1e zelfbouw: verslag gitaarbouw bij Bailey Guitars (CBOY) in Schotland

[zeppo]

The making of:

Zoals beloofd, hierbij het bouwverslag van mijn eerste gitaar tijdens de Custom Build Your Own bij Mark Bailey in Schotland.


Dag 1: zaterdagmiddag, prep, en ook meteen aan de slag

Zaterdagmiddag om 14:00 uur komt Carol voorrijden om ons (Peter, Marcel, Kevin en mij) op te halen bij het Bed & Breakfast. Marcel wordt bijzonder hartelijk welkom geheten, maar ja, hij is dan ook al voor de 5e keer aanwezig!

Na een korte rit komen we aan bij de werkplaats waar we de komende dagen aan de slag gaan.
We zijn in Schotland, dus we beginnen met een kop thee (vanzelfsprekend), en Carol begint met een korte uitleg over de diverse machines, stofkapjes, veiligheidsbrillen, de planning enz.

Korte tijd later voegt Mark Bailey zich bij ons, en we krijgen ieder een plek aan een werkbank toebedeeld, en de blanks voor de fretboards worden voor ons op tafel gelegd. Aan de slag dus! Elke voortgang die we nu boeken kan in de volgende dagen van belang zijn.

Ofschoon we allemaal het materiaal krijgen wat we hebben besteld, komen er nog een tiental andere fretboards op tafel, zodat we onze keuze nog kunnen aanpassen.


De eerste stap is het op dikte schuren van het fretboard. Korte uitleg van de schuurmachine, en dan aan het werk. Eenmaal op dikte is het tijd om de fretsleuven te zagen. In het verleden ging dat nog met de hand, maar tegenwoordig heeft hij daar een dedicated zaagtafel voor. Wel zo handig, want fretsleuven zagen met de hand is niet iets waar ik naar uitgekeken heb. De ‘blank’ wordt op een mal geplakt met dubbelzijdige tape (die onmisbaar blijkt te zijn om een gitaar te fabriceren ) en daarna worden de fretsleuven gezaagd. Klusje van een paar minuten.

Uitgaande van de checklist die je voor aanvang van de cursus moet invullen komt een template tevoorschijn waarmee het fretboard op de juiste breedte kan worden gefreesd. Dit is ook mijn eerste kennismaking met het werken met kopiëerfrezen, en wat werkt dat prettig! Wederom: dubbelzijdige tape…

Over die dubbelzijdige tape: het is ‘N.E.C. Approved’ tape (National Exhibition Centre), wat betekent dat hij zich relatief eenvoudig laat verwijderen. Het wel goed om deze tape even met een klem vast te drukken alvorens je aan de slag gaat. Deze tape dus


Enkele weken voor aanvang van de workshop had ik van Carol al een aantal foto’s gekregen van beschikbare tops, en die kon ik vervolgens bekijken. Ik had echter geen foto ontvangen van het stuk spalted hout, en dat was toch echt het mooiste: de keuze is niet heel moeilijk: een mooi stukje spalted gaat het worden. De opmerking van Carol: “Oh, that’s dangerous to work with, especially when you start sanding” kan mij niet van gedachten laten veranderen.

Volgende stap: met het fretboard in de juiste afmetingen je ontwerp op ware grootte uittekenen op de achterkant van behangpapier. Deze full scale tekening blijkt nog vaak genoeg van pas te komen. Voor de vorm van de body en de headstock kun je ook weer kiezen uit een groot aantal mallen die in de werkplaats voorhanden zijn, dus de tekening wordt al snel een ‘echte’ gitaar. De body teken ik ook alvast op de cap, en dan oppert Mark dat ik nog voldoende over heb om de headstock te bedekken met een stukje fineer van diezelfde plank. Goed idee!

