Wat maakt een Western gitaar een goede Western gitaar?

[Eric van Esch]

De laatste tijd heb ik het akoestisch spelen weer herontdekt merk ik aan mezelf. Ongeveer 1/3 van mijn speeltijd speel ik nu op mijn Western gitaar, zeker nadat ik deze nog heel behoorlijk heb kunnen afstellen. Ondertussen heb ik redelijk beeld gekregen van wat een elektrische gitaar een goede elektrische gitaar maakt (alhoewel de kwalificatie goed subjectief blijft), maar ik heb dit voor een akoestische gitaar nog niet helemaal duidelijk. Mijn Western gitaar (Yamaha FG700S) heb ik destijds gekocht zonder hinder van enige kennis, ik kon nauwelijks een akkoord spelen en heb de gitaar vooral uitgezocht op basis van recenties die op het www te vinden waren. Nu een paar jaar later met wat meer achtergrond zou de keuze van een gitaar anders lopen, dat lijkt me logisch. Nu zijn er al redelijk klinkende gitaren te vinden van rond de 100 euro, terwijl de top end gitaren over de 3000 euro gaan. Maar duurder hoeft denk ik niet altijd meteen (heel) veel beter te betekenen.

Maar ik vraag me nu af wat maakt een Western gitaar een goede Western gitaar. Niet omdat ik GAS heb voor een nieuwe gitaar, maar ik sluit niet uit dat ik ooit een hoger segment gitaar ga aanschaffen. Bovendien weet je nooit of je iets bijzonders tegen het lijf loopt (laatst bijvoorbeeld in Amerika een mooie Blueridge in de handen gehad, maar wist niet of dit een goede deal was), maar dan moet je natuurlijk wel weten of het iets bijzonder is. In mijn ogen moet een akoestische gitaar "spot-on" zijn, je hebt maar weinig mogelijkheden om de gitaar verder aan te passen. Daar waar je met een elektrische gitaar een hele keten hebt die het geluid kunnen beïnvloeden, is dit bij een akoestische gitaar anders gesteld. Voor de discussie laat ik de elektro-akoestische gitaren buiten beschouwing, voor mij gaat het om onversterkte gitaren.

Tot nu kom ik tot de volgende zaken:

Hout:
Een veel geprezen combinatie voor een western is een massief bovenblad van Sitka spruce of Engelsman spruce in combinatie met massieve zij- en achterkanten van mahonie met een ebben toetsenbord. Als alternatief voor mahonie wordt ook pallisander genoemd. Deze combinaties zouden een "gebalanceerde" gitaar opleveren, warm in het laag en helder in het hoog. Andere combianties worden ook wel genoemd, waarbij een gitaar van maple als minder gebalanceerd wordt genoemd, met veel meer hoog en minder laag. Bovendien wordt massief hout geprezen boven gelamineerd hout.

Bouw:
Wat ik begrepen heb zouden "scalloped" en "X-braced" zangbalken een beter geluid en sustain opleveren. Bovendien wordt er vaak geschermd met de aanwezigheid van een "Dovetail" constructie van de hals aan de klankkast.

Vorm:
Dreadnoughts zouden meer volume hebben dan Jumbo's of OM en daarmee beter geschikt zijn bij begeleidingen.

Bespeelbaarheid:
Dat is natuurlijk een erg persoonlijke keuze, maar ik kom nuts tegen van 43 mm en 45 mm. Dit zou net het verschil kunnen maken.

Ongetwijfeld ben ik heel wat vergeten, vandaar het onderwerp . En natuurlijk, het oude adagium "Ga naar de winkel en probeer zoveel mogelijk gitaren uit en neem die die jou het meest aanstaat" geldt altijd nog, maar enige kennis over beoordeling van gitaren is zeker wel handig.

Kortom om, wat maakt een Western gitaar een goede Western gitaar?

[-Martijn-]

Kortom om, wat maakt een Western gitaar een goede Western gitaar?

De klank.
Er zijn gitaren van 300 en van 3000 euro die precies hetzelfde lijken als je ze in bovenstaande termen vergelijkt, terwijl het qua klank een wereld van verschil is. Zo'n beetje alles wat je noemt heeft naar mijn mening met smaak te maken; het een is niet beter dan het ander.

[Rizz]

Als hierboven..

Halsverbindingen zijn ook punt van discussie, maar als ik het goed begrepen heb is de strakheid van verbinding het bepalende criterium.. Als je het op deze manier gaat bekijken, zou de klassieke manier het beste zijn, dwz hals en hielblok uit 1 stuk, dan weet je zeker dat je hier geen sustain of geluid verliest..

