 jaar in mijn bezit, en hoewel ik zeker weleens vreemdga, haar een paar dagen niet aanraak, haar niet meeneem op vakantie en ik zelfs weleens een optreden zonder haar heb gedaan, heb ik meestal niet eens door hoe dierbaar ze mij is. Na afgelopen zondag had ik dat wel weer, heb toen een luttele tien Gibsons vastgehad, paar Godins, PRS'en, Epi's en Dano's. Drie gitaren voelden nog wel goed aan - een PRS SE Santana, een Epi Sheraton (ik loop daar al op te geilen sinds een online vriendin van me er een heeft), en de Japanse Fender 62 Tele. Die laatste vooral omdat ze heel erg in de buurt kwam van mijn Jaguar. Maar de Jaguar, tsjah.

Ik weet niet of dat altijd zo blijft hoor. We zien wel. Natuurlijk loop ik ook niet constant zo te zwijmelen. Maar dat hoort geloof ik bij liefde, dat je het grootste deel van de tijd niet doorhebt hoezeer je ergens van houdt.

[geert1976]

je custom dubbelneck

Daar heb ik er twee van, ik kan niet kiezen welke er beter is.

[iWishmaster]

Een strat

edit: nee da's niet waar, tele's zijn ook leuk. Dus: een Fender

[frekie]

De bekende onbewoond eiland vraag. Met 1 gitaar kan ik het niet allemaal doen, met deze 2 wel:



Samengestelde Strat met Allparts neck, Gotoh tuners, Wilkinson Vintage trem, Jap pickups neck/mid, zelf geplaatste GFS Lil Killer bridge. 5 way switch vervangen door Fender (CRL USA). Werkpeerd.



Richwood RE-400 ES335 kloon. Uitgebreid aan geprutst: Seymour Duncans, Graphtec topkam, fretjes gevlakt, Gotohs. Nog te doen: 3 standenschakelaar vervangen Speelt superlicht en klinkt verbazend goed nu voor blues, jazz enz.