[zeppo]

Dag 2, zondag

Verder met de rest van de nek: de balk die ik gekregen heb moet natuurlijk eerst een aantal malen door de schuurbank om ‘m mooi glad te krijgen. Dan teken ik een centerline er op (de centerline is de belangrijkste lijn de je tekent, en waar je steeds op terugvalt) en vervolgens frees ik een trussrod kanaal in de mahonie balk. Er komt een dunne mahonie afdekstrip die erbovenop wordt gelijmd, en met de lintzaag wordt de headstock alvast ruw in de juiste hoek gezaagd. Vervolgens komt weer een freesbak tevoorschijn waarmee de headstock aan de bovenzijde vlak gefreesd wordt. Nou ja, vlak, er moet nog wel een schuurblok aan te pas komen om ‘m helemaal smooth te maken. Aan de andere kant van de nek markeer ik de 22e en 23e fret (ik ga voor 22 frets, 25,5” scale) plus nog 4 cm voor de neck-joint die onder de halspickup doorloopt.

Vervolgens zaag ik ook de achterzijde van de nek ruwweg in vorm. Weer dubbelzijdige tape, even klemmen in de mal, en de achterkant van de headstock kan op dikte worden gefreesd.
Weer terug naar de lintzaag om de vorm van de headstock en de nek aan de zijkanten ruwweg in vorm te zagen.

Met behulp van dezelfde template die ik gebruikte om het fretboard op maat te frezen, ga ik nu ook de nek te lijf, en na een minuut of 10 is de nek zover gereed dat de trussrod erin gelijmd mag worden van Mark. Alleen lijm op de zijkanten!

Over de werkwijze: Mark weet dus wat voor een gitaar je gaat bouwen, en hij weet dus wat in welke volgorde gedaan moet/kan worden. Hij is je dus steeds een paar stappen voor, maar omdat deze keer iedereen iets anders wil maken moet het voor hem een heel karwei zijn om alles in de gaten te houden en in goede banen te leiden. Petje af!

Tussendoor ga ik met een (door een eerdere cursist gebouwde) swingsander het fretboard voorzien van een radius. Nog niet heel precies, maar voldoende om straks heel wat minder schuurwerk te hebben met de radiusblokken.

Nadat de lijm gedroogd is, kan met een schaaf het overtollige hout verwijderd worden, maar dat is natuurlijk niet netjes genoeg: door een Stanley-mesje met je vingers te buigen maak je een een klein schraapstaaltje waarmee het spiegelglad wordt. Met de schaaf is het trouwens wel ontzettend oppassen dat je de rest van de nek niet raakt! En Stanleymesjes blijken in de loop van de week al net zo handig en onmisbaar te zijn als dubbelzijdige tape.

Intussen blijkt dat alle stukken mahonie die hij voor de body heeft liggen allemaal net iets te klein zijn voor de body die ik heb gekozen, dus ik kies voor alder (elzen), het is in dit stadium nog zo’n balk waarvan je denkt: hmmm, wat moet hiervan worden?! Zien we later wel.

Aan het einde van de dag ben ik zover dat het fretboard op de nek gelijmd kan worden, en hiervoor heeft hij een aantal dikke stukken plexiglas waarmee je de druk goed kunt verdelen. Eerst moet ik wel nog door de aanwezige gaten aan het begin en eind van de neck twee fretslots markeren, dan een gaatje in die fretslots boren, en er een spijkertje inslaan. Huh? De zin hiervan wordt al snel duidelijk als we gaan ‘dry-clampen’. Droogklemmen dus. Wanneer je gaat lijmen, bestaat de kans dat je fretboard ‘wegdrijft’, en door twee spijkertjes door het fretboard in de nek te slaan voorkom je dat.

Na een succesvolle ‘dry-clamp’ gaan we voor ‘het echie’, en een paar minuten later druipt er aan weerzijden een bevredigende hoeveelheid Titebond uit.
That’s it for today!

[zeppo]

Dag 3, maandag

De volgende ochtend kan er verder gewerkt worden aan het fretboard: verder schuren met een radiusblok, centerline herstellen en de posities markeren waar de abalone dots terecht moeten komen.
Het grootste probleem waar ik bij dit klusje tegenaan loop is dat de dots een fractie groter zijn dan de boor die ik gebruik. Hierdoor laten de dots zich bijna niet in de gaten persen, maar door de gaten iets te ‘ruimen’ met de boor verloopt het toch nog redelijk goed.

