Dream Theater

[Aikara]

Hoop technisch gepiel is wat hij bedoelt. Ik vond jp op de oude albums altijd iets funky's hebben kwa stijl maar nu is het bijna alleen maar bliksemsnelle solo's.

Inderdaad. De laatste paar albums werd kwam het op mij vaak over als 'shredden' om het 'shredden'. En dat vond ik op een gegeven moment niet echt boeiend meer. De solo van bijvoorbeeld Breaking all illusions op de nieuwe plaat vind ik dan weer helemaal geweldig.

[Liquid_Metal]

Even dit topic oprakelen want ze zijn bezig met het volgende album. Waarschijnlijk krijgt Mangini nu meer vrijheid en ik ben erg benieuwd waar daaruit gaat komen.

[Rizz]

Nou, ben benieuwd.. Na Train of Thought vind ik het allemaal niet zo meer, tis allemaal zo.... hetzelfde. Maar ws. koop ik 'm toch om de verzameling compleet te houden..

[Deadspirrit]

Nog een Dream Theater gek hier. Ik ben nog niet al te lang bekend met de band (Misschien net 4 maanden) en vind eerlijk gezegd stuk voor stuk alle albums goed. Het klopt dat het nieuwste album een beetje anders is dan de andere. Maar slecht vind ik het zeker niet. Vooral Breaking All Illusions vond ik een top nummer!

[minoin]

Even dit topic oprakelen want ze zijn bezig met het volgende album. Waarschijnlijk krijgt Mangini nu meer vrijheid en ik ben erg benieuwd waar daaruit gaat komen.

Ik ben zeer benieuwd naar de muzikaliteit van Mangini. Ik ben echt geen fan die alleen maar Portnoy wil, maar Portnoy is wel een muzikale drummer waar Mangini wellicht iets meer berekend/klinisch is. Maar speculeren heeft weinig zin, ik hoop op een nieuwe dikke plaat vol melodie en virtuositeit. Wellicht luisteren ze eens naar Haken en vinden wat oude speelse glorie terug. Misschien wordt het weer een keiharde lekkere plaat zoals Train of Thought. Ik vind het allemaal wel mooi

[apekop]

Nou, ben benieuwd.. Na Train of Thought vind ik het allemaal niet zo meer, tis allemaal zo.... hetzelfde.

Dat had ik eerlijk gezegd al na Awake. Destijds vond ik het helemaal te gek. Nu kan ik er niet meer naar luisteren. Progressief is het al helemaal niet meer te noemen.

[Aikara]

Tja, bij progressieve metal gaat het er al lang niet meer om, om daadwerkelijk progressief te zijn. Het is meer een beschrijving van een sound. Bands die wel progressief zijn in de werkelijke betekenis van het woord zijn volgens mij niet in 1 muziekstroming te vatten.

Terug on topic: Dream Theater is nog steeds m'n favoriete band. Ook al vind ik de laatste paar albums weinig verrassend, en tijdens de eerste luisterbeurt nadat die platen zijn uitgekomen had ik al het idee dat ik het allemaal wel eerder heb gehoord. Hoewel er ook positieve uitschieters zijn: o.a. Breaking all illusions, The count of tuscany. Met het vertrek van MP heb ik het idee dat DT geen smoel of identiteit meer heeft. MP was voor mij toch een beetje de ziel van DT kom ik nu achter. Ik denk dat het goed zou zijn als ze op het komende album en de komende tijd weer op zoek gaan naar een onderscheidende identiteit.

[apekop]

Tja, bij progressieve metal gaat het er al lang niet meer om, om daadwerkelijk progressief te zijn. Het is meer een beschrijving van een sound. Bands die wel progressief zijn in de werkelijke betekenis van het woord zijn volgens mij niet in 1 muziekstroming te vatten.

Daarom vind ik die stijl ook al lang meer interessant, ook die andere zogenaamde progressieve metal bands niet.
Bands als King Crimson, Rush (begin en middenperiode) oude Genesis en oude Yes bleven zichzelf steeds vernieuwen. Deze bands vind ik daarom de enige symfo/progressieve bands die de tijd overleven. Dream Theater en veel andere bands in hetzelfde genre borduren op hetzelfde voort. Ook qua composities vind ik ze niet in buurt komen van de oude meesters. Maar goed, waarschijnlijk vind ik geen vrienden in dit topic met deze uitspraken

[Aikara]

O van mij mag je dat best zeggen. Snap zelfs goed wat je bedoelt, en kan je daar alleen maar gelijk in geven. Maar los van het feit dat ik ze ook al lang niet meer vernieuwend vind, vind ik het nog wel gave muziek. Maar ik moet zeggen dat ik eigenlijk alleen maar naar Awake, Images and words, Scenes from a memory en A change of seasons luister. De overige albums luister ik bij hoge uitzondering nog een keer.

[minoin]

Daarom vind ik die stijl ook al lang meer interessant, ook die andere zogenaamde progressieve metal bands niet.
Bands als King Crimson, Rush (begin en middenperiode) oude Genesis en oude Yes bleven zichzelf steeds vernieuwen. Deze bands vind ik daarom de enige symfo/progressieve bands die de tijd overleven. Dream Theater en veel andere bands in hetzelfde genre borduren op hetzelfde voort. Ook qua composities vind ik ze niet in buurt komen van de oude meesters. Maar goed, waarschijnlijk vind ik geen vrienden in dit topic met deze uitspraken

Ik snap het wel, maar je geeft zelf aan dat de "oude Genesis", "vroegere Rush" en de "oude Yes" zichzelf bleven vernieuwen. Hetzelfde is een beetje gebeurd bij Dream Theater; de vroegere albums en zelfs Train of Thought zijn speelser dan de nieuwere platen. Waar je dat enorm aan merkt zijn de gitaarpartijen. Ik speel zelf nu zo'n drie uur aan DT nummers en dan merk je een enorm verschil tussen de vroegere albums en de nieuwe. De nieuwe albums zijn vooral snel en gearticuleerd (op enkele uitzonderingen na), terwijl de oudere nummers het worstelen is met de vingerzettingen. Minder "logisch", meer "vernieuwend".
Van mij mag het meer in de richting van Liquid Tension Experiment!

Dream Theater blijft mijn favoriete nummer 1, maar mijn iPod staat vol met andere prog metal/rock: Haken, Katatonia, Mind's Eye, Queen, Redemption, RPWL, Sieges Even, Subsignal, Tomorrow's Eve, Voyager etc. etc.