Pleidooi voor een persoonlijker geluid

[showband]

tsja als queen liefhebber hoef ik niet een band die live hetzelfde doet als in de studio.

en bob dylan heeft live ook niet het spelniveau wat hij in de studio haalt.

[guhlenn]

Het type muzikant dat in de studio dankzij de computer geweldige CD's maakt, maar op het podium geen nummer van een halve minuut foutloos speelt.

Zoiets Glenn?

Uiteraard Han, uiteraard, maar dat hoefde ik natuurlijk helemaal niet te bevestigen.


Er is overigens niks mis met een geweldige cd. Er is wel wat mis met slechte live-uitvoeringen. Er gebeurd iets als je muziek uitvoert, dat niet gebeurd als je muziek componeert. Dus door een uitvoering vast te leggen gebeurd iets anders dan wanneer je een computer de opdracht geeft jouw idee uit te voeren. Leuk dat je met de componisten van weleer komt aanzetten, aangezien die meestal wel degelijk muzikaal zeer talentvol waren (muisklikjes hielpen een violist of whatever niet echt verder gok ik zo). Daarnaast is een argument om klassieke stukken keer op keer uit te voeren dat elke uitvoering anders klinkt/voelt. Misschien dat mensen daarom ook nog steeds naar concerten gaan ipv thuis het cdtje opzetten?

Maar goed, tegen ego verdediging kan ik niet op hoor en daar heb ik verder ook helemaal geen behoefte aan.

[Han S]

Die Jannest, je hebt je post verwijderd zie ik, maar ik wil toch nog even reageren. Het is niet de bedoeling dat we elkaar hier gaan bestrijden, maar je moet nog even goed de openingspost lezen en er achter zien te komen wat Gus er mee bedoelt.

Een discussie over bands die live niet kunnen waarmaken wat ze in de studio wel kunnen is een totaal andere discussie en hoort niet in dit topic.

Queen had er overigens goede oplossingen voor bedacht, maar daar hebben we het nog wel een keer over. Laten we dit topic schoon houden, het is een veel te mooi topic.

[jannest]

heb ut stuk gelezen en denk ik begrepen
en originaliteit is binnen de popmuziek altijd al een probleem geweest
kijk maar naar de hitparades van de vorige eeuw bv

nu met de opkomst van de pc ,goedkope "semi"professionele studiotjes en het internet is het aanbod "vermilijoenvoudigd" en heeft men de neiging ( net als vroeger) elkaar na te apen

maar juist door dit grotere aanbod en omdat mensen muziek maken die dat anders nooit gedaan zouden hebben is de kans groter dat je wat origineels tegen komt groter geworden

something like that

lang leve de pc

[Cubone]

Hi,

Als ik zo vrij mag zijn om een interview te posten van Eric Johnson (1 van mijn favo gitaristen), die ik heel toevallig vandaag ben tegen gekomen. De mensen die zijn muziek kennen, weten wat voor een perfectionist hij is en in mijn ogen een geniale muzikant (soort van moderne chopin)

Het gaat over zijn kijk op 'perfectie' en of die 'perfectie' belangrijk is om muziek te maken/schrijven. Interview begint vanaf 4.52

http://www.youtube.com/watch?v=oQ2Y5kOyHZ4

Ik denk dat daarmee ook alles gezegd is, wat
er te zeggen valt over dit onderwerp

Groet,

[Han S]

heb ut stuk gelezen en denk ik begrepen
en originaliteit is binnen de popmuziek altijd al een probleem geweest
kijk maar naar de hitparades van de vorige eeuw bv

nu met de opkomst van de pc ,goedkope "semi"professionele studiotjes en het internet is het aanbod "vermilijoenvoudigd" en heeft men de neiging ( net als vroeger) elkaar na te apen

maar juist door dit grotere aanbod en omdat mensen muziek maken die dat anders nooit gedaan zouden hebben is de kans groter dat je wat origineels tegen komt groter geworden

something like that

lang leve de pc

Met alle respect, maar volgens mij heeft Gus het over iets totaal anders dan jij en originaliteit is in de popmuziek nooit een probleem geweest. Er zijn duizenden popmuzikanten op te noemen die zeer origineel zijn en waren.

De topictitel is 'Pleidooi voor een persoonlijker geluid' en eigenlijk zegt dat alles.

Dat lang leve de PC is een grapje van je niet? Want hoewel de PC mits goed gebruikt, ongekende mogelijkheden biedt, wordt er ook heel veel mee gedaan waar de muziek als kunstvorm niet mee is gediend.

Maar ook dat is weer een andere discussie.

[jannest]

Met alle respect, maar volgens mij heeft Gus het over iets totaal anders dan jij en originaliteit is in de popmuziek nooit een probleem geweest. Er zijn duizenden popmuzikanten op te noemen die zeer origineel zijn en waren.

De topictitel is 'Pleidooi voor een persoonlijker geluid' en eigenlijk zegt dat alles.

Dat lang leve de PC is een grapje van je niet? Want hoewel de PC mits goed gebruikt, ongekende mogelijkheden biedt, wordt er ook heel veel mee gedaan waar de muziek als kunstvorm niet mee is gediend.