Wanneer de superlijm droog is kan ik het gaan schuren, en het resultaat bevalt mij zeer.

Vervolgens ga ik aan de slag met de bobbin-sander om de headstock verder in vorm te brengen. I love powertools!

Even later kan ik de nek op de werkbank schroeven om de achterkant in vorm te brengen. Op dit moment is ‘ wel geschikt als lapsteel nek, maar ik heb er toch echt andere plannen mee!

Mark tekent de lijnen waartussen ik alles moet weghalen, en doet het kort met de rasp voor. Wat hij in 10 seconden en met 4 ‘halen’ met de rasp doet, daar doe ik 10 minuten en 100 ‘halen’ over. Kwestie van zelfvertrouwen en ervaring. Mark heeft vroeger bij Patrick Eggle talloze halzen gemaakt.
Het shapen van de hals gebeurt in steeds fijnere facetten, die je uiteindelijk in elkaar laat overlopen. ‘Blend them in’, zegt Mark steeds. Nadat ik klaar ben met de rasp, moet ik met een schraapstaal nog enkele plekken te lijf, en vervolgens is een flink stuk schuurpapier voldoende om de nek lekker smooth te maken.
Het resultaat is zeer bevredigend. De hiel en de overgang naar de headstock blijven nog onaangeroerd.

Verder met de body. Eerst wordt de balk in stukken gezaagd en moeten de stukken vele malen door de vandiktebank: er moet ruim 2 cm af. Wanneer dat eindelijk gereed is kunnen de zijkanten langs een frees om de te lijmen delen goed vlak te maken. Ook hier geldt weer dat dit alleen niet voldoende is: er moet nog met de hand en een schuurblok nabewerkt worden voordat er geen spoortje licht meer te zien is wanneer je de stukken hout tegen elkaar houdt.
Voordat we echt gaan lijmen volgt ook nu weer eerst de stap van dry-clamping. Controleren, checken, dubbelchecken is het devies. Op twee plekken wordt de top op de body geschroefd (weer om ‘drijven’ tegen te gaan) en pas daarna wordt de lijm aangebracht, de top weer vastgeschroefd en het geheel wordt vakkundig van een 12-tal klemmen voorzien.
Net op tijd bedenkt Mark nog dat ik nog een stuk van de cap moet uitzagen en bewaren voor het fineer van de headstock …

Laatste actie van de dag: titebond aanbrengen, klemmen erop en het licht uitdoen.

[zeppo]

Dag 4, dinsdag

De twee delen van de body zitten netjes aan elkaar, en het resulterende blok hout kan door de schuurmachine gehaald worden om ‘m mooi vlak en op de uiteindelijke dikte te krijgen.

Terwijl de lijm droogt, kan ik verder met de nek. Om in de toekomst een refret gemakkelijker te maken worden de fretslots aan de bovenzijde licht bewerkt met een driehoeksvijltje. Zo verminder je de kans op splinters bij een refret. Details, details.

De fretslots worden schoongemaakt, en met een van de talloze handige Stewmac tooltjes wordt gecontroleerd of de diepte overal nog voldoende is. Alles is oké. Next up: sidedots, wat een flink gepriegel blijkt te zijn. Het aftekenen en voorboren (met handboor) is geen probleem, maar de sidedots erin lijmen met superlijm is nog een hele klus, waarbij mijn vingers regelmatig aan elkaar vast komen te zitten.

Zodra de sidedots er allemaal inzitten is het tijd voor de frets. Ik kan kiezen tussen een flink aantal verschillende maten, maar hoe bepaal je wat goed voor je is? Ik besluit het advies van Mark te volgen. Frets voorbuigen met de fretbender is een klusje van niks, en al snel knip ik de frets ruwweg op maat. Vroeger moest je ze er met een hamer intikken weet een van de medecursisten zich te herinneren, maar tegenwoordig is er een fretpers aanwezig. De frets worden er ingeperst op zo'n manier dat je eerst de uiteindes erin perst. Daarna sla je ze met een hamer verder erin. Hierdoor komen ze volgens Mark vaster te zitten. Met een kniptang worden met de nodige voorzichtigheid de frets kort afgeknipt. Superlijm tegen zijkant houden, hals kantelen, superlijm aan de zijkant erin laten lopen, en wanneer je alle frets hebt gehad, nog een keer van voren af aan beginnen.

