5 snarige banjo

[Harald]

Vermoed dat RB1 hier zo antwoord op kan geven. Heb al tijden een 5 snarige banjo, maar nooit heel serieus geprobeerd in die stijl te duiken. Ben nu eens wat echte Bluegrass achtige dingen aan het proberen. Zag net een videootje van iemand (zo te zien toch een goede speler, en aan zijn banjovel te zien, ankert hij vrij vaak) die ankert met de ringvinger en pink, op het vel.

Nu zou dat me op zich helpen om niet de hoogste snaar met mijn ringvinger aan te slaan, ipv met de middelvinger, als de wijsvinger op de 3 snaar zit, maar het beinvloedt het geluid ook nogal. Klopt mijn vermoeden dat het niet de bedoeling is om te ankeren?

Moet ik me als gitarist wel heel erg inhouden om die ringvinger niet te gebruiken...

[Woml]

Ik weet niet meer waar ik het gelezen heb, maar ik dacht dat het juist wél de bedoeling was om te ankeren, en dan nog liever met ringvinger en pink dan alleen de pink (wat ik op de gitaar doe).

Het verschil is duidelijk hoorbaar (vind ik zelfs, en ik hoor dat soort dingen niet vaak zo goed!) en ik vind het geluid met anker inderdaad prettiger. Kan het niet goed uitleggen, het komt wat minder zweverig over, heb ik het idee...
Die pink doe ik vanwege de gitaar vanzelf al, maar die ringvinger erbij voelt nogal verkrampt, dus daar moet ik nog erg aan wennen. Meestal lukt het me niet om het vol te houden (ook al gebruik ik die ringvinger nauwelijks tot niet voor het aanslaan)

[RB-1]

Hier ben ik...

Over 'anchoring' zijn hele fora volgeschreven, inclusief aanbevelingen om tijdelijk met een elastiekje pink en ringvinger aan elkaar te binden om zo te leren die twee vingers op het vel te houden, 'because that's the way Earl did it'...Lijkt mij de grootst mogelijke onzin.
Earl Scruggs speelt inderdaad met twee vingers op het vel, -zie hier een mooie opname waarin zijn rechterhand goed te zien is- maar schrijft in zijn instructieboek dat je vooral moet doen wat het meest natuurlijk voelt, ook als dat alleen een pink is...
Anchoring dient voornamelijk om de precisie van de rechterhand te vergroten. Daar helpt het mij enorm mee.

Ik speel zelf ook met twee vingers op het vel:

De stabiliteit komt uit 3 ondersteuningspunten: de twee vingers en de onderarm op de arm rest.
Als je dat -ontspannen!- voor elkaar krijgt heb je voor banjo de ideale situatie.

[Harald]

Standaard klank is dus gedempt vel, begrijp ik uit je vel.

Het verhaal van de stabiliteit is denk ik vooral wat je persoonlijk gewend ben. Met flatpicking vind ik het ook wel fijn om ergens met mijn handpalm te steunen, dempt gelijk ook ongewenste trillingen op de lagere snaren. Maar als je die gipsy gitaristen ziet hebben ze de pols meestal behoorlijk hoog. Desalnietemin hebben ze vaak een achterlijk nauwkeurige en vlotte plectrumbeheersing. Bij gitaristen zie je hetzelfde. Flamenco gitaristen en klassieke gitaristen ankeren voor normaal tokkelwerk ook niet. En bij flamencogitaristen zijn de bewegingen in de tokkelhand al heel snel erg complex en snel. Je hebt me wel eens vaker horen spelen. Als gitarist anker ik bij tokkelen eigenlijk zelden. Soms de ringvinger op de hoge e snaar. Helemaal op de klankkast is voor mij al snel verkrampt doordat ik vrij korte vingers heb.

Maar neig op banjo dus al heel snel om de ringvinger ook te gebruiken om aan te slaan als ik niet anker. Zonder ankeren is mijn nauwkeurigheid en ontspanning in de hand echter veel beter... Zit dus alleen met dat klankverschil. Zonder ankeren resoneert zo'n banjo als een gek. Zou ik dan maar grondlegger van een nieuwe stijl worden, waarbij je een dempring (zoals drummers) op het vel hebt en met duim en twee, maar soms ook drie vingers tokkelt Blijf het even proberen, maar op dit moment ben ik aanzienlijk sneller zonder ankeren. Zo ben ik het op gitaar tenslotte ook gewend.

Moet trouwens ook nog van die metalen fingerpicks halen. Op zich kan ik een goede tone krijgen met mijn acrylnagels, en is een stukje frailing daarmee ook goed te doen (begrijp uit een boek dat ik heb dat dat zelfs zonder fingerpicks moet eigenlijk) Toch maar eens proberen. Vraag alleen of ik er 2 of 3 moet hebben. Misschien wel 4, kan ik ze voor de ringvinger en pink buigen, zodat ze als verlengstuk werken

2e en 3e vinger zijn bij mij bij tokkels ook heel makkelijk inwisselbaar, misschien omdat ik ook wel eens hybrid speel. Zo'n roll pas ik eigenlijk onbewust aan als ik de middelvinger zou moeten strekken om de hoogste snaar te raken. De flow van de roll leidt daar voorzover ik onder het spelen hoor niet onder.

[Harald]

had dat filmpje van Earls Scruggs al gezien. Is natuurlijk ook oldtimer muziek, en dit vermoed ik zelfs pre-Chet Atkins. Chet was ook de eerste die met 3 vingers ging tokkelen, ipv 2 of zelfs 1 zoals echt Travis picking eigenlijk hoort. Die country gitaar techniek is natuurlijk behoorlijk verwant aan de bluegrass banjo qua oorsprong en techniek. Dobro spelers zie ik de ringvinger normaal ook niet gebruiken, net als lap steel spelers.

[Harald]

is dan dus...

waarom gebruiken banjo spelers maar 2 vingers. Bij 5 snaren kan 3 vingers en duim soms best handig zijn. (Bela Fleck, hoe doet die dat, speelt toch aardig veel dingetjes die oorspronkelijk weinig met banjo hebben uit te staan)

[RB-1]

Fleck is een fenomeen op zich, die is van de buitencategorie.


Even een paar misverstanden ophelderen:

5string banjo is geen gitaar, it's a different animal altogether.
Behalve de bekendheid met het bedienen van een snaarinstrument en begrip van muziek, heb je als gitarist in het algemeen vrij weinig aan je kennis en kunde.
De basis van banjo is anders. Heb je die eenmaal door, dan is er niets interessanter dan daarin het integreren van spelstijlen van andere instrumenten. Maar zonder de basis blijf je gitaar spelen. Op een banjo, dat wel.

Scruggs is geen old time. Scruggs is bluegrass, dateert van vlak na de tweede wereldoorlog.
Old time is frailing & claw hammer, dateert van de Amerikaanse Burgeroorlog.
De basis daarvan komt oorspronkelijk uit Afrika.

Scruggs is de eerste die een coherente drie vinger stijl (duim is ook een vinger!) voor een groot publiek speelde.
Karakteristiek voor zijn stijl is dat de meeste melodienoten met de duim worden gespeeld.

Er zijn ruwweg 5 tokkelpatronen (rolls) te onderscheiden (3 finger: forward - T I M, backward - M I T en alternating thumb - T I T M en de 2 finger: T I T I of T M T M) die in een oneindig aantal mogelijkheden te combineren zijn.

Scruggs zelf zag dat anders: hij stelt dat hij slechts melodienoten en 'filler notes' speelt.

Doordat er met drie vingers -in de regel- acht noten per maat worden gespeeld ontstaat er een ritmische puls waarvan de accenten van on- naar offbeat schuiven en terug.

Als voorbeeld het eerste deel van een bekend nederlands deuntje, gearrangeerd voor banjo, hier nog met alle accenten op de plaats waar ze in het origineel ook zaten:


Hier met aanpassingen - in de stijl van Earl Scruggs- zo dat het minder 'principe' en meer 'muziek' wordt:

Idee: zou een banjo workshop iets voor geinteresseerde GNF-ers zijn?

[Harald]

banjo workshop, misschien iets voor de megawintermeeting als die doorgaat

Herken het deuntje trouwens niet. Welke is het?

[Woml]

Dat zou voor mij misschien wel een reden zijn om ook te komen! Ik heb die banjo hier staan, maar doe er niet veel meer op dan steeds de paar dinkies die ik toch al ken...

Ik herken het liedje trouwens wel

[Harald]

vertel op, als ik een naam heb weet ik het misschien ook. Kan gewoon zijn dat ik het niet kan plaatsen.