Erg mooi! Mag dit als "gemeengoed" worden gebruikt? dus als in, mag ik dit met mijn bandje spelen? Erg fijn om hier een instrumental van te maken met verschillende instrumenten.
Erg mooi! Mag dit als "gemeengoed" worden gebruikt? dus als in, mag ik dit met mijn bandje spelen? Erg fijn om hier een instrumental van te maken met verschillende instrumenten.
ɹǝpun-uʍop ɹǝʍnoqɹɐɐʇᴉƃ
Alleen als je belooft om eerst precies zo als Earl te leren spelen.....
Nee hoor, alleen als je er veel geld mee gaat verdienen, dan wil ik er ook wat van zien.
Moet er daarentegen geld bij, dan kan ik daar helaas niet aan bijdragen....
Heb jij wel Scruggs pegs of beter, Keith tuners? Want zonder is het een kwestie van hit and miss...
Verder moet de banjo voldoende sustain hebben, anders is je toon al weg voordat de 2e snaar weer teruggestemd is.
Het nummer staat of valt ook met de gitaar lick tijdens het verstemmen van de banjo.
Dus die moet ook goed zitten...
ja, ik heb Keith tuners, maar die staan nog op mijn oefen banjo.
Tja, wat betreft de uitvoering, wij maken meestal een eigen versie van liedjes, dus dat zul je er bij moeten nemen. En wil je dat niet, dan moet je me maar komen beletten, maar wel snel zijn, want binnen 5 maanden zit ik "Down Under"
ɹǝpun-uʍop ɹǝʍnoqɹɐɐʇᴉƃ
Allereerst, RIP Earl!
Weet niet heel veel over banjospelers, maar is zijn breakdown techniek niet gebaseerd op die van Don Reno?
Even twee dingen ontwarren:
Een 'breakdown techniek' is -in ieder geval onder die naam- mij als banjospeler onbekend.
Don Reno en Scruggs waren tijdgenoten en werden beiden beinvloed door hun voorgangers, mensen als Smith Hammet, Charlie Poole, Wade Mainer en Snuffy Jenkins.
Maar Scruggs komt de eer toe om als eerste een coherente stijl te hebben ontwikkeld, die zowel voor lead als back up geschikt was.
Smooth, niet zo hakkelig als de oldtimers en met jazzachtige fraseringen.
Reno was van origine gitarist en heeft veel van zijn flatpick techniek omgebouwd naar gebruik op de banjo ( inplaats van met een plectrum worden zulke fragmenten dan door snel afwisselende duim en wijsvinger gespeeld. Het op deze manier spelen van opvolgende noten op dezelfde snaar wordt 'single string' genoemd en vormt een hoeksteen van de Reno stijl. Overall klinkt Reno wat rauwer en 'choppier' (aanloopjes en dan steeds weer stoppen) dan Scruggs. Maar hij mag zeker gezien worden als een van de drie aartsvaders van wat nu bluegrass (& a lot more) banjo is.
Reno was meer de stuntman (op 3'34"):
Vergelijk dit met hoe Scruggs tijdens zijn solo's de melodie perfect neerzet (~1:02) en op een gegeven
moment (~1:17) heel subtiel met het ritme speelt:
ik had begrepen dat een breakdown een speelwijze was waarbij je 2 of 3 vinger rolls speelt ipv akkoorden.
Zeg maar de speelwijze van Reno en Scruggs.
Zelf ben ik groot fan van de zoon(s) van Reno, de banjospeler met de naam Don Wayne Reno (Hayseed Dixie)
Een breakdown is een snel, instrumentaal stuk.
Zo snel, dat 'after awhile, the dancers would break down'...
Daarin hebben alle instrumenten solo's.
Wat jij bedoelt is gewoon de three-finger of Scruggs stijl.
Hayseed Dixie vind ik een leuke showband met hilarische arrangementen > 'Bohemian Rhapsody'.
Maar als muzikanten heb ik Bela Fleck, Alison Brown, Noam Pikelny, Jens Kruger en in het traditionele segment Jim Mills en zeker ook Charlie Cushman een stuk hoger zitten....
Favorieten/bladwijzers