Met een speciale vijl haal ik even later de uitstekende kanten van de frets weg, en door de vijl licht te kantelen (speciaal gereedschap hiervoor is voor watjes) worden de frets licht afgeschuind.

Het hielblok moet nog afgemaakt worden. Of in ieder geval: haaks. Dus met een schuurblok en een winkelhaak wordt het hielblok verder bewerkt.
Ook hier bewijst daglicht zijn nut. Zie je nog een spoortje licht, dan weet je dat je nog niet klaar bent. Simple as that.

In een verloren kwartiertje maak ik met de lintzaag en de schuurmachine nog een passend sukje fineer voor de headstock. 1,2 mm dik is de opdracht, en dat doen we dan maar.

Voordat ik de body met behulp van het template in vorm ga brengen is er eerst nog wat ander freeswerk aan de body te doen: de pickup-holtes, de gaten voor de potmeters en aan de achterzijde de holte voor de electronica.
Wanneer dat klusje achter de rug is worden de body contouren gefreesd. Dit is alleen spannend wanneer je met de frees langs de hoorns gaat: de basis van de frees heeft daar weinig steun, en het is gemakkelijk om dan met de frees te kiepen of te kantelen. Gelukkig waarschuwt Mark me daarvoor, en even later ligt de body keurig gefreesd op tafel. Als afwisseling mag ik daarna de overgang van de nek naar de headstock af gaan maken met allerlei raspen en schuurpapier op stukken pijp. Om aan te geven waar je wel en niet moet komen, worden er stukken tape op de nek en de headstock geplakt.

Allemaal kleine stappen. Volgens Mark is het helemaal geen grote klus om een gitaar te maken, het zijn gewoon 600 kleine stappen die je achter elkaar, in de juiste volgorde moet nemen. Tsja, zo kun je er ook tegenaan kijken.

Woensdag: rustdag, rondhangen en shoppen in Ayr, er is helaas geen muziekwinkel meer in Ayr, alleen wat cash-converterachtige winkels met gitaren voor 80 pond. Verder is het overal uitverkoop, dus ik scoor twee paar nieuwe wandelschoenen, wat boeken bij de Waterstone’s (heerlijke winkel), en hang de hele dag wat rond in de stad.

[zeppo]

Dag 5, donderdag

Weer verder met de body: de holte voor de nek wordt met een template uitgefreesd. Let op: de nek heeft nog steeds aan de bodyzijde de volledige hoogte, hier zal in een later stadium nog wat afgehaald worden.

Wanneer dit erop zit, begint het onderdeel waar ik de meeste tijd aan zal blijken te besteden: het carven van de body. Uit de losse pols tekent Mark een aantal lijnen op de body en aan de zijkant, en aan mij het verzoek om alles daartussen weg te halen.
Inmiddels ben ik bedreven genoeg met de rasp en schaaf, maar toch ben ik hier een flinke tijd mee bezig. Het hoeft allemaal niet zo supernetjes blijkt later, want wanneer ik hiermee klaar ben, mag ik met een guts verder aan de slag om de ontstane facet ‘uit te hollen. Nu blijkt pas echt wat een bitch dat spalted hout is: op de ene plek is het knoerte-hard, en op de andere plek is het een stuk zachter.
Dit maakt het werken met een beitel er een stuk moeilijker op dan ik gedacht had.
Regelmatig komt Mark het werk inspecteren met zijn onverbiddelijke potlood: net wanneer je denkt: ‘best aardig’, staan er opeens allemaal stukken hout gemarkeerd die je nog moet weghalen, en staan er kruisen op de plekken waar je weg moet blijven omdat daar een ‘low spot’ zit.
Na het beitelen komen er op de lastige plekken kleine schaafjes van Ibex aan te pas. Het kleinste schaafje is nog geen 2,5 cm lang (!), maar het werkt perfect. Wel een probleem om dat ding met grote handen vast te houden.

Voor de afwisseling mag ik me ook even met de bellycut bemoeien. Uit de losse pols wordt die op de achterkant getekend, en is het weer rasp-tijd. Lastig is dat Mark wil dat het schuine vlak wel helemaal recht is (volgen jullie me nog?) en dat is ook weer meer werk dan ik gedacht had.

Wanneer ik (en Mark) tevreden zijn, kan ik weer verder met de top: raspen, schaven en beitels maken plaats voor schuurpapier in allerlei gedaantes: schuurblokken, -rollen en ga zo maar door.
Ook nu geldt weer dat op de momenten dat ik tevreden achterover leun, Mark met zijn potlood langskomt om aan te geven waar ik nog niet klaar ben. Het mag inmiddels duidelijk zijn dat ik de gitaar bouw, maar wel volgens zijn kwaliteitseisen. Niks mis mee natuurlijk, maar het is best vermoeiend, een paar uur achter elkaar schaven, beitelen en schuren. Temeer wanneer je een masker op moet: de schimmel in de top is namelijk giftig: Carol vertelde in geuren en kleuren over die keer dat ze iemand af moesten voeren naar het ziekenhuis omdat ‘ie het stof uit een holte wilde blazen met z’n ogen open. Don’t!

Het gladschuren van de body blijkt door de verschilen in hardheid nog een pittige klus te zijn, zelfs (of juist) wanneer Mark ’s middags zijn ‘powersander’ ter hand neemt om waar nodig bij te springen, omdat het de bedoeling is dat de gitaren vanavond klaar zijn voor Billy.
Billy helpt zo nu en dan ook een handje in de werkplaats, maar het grootste gedeelte van de dag brengt hij door in een aangrenzende ruimte waar hij gitaren lakt.

[zeppo]

Dag 6, vrijdag

De dag begint waar we donderdag zijn opgehouden: verder schuren aan de body.
De headstock is inmiddels wel al voorzien van een sealer omdat vandaag de decal erop gaat.

Het laatste klusje aan de body is het frezen en schuren van de ‘dishes’ voor de potmeters en de schakelaar.

Eenmaal klaar met schuren van de body mag ik de hiel nog verder afwerken, en wanneer die klaar is, wordt een stuk van de tenon gehaald, zodat de pickup goed past. Voordat de hals aan de body wordt gelijmd gaan we natuurlijk eerst weer een gezellig potje dry-clampen, en dan pas voor het echie. Tijdens het dry-clampen controleren we de stand van de nek aan de hand van een lange ‘straight’ (lange liniaal) en de centerline, -daar is ‘ie weer.

Na het verlijmen van de neck worden de brug en de stoptail afgetekend en de gaten voor de studs geboord.
De gitaar is nu klaar om gelakt te worden en verdwijnt dus naar Billy, en ik heb een lange pauze.

Eerst controleert Billy of er plekken zijn waar het hout bijgewerkt moet worden. Dit blijkt inderdaad het geval te zijn: bij een van de hoorns het de frees een klein stukje spalted weggeslagen.
Wanneer ik enige tijd later bij Billy langsloop zie ik dat hij toch weer staat te schuren aan mijn body. Was het op een plekje toch niet goed genoeg? ….
Dat spuiten doet Billy trouwens in een rap tempo: ik zie hem met mijn gitaar in de spuitcabine verdwijnen, ik zeg iets tegen een van de andere aanwezigen, en wanneer ik me omdraai zie ik hem de gitaar alweer ophangen. Over snel gesproken.

Lange, vermoeiende dag, en ondanks het feit dat ik best consequent ben geweest met het gebruik van mijn stofmasker slaat mijn zakdoek –enfin, julie snappen het wel.

[zeppo]

Dag 7, zaterdag Hardware en electronica dag …. En een beetje frezen

De volgende dag begint met het ophalen van de gitaren uit de droogruimte, maar stiekem had ik de dag ervoor al even een sneak-peek genomen van mijn gitaar na de eerste ‘sealer coat’.
Helemaal niet verkeerd, dat spalted …

Installatie van de locking tuners is het eerste klusje vandaag. Wanneer ze bevestigd zijn vervang ik meteen de knoppen door de ebben knoppen die ik besteld had, en dat ziet er meteen een stuk beter uit.
Detail: van Mark moeten we alle schroeven die we in de gitaar draaien eerst even door een potje was halen. Dit vergemakkelijkt niet alleen het erin draaien, maar maakt ook in de toekomst het verwijderen gemakkelijker.
Na de tuners volgen de brug (met aardedraad) en de stoptail, worden de pickups in de holtes bevestigd met tape en mag ik met de rest van het soldeerwerk beginnen. Altijd een hekel aan solderen gehad, maat dit valt nog wel mee...
Vanwege de carved top moet wel eerst de cavity per onderdeel op de juiste diepte gemaakt worden. Nog even wat freeswerk dus. Dat gaat dan van: “ik denk dat je hier nog ¾ mm weg moet halen.”
Een gitaar maken is een precisie-klus, zoveel is me gedurende de week wel duidelijk geworden.

Het soldeerwerk vindt vanzelfsprekend grotendeels plaats buiten de body. Na het vertinnen van de diverse aansluitingen en het voorbereiden van de snoertjes geeft Mark aan wat waar moet komen te zitten. Ik heb gekozen voor een enkele volume en een push-pull toneknop (humbucker split) en een 3-weg schakelaar. Ik heb zelf niet rondgeneusd, maar Mark blijkt die schakeling zonder problemen op te kunnen lepelen (is ook geen rocket-science).
Wanneer alle electronica op z’n plaats zit kan ik de snaren erop zetten en komt er voor het eerst geluid uit mijn gitaar: dit is natuurlijk een spannend moment, maar gelukkig blijkt ook de electronica goed te werken nadat ik de gitaar heb aangesloten op een versterker. Ik kom er meteen achter dat ik de pickupschakelaar verkeerd-om heb gesoldeerd, maar dat is met een paar minuten opgelost. In alle opwinding vergeet ik de toneknop goed te controleren met als gevolg dat die ook precies andersom werkt, maar dat is een klusje voor later …

Stemmen, snaren rekken, en nog een paar keer stemmen, en de gitaar is klaar voor de volgende klus: het vlakken van de frets. Ik kijk even om mij heen en vraag Mark waar de PLEK machine staat, maar daar blijkt hij nog niet van gehoord te hebben ;-) Gewoon handwerk dus. De gitaar wordt op de Erlewine Neck Jig geplaatst en afgesteld, iets waar hij mij gelukkig bij helpt.

Het vlakken van de frets en het schuren blijkt nog een hele klus, hoe netjes de frets er ook op het eerste oog in lijken te zitten. Eerste stap: een paar keer heen en weer met de fretleveler, en daarna laat Mark mij zien hoe je hoge frets opspoort en corrigeert. Met een steeds kortere ‘straight-edge’ en tenslotte een fretrocker worden de frets een voor een bedwongen.

Afwerking gebeurt met een korrel 1500 (nat) op een glasplaat, de uiteindes van de frets worden met een klein vijltje afgewerkt en aan het einde nog polijsten met staalwol 00000.

[zeppo]

Dag 8, zondag

Zijn we er nu? Nog niet helemaal: er moet nog een tweetal afdekplaatjes gemaakt worden: eentje voor de control cavity en eentje om de trussrod opening af te dekken. Voor de eerste gebruik ik een template en de frees, de laatste wordt met een schuurblok gemaakt. Ook hier weer: schroeven eerst in de was zetten.
Mark houdt een logboek bij van alle gitaren die in zijn workshops worden gemaakt, en hij stanst zelf het nummer op de achterzijde van de headstock. In mijn geval dus “BYO-294”

Vervolgens verdwijnt hij met de gitaar naar zijn kleine studio om het eindresultaat goed te fotograferen.

De gitaar moet natuurlijk nog wel mee naar NL, dus ik kan kiezen uit een aantal cases die aanwezig zijn. In de meeste zitten trouwens gitaren die hij zelf gebouwd heeft, en de kwaliteit druipt van die gitaren af. Maar ja, wanneer je al zoveel jaren gitaren bouwt, dan is dat niet meer dan logisch.

Laatste activiteit: het invullen van het logboek, en dan ben ik klaar. Een week geleden liep ik nog met een paar planken rond, en nu houd ik een fantastische gitaar in mijn handen. Een waanzinnige ervaring!


Accommodatie, Ayr, avondprogramma

In het verleden verbleven de cursisten bij Mark en Carol thuis, maar door strengere wetten in Schotland was dat geen reële optie meer, en het was voor hen ook een hele belasting. Zoals gezegd: Mark moet 4 mensen in de gaten houden en op de planning letten, en hij is aan het einde van de dag ‘op’. Sinds een paar jaar worden de deelnemers ondergebracht in een bed & breakfast in Ayr, een klein stadje in de buurt. Dit kost plm 35 gbp per dag, inclusief een prima ontbijt. Dit heeft trouwens ook een aantal voordelen: je kunt ’s avonds de stad in om een lekker Guinness te halen. Ook is er genoeg te doen in allerlei pubs: de beide zaterdagen dat wij er waren organiseerden Carol en Mark een ‘open mike’ avond in ‘The Firehouse’. Precies wat je ervan verwacht: live muziek, en sfeer. Waarbij vooral opvalt hoe goed de muzikanten zijn. Overigens is Mark zelf geen onverdienstelijke gitarist (zacht uitgedrukt) en kan Carol goed zingen.

’s Ochtends nemen we een taxi naar de werkplaats (plm 12 gbp, dus 3 p.p.), en Carol brengt ons ’s avonds thuis.
Overdag zorgen Carol en Fiona voor koffie, thee en de lunch, die prima verzorgd is. Op een tweetal avonden wordt er langer doorgewerkt, en dan wordt door Fiona ook voor het avondeten gezorgd.

Tot slot.

“En wat kost dat nou?” is mij regelmatig gevraagd. Ehm, goede vraag. Mark & Carol bieden een aantal verschillende cursussen aan, en bij de cursus die ik gedaan heb (Custom Build Your Own) zijn een aantal extra’s in de prijs inbegrepen (bijvoorbeeld mooiere houtsoorten voor de top).
In totaal was ik iets meer dan 2000 gbp kwijt, en dat is inclusief de extra’s die ik koos. Dat is natuurlijk geen kattepis, maar naar mijn mening is het elke cent waard. Niet alleen neem je een hele mooie gitaar mee naar huis, maar het is ook een geweldige ervaring. Natuurlijk kun je voor dat geld ook een gitaarwinkel binnenstappen en een mooie gitaar uit het rek trekken, maar dat is vanzelfsprekend niet vergelijkbaar.
Sterker nog: al na de tweede dag begon ik te fantaseren over het volgende project… Niet vreemd kennelijk, want er zijn een heleboel cursisten die terugkomen voor een nieuwe build. Marcel (die deze keer een bolt-on bas bouwde) was met zijn 5 bezoeken niet eens recordhouder ….

Ik ontvang binnenkort de foto’s die Mark zelf gemaakt heeft, die zal ik hier dan ook nog plaatsen.
En nu nog kijken of ik van de 500+ foto’s een animatie kan maken.

Website: http://www.baileyguitars.co.uk/

Blog: http://news.baileyguitars.co.uk/

[barno]

Dag 4, dinsdag
Met een speciale vijl haal ik even later de uitstekende kanten van de frets weg, en door de vijl licht te kantelen (speciaal gereedschap hiervoor is voor watjes) worden de frets licht afgeschuind.

hoera, ik ben geen watje. ik moet wel een steen zijn want ik heb wel meer dingen niet die ik daar in het atelier zie ...

kiddin'
superervaring lijkt me. Spalted gaan carven, moedig maar idd kan me voorstellen dat dat rotklus is.

heel mooi verslag! Ik vind de prijs best meevallen voor wat je allemaal krijgt in materiaal en ervaring.

[Thiez]

Geweldige ervaring lijkt me dat! Even naar schotland om een gitaartje te bouwen, met goede begeleiding En in een week! Ik ben momenteel al meer dan een jaar bezig aan mijn eerste stratje haha.