Vlgens mij heeft een Jumbo niet heel veel minder volume als een dread, daar de kastinhoud minstens net z groot, zo niet groter is.. Dreads zijn heel goed geschikt voor begeleiding, maar hebben over het algemeen een minder goede toonseparatie en meer overheersende bassen, wat ze minder geschikt maakt voor ander werk (fingerpicken). Ik heb hier drie dreads staan en ze hebben alledrie een compleet ander klankbeeld. De allergoedkoopste klinkt wat ieler maar heeft notabene een meer verfijnde toonseparatie dan de andere twee.. En die is volledig gelamineerd!

Tis maar wat je er mee wilt doen, G(rand)A(uditorium) modellen zijn wat meer allround en OM, 00 en parlourgitaren weer meer geschikt voor fingerpickwerk.

Nutbreedte is ook heel persoonlijk, maar 44 en 45 mm wordt vooral gebruikt op de fingerpickgitaren, daar je daar wat meer met verschillende vingerzettingen doet en je dus wat meer ruimte nodig hebt. Maar ook dat is heel erg onderhevig aan je eigen techniek.

Teveel kennis is ook weer niet goed denk ik, maar veel lezen hier doet al heel veel goeds..

Afwerking van gitaren is tegenwoordig ook een criterium bij mij.. Vroeger keek ik hier niet naar, maar heeft nu ook mijn volledige aandacht.. Ook een grote fabrikant moet hier voldoende aandacht aan besteden en het moet gewoon in orde zijn... Zelfs individuele gitaren van hetzelfde model kunnen onderling veel verschillen hebben..

Wil je overigens een fantastische gitaar naar jouw wensen, laat 'm bouwen! Kost wat centen, maar dan heb je ook wat!

[stijnkenens]

Ik heb van grote bouwers gehoord dat scalloped bracing er niet toe doet ...
Het is een fancy manier om de balkjes lichter te maken, maar ze beslaan nog steeds het zelfde grote oppervlak op het klankblad.
Dunnere balken zijn beter.
Een western gitaar heeft altijd een X bebalking.

En esdoorn hoeft niet slechter / anders te zijn dan palissander : een balk meer en het is opgelost, ook weer gehoord van een grote bouwer, ik kan het zelfs laten verifiëren, als je wil ! en niet van wat er op het internet ronddwaalt, want dat MOET je altijd met een korrel zout nemen.
Ik zou niet weten welk groot verschil er is tussen esdoorn en mahonie: alle twee even zacht en lang nervig, over het algemeen. Palissander is een ander paar mouwen, dat is hard en heeft een grotere projectie.

Tot hiertoe blijft het nog steeds: ga naar de winkel en test. Maar neem een degelijke winkel, iets waar ze meer hebben dan alleen maar de standaard merken.

Ooit van Lowden gehoord? Luthier uit Ierland, super meneer, met super gitaren !


s.

[--=HANS=--]

En esdoorn hoeft niet slechter / anders te zijn dan palissander : een balk meer en het is opgelost, ook weer gehoord van een grote bouwer, ik kan het zelfs laten verifiëren, als je wil ! en niet van wat er op het internet ronddwaalt, want dat MOET je altijd met een korrel zout nemen.
Ik zou niet weten welk groot verschil er is tussen esdoorn en mahonie: alle twee even zacht en lang nervig, over het algemeen. Palissander is een ander paar mouwen, dat is hard en heeft een grotere projectie.

Ooit van Lowden gehoord? Luthier uit Ierland, super meneer, met super gitaren !

Esdoorn of Maple klinkt wel anders dan palissander en dat verschil is niet met een balkje meer of minder op te lossen. Dat maakt maple inderdaad niet slechter of beter dan palissander maar er is wel degelijk een verschil in geluid. Het verschil tussen Esdoorn en Mahonie is nog groter, waar mahonie een wat meer mellow geluid voortbrengt is maple/esdoorn juist fel en knisperend.

En ja, Lowden is bekend, heb er op dit moment nog 1 (F 25c) en had in het verleden ook nog een O32 maar die heb ik verkocht omdat hij qua maat wat te groot was voor mij. Of George Lowden een Super meneer is weet ik niet, ken de man niet persoonlijk.

[Eric van Esch]

@Martijn: dat klopt, je oren zullen uiteindelijk de doorslag geven. Maar wellicht is er op voorhand een selectie te maken van gitaren die je zou willen uitproberen.

@Stijnkenens en Hans: ja Lowden heb ik van gehoord, maar of dit zoveel beter of slechter is dan andere bouwers kan ik niet beoordelen.

