Pleidooi voor een persoonlijker geluid

[wormke]

hm, wel een boeiende discussie. Ik denk dat je vooral zelf moet gaan beslissen wat je wil bereiken, en op welke manier.

Ik speel persoonlijk puur voor mijn plezier, en geld eraan verdienen boeit me geen mm, want daarvoor ga ik naar het werk. Het is een mooie hobby, waar je, in mijn ogen, als échte muzikant, je ziel in legt. Dat is voor mij het voornaamste, het gevoel hebben van muziek, emotie's kunnen doorgeven via je gitaar. Ik ken zééér goede, en technisch sterke gitaristen, die alles spelen wat je vraagt, maar het zal 9/10 zonder gevoel zijn. Denk dat daar het verschil zit, als je de techniek niet helemaal hebt, ga je naar je gevoel spelen, en als je dat mooi kan laten doorklinken, komt het toch allemaal prachtig uit.

Uiteraard is techniek ook belangrijk, je mag met zoveel gevoel vals spelen, dan klinkt het natuurlijk ook niet.

Maar ik merk dit aan mezelf ook, op sommige van onze liedjes heb ik ruimte zat om een hele lange technische solo te spelen, maar dan ga ik al eens twijfelen aan mezelf, en dan beperk ik me, maar door die beperking ga ik veel meer gevoel in mijn solo leggen, waardoor hij uiteindelijk weer veel mooier gaat klinken zonder, zoals wij het hier zeggen, notenfretterij.

Alles moet perfect klinken? Ik vind dit zever, en geen beetje, soms klinkt een plaat die niet goed afgemixt is 1000 keer meer puur dan een studio album. Heb zelf ook al paar keer in een studio mogen vertoeven, en ooit het geval gehad dat ik de solo er niet 100% opkreeg (bad day) de andere mannen van mijn toenmalige groep bleven aandringen dat ik het die dag nog afwerkte, terwijl ik liever die solo de dag erna had ingespeeld, omdat het me toch niet ging lukken naar mijn zin. Maar dan uiteindelijk dan toch maar blijven gaan, en de solo gewoon technisch erop geramd, met geen mm ziel erin. Tot nu toe ; mijn slechtste solo ooit...

Zoals ik hier in het begin al zei; wat wil je bereiken ermee... dromen van ooit op wereldtournee te gaan, of gewoon plezier maken, ik denk dat daar al veel begint.

[guhlenn]

Ik vind het een prachtige stelling, maar vraag me wel af wat authenticiteit dan is. In de zin van, kunnen wij met z;n allen dezelfde authenticiteit zien/horen/beleven of is dat een persoonlijk gegeven? Heeft een Kane fan misschien dezelfde beleving bij Kane als Duhsjaak bij Sured?

[showband]

stelling:
als een gewone man of vrouw na een werkzaam leven en het opvoeden van twee kindertjes en 3 jaar pensioen uiteindelijk dood gaat.

en die kiest uiteindelijk voor een lied van een topper die frank sinatra slecht vertaald nazingt.

wie gaat er dan discussieren over de authenticiteit van het gevoel wat is opgewekt bij de luisteraar?

Ik vind dus dat authenticiteit niet alleen een zender nodig heeft, maar ook een ontvanger.

De hele achilleshiel van de "underground" bandjes scene die zo fijn iedereen voor nepper weet te verslijten.
Al die talloze oproepen tot een "eigen geluid" moeten, en zullen, blijvend getoetst worden aan de vraag:
"is dit de plaat die op je trouwdag / begrafenis / enz gespeeld moet worden?"

Authentiek is een ingredient.
inhoud, zeggingskracht, overtuiging, technische capaciteit, afwerking enzovoort mag daar niet aan ontbreken. Anders krijg je weer de zoveelste "kunstenaar die niet begrepen wordt".

En dan moet ik concluderen dat ik van de hele opgehemelde amerikaanse authentieke scene maar weinig authentiekers zie dan in een willekeurige lijst carnavalshits.
Helaas, In nederland is een act als de twee pinten of Hydra echter niet authentiek. "dat soort muziek" kan nooit goed zijn.