Maar ook dat is weer een andere discussie.

daar ben ik het absoluut niet mee eens


2 tja dat heb je met verf ook
mio point maakt uit hoe je het doet als je het maar doet en tijd zal uitwijzen of het wat waard is
bv in de jaren 30 kon je een rembrandt scoren voor zeer weinig

maar nu genoeg

[Duhsjaak]

Hi
Ben blij verrast dat het zoveel los maakt.
En het gaat mij niet om
- bewust slordig spelen
- bands die hun totale geluid maken met kunstgrepen en op het podium niks waard zijn

Waar het mij om ging is de constatering, dat in de fotografie zich een plotselinge en hele sterke verzadiging aftekent. Men keert zich en masse af van geshopte dingen. Alle nieuw opgestane jonge mannen en vrouwen fotograferen op emotie, sfeer, zeggingskracht en verbeelding.

Ik heb de vraag proberen te stellen in hoeverre dit op korte termijn ons ook in de muziek staat te wachten. En ik denk dat dat denkbaar is.

De vraag is dan:
- Hoe gaat men de overdaad aan eenvormigheid te lijf
- waarop gaat men selecteren

Ik denk dat Han S (zonder dat het een race of wedstrijd is) er vaak nog het dichst bij in de buurt zit. Petje af, want ik realiseer mij dat het pleidooi een redelijk weinig concreet verhaal is. Bij gebrek aan nu al echt concrete aanknopingspunten.

Met alle kritiek die ook ik heb op bepaalde aspecten van Sjoerd's stuk muziek, heb ik voldoende vertrouwen in die vent en hoor ik een relatief volwassen en eigen geluid. Zijn stuk staat er bij om jullie ernaar te laten luisteren en als verhikel om het in 'sounds' te kunnen plaatsen. Hier is waar mijn pleidooi thuishoort.

Ik heb vaak de nodige crisisplannen geschreven voor overheid en bedrijfsleven. Ik zou niet nu al van een crisis willen spreken, maar als we er nu vast over nadenken overvalt het ons minder en houden we meer de controle over de zaak.

En bij alle uitwaaierende discussies heb ik toch het gevoel dat een flink deel daarvan is aangekomen.

Ik vond het leuk dat jullie allemaal zo sportief hebben meegedacht en ik dank jullie daarvoor.

Vriendelijke groet, Gus

[Han S]

Gus (heet je nou echt Gus, of Sjaak?), vanmiddag was Steven bij me en die heb ik een paar dingen laten horen die de essentie heel hard raken. Verre van perfect, maar muziek die je bij de strot grijpt, van bands waar bijna niemand ooit van heeft gehoord en zal horen. Maar een miljoen keer beter dan al dat geneuzel dat tegenwoordig in de 'hitlijsten' staat.

Ik ben benieuwd wat Steven er over te vertellen heeft, want ik heb het al honderden keren beluisterd, maar ga elke keer weer helemaal naar de kloten van bepaalde nummers.

Dus moet je zeker een keer langs komen om dat ook te ervaren. Ik kan die muziek niet delen omdat het niet van mij is, je kunt er in de studio naar luisteren, maar ik zal het nooit posten want daarmee gooi ik mijn integriteit in het riool.

[Duhsjaak]

Hi
Nee, ik ben opgegroeid in een super arm en sociaal nest. En daarvan krijg je altijd een klap mee.

Ik ben alleen vanaf dag één allergisch voor bepaalde trekjes die achterstands mensen vertonen.
Die zoeken heel vaak de oorzaak van alle ellende buiten zichzelf.

De voedselbank die je in mijn CV ziet staan is gekaapt, inclusief de gedachtefout die ik maakte toen ik 17 was. Ga maar eens buiten een voedselbank kijken. Het is een industrie geworden waarin iedere impuls om je leven zelf weer op orde te brengen ontbreekt. Ze gaan gratis shoppen en staan om het hardst buiten Marlboro’s te roken.

Ik misgun niemand zijn luxe. Maar luxe terwijl je je boodschappen niet kunt betalen is voor mij een beetje lastig te rijmen.

Met die overmaat aan zelfmedelijden waren veel van de door ons bejubelde bluesnegers in 1960, 1961 enz. ook behept. Die hadden het er altijd over dat zij zwaar de lul (zwaar Duhsjaak, zegt mijn dochter, die zwaar de lul toch wel wat erg ruig vindt) waren en dat de hele wereld tegen ze was.

Feit was dat zijn reisden in kostuums met een plooi waarmee je brood kon snijden, gesteven witte overhemden met gouden manchetknopen en alles voor de show. Dat vrouwen en kinderen in de V.S. helemaal geen deel van leven hadden en uit de goot aten, dat zat deze heren niet dwars.

En ik heb ze ontmoet en gitaar van ze leren spelen. Dus ik heb een hoop aan een aantal daarvan te danken. En als hommage aan de oude bluesnegers en om mijzelf een beetje eraan te herinneren om van tijd tot tijd hand in eigen boezem te steken heb ik gekozen voor de nick Duhsjaak.

Klinkt een beetje zwaar op de hand hè? Die uitleg?
Ik speel dus de happy blues.

En ik hou je daar graag aan. Zal wel eind juni worden, maar dat contact neem ik op. Bedankt!

En ik heet Gus. Van Gustaaf.
Met vriendelijke groet, Gus dus