@Rizz: bedankt voor je commentaar, geeft des te meer aan dat je oren het werk uiteindelijk zullen moeten doen. Wat betreft het laten bouwen, ik zit/zat met veel plezier het project van Merelvh te volgen (hoe is het daarmee vraag im me overigens wel af, tijdje stil) en vandaar ook deels mijn vraag over wat nu een Western een goede Western maakt. Op het moment dat je een gitaar laat bouwen heb je deze natuurlijk nog niet kunnen bespelen en dus niet kunnen beoordelen of dit het is. Je maakt dan op grond van een aantal aannames een beslissing hoe de gitaar gebouwd moet gaan worden (houtsoort, model, e.d.) en je moet dan maar afwachten of het de gitaar is die je zoekt. Wat dat betreft is dat paradoxaal, je laat je gitaar bouwen waarvan je op voorhand niet weet hoe die gaat klinken, terwijl een productie (high end) gitaar al kant en klaar ligt zodat je die kan uitproberen.

[--=HANS=--]

@Stijnkenens en Hans: ja Lowden heb ik van gehoord, maar of dit zoveel beter of slechter is dan andere bouwers kan ik niet beoordelen.

George Lowden hoort bij de beste bouwers, zijn productie is niet erg groot, niet te vergelijken bijvoorbeeld met de vele duizenden gitaren die bedrijven als Taylor ieder jaar maken. Hij heeft een aantal " signature" dingen zoals een brug zonder pins. De snaren gaan paralel aan de top door de brug en worden niet met pins vastgezet. De hals van iedere Lowden bestaat altijd uit meerdere delen, in de lengte wel te verstaan, niet alleen visueel erg aantrekkelijk maar ook bijzonder stijf. De afwerking van zijn gitaren is van een bijzonder hoog niveau. Dit alles heeft natuurlijk wel als consequentie dat zijn instrumenten behoorlijk kostbaar zijn. Mocht je eens bij een zaak komen waar ze ze verkopen moet je het zeker eens proberen. Mijn F25c (rozerood/ceder) gaat er in ieder geval nooit meer uit, super gitaar!

[Rizz]

@Rizz: bedankt voor je commentaar, geeft des te meer aan dat je oren het werk uiteindelijk zullen moeten doen. Wat betreft het laten bouwen, ik zit/zat met veel plezier het project van Merelvh te volgen (hoe is het daarmee vraag im me overigens wel af, tijdje stil) en vandaar ook deels mijn vraag over wat nu een Western een goede Western maakt. Op het moment dat je een gitaar laat bouwen heb je deze natuurlijk nog niet kunnen bespelen en dus niet kunnen beoordelen of dit het is. Je maakt dan op grond van een aantal aannames een beslissing hoe de gitaar gebouwd moet gaan worden (houtsoort, model, e.d.) en je moet dan maar afwachten of het de gitaar is die je zoekt. Wat dat betreft is dat paradoxaal, je laat je gitaar bouwen waarvan je op voorhand niet weet hoe die gaat klinken, terwijl een productie (high end) gitaar al kant en klaar ligt zodat je die kan uitproberen.

De ervaren akoestische luthier kan uit jouw beschrijving bepalen hoe de gitaar gebouwd gaat worden.. Het enige jammere aan die ervaring is dat er een 5-cijferig prijskaartje aan vastzit.. Hij zal ook vaak een aantal gitaren hebben staan voor jou om uit te proberen... Maaar er blijft een elemant van onzekerheid inzitten, dat is absoluut waar.. Kijk anders 's hier: http://www.acousticguitarforum.com/forums/index.php Ontzettend veel commissies, een veelvoud aan luthiers en nog veel meer info over bouwwijzes..

[Eric van Esch]

@Hans: Heb jij deze? http://www.casabenelly.nl/scripts/pr...product=152233 mooie gitaar hoor! Hoe zit dat met de snaren, die hebben geen pin. Hoe maak je die vast aan de brug, van binnenuit doorsteken of zo?

@Rizz: bedankt voor de link naar het Acoustic Guitar Forum, inderdaad veel te vinden, leuk!

[chris c]

Ik vind het gewicht van een akoestische gitaar vaak een goede indicator voor de kwaliteit ervan. Licht is een goed teken. Als ik een zware gitaar vastpak heb ik al een niet erg gunstig gevoel, en meestal wordt dit bevestigd wanneer ik erop speel. Maar niet altijd, dus een gouden regel is het niet.

Ik heb een mahonie dreadnought van Santa Cruz, zo licht is als een veertje maar een echte knaller !