[Harald]

Ik vind het een prachtige stelling, maar vraag me wel af wat authenticiteit dan is. In de zin van, kunnen wij met z;n allen dezelfde authenticiteit zien/horen/beleven of is dat een persoonlijk gegeven? Heeft een Kane fan misschien dezelfde beleving bij Kane als Duhsjaak bij Sured?

Kane is een wat ongelukkig voorbeeld. Ik heb er niets mee, en heb ook als ze eigen materiaal spelen altijd het idee naar een U2 coverband te luisteren. Tegelijkertijd geloof ik wel dat het authentiek is, dat ze muzikaal, en qua boodschap doen wat ze willen doen, waar ze zelf voor staan.

Als ik dan de zoveelste Hazes imitatie hoor, met steeds weer die op precies dezelfde manier gearrangeerde deuntjes, dan wil ik tot op zekere hoogte nog wel erin meegaan dat de zangert in die vreselijk platte teksten gelooft. Maar de muzikanten, die het zoveelste band in a box arrangementje van die week zitten in te spelen... (als het al echte instrumenten zijn) Daar heb ik toch ernstige twijfel over, al zal daar vast ook wel iemand bij zitten die dat soort muziek leuk vindt.

Hoe je muziek of welke andere kunstvorm ervaart is uiteraard persoonlijk. Dat betekend niet dat je het niet met een zekere objectiviteit KAN bekijken. En er is een verschil tussen een kunstzinnige uiting, en ambachtelijk uitgevoerd amusement. De bands/artiesten die dat kunnen kombineren zijn toch echt in de minderheid.

Er zijn mensen die zonder blikken of blozen een reproduktie van het bekende zigeunerinnetje, of huilende kind in hun kamer hangen. Die zullen er vast een bepaald gevoel bij hebben. Een ander gaat voor Dali, van Gogh, Monet, of Mondriaan. Er zijn ook mensen die liever een hamburger bij MacDonalds eten dan een maaltijd in een goed restaurant.

Als we Showband gaan geloven betekend dat dat die dingen allemaal gelijkwaardig zijn. Dan voer je het anti-elitarisme te ver door, en zit je er feitelijk net zo hard in vast. Dat is hetzelfde als iets slecht vinden omdat het populair is.

[guhlenn]

Het heeft ook iets behoorlijk ironisch':

- als authenticiteit iets persoonlijks is wat de zender bepaald maar de ontvanger niet kan ontwarren van niet-authentiek dan heeft iedereen z;n eigen geluid maar is het het gebrek van de luisteraar dat dat niet herkent wordt: stelling is dus waardeloos

- als authenticiteit door de ontvanger bepaald wordt is streven naar authenticiteit zinloos voor de zender/muzikant

- als authenticiteit universeel is (en dat lijkt de stelling van Duhsjaak te zijn) dan moet je net niet streven naar 'een eigen geluid' maar naar dat universele, authentieke geluid, en dat lijkt me een paradox?

[guhlenn]

Kane is een wat ongelukkig voorbeeld. Ik heb er niets mee, en heb ook als ze eigen materiaal spelen altijd het idee naar een U2 coverband te luisteren. Tegelijkertijd geloof ik wel dat het authentiek is, dat ze muzikaal, en qua boodschap doen wat ze willen doen, waar ze zelf voor staan.

Precies daarom is het net geen ongelukkig, maar doelbewust gekozen voorbeeld .

[showband]

om mijn stelling om te zetten "dus alles is goed" is ver naast wat er staat.

Harald bracht wat leuks in:

Hoe je muziek of welke andere kunstvorm ervaart is uiteraard persoonlijk. Dat betekend niet dat je het niet met een zekere objectiviteit KAN bekijken. En er is een verschil tussen een kunstzinnige uiting, en ambachtelijk uitgevoerd amusement. De bands/artiesten die dat kunnen kombineren zijn toch echt in de minderheid.

en daar zit 'em de clou wat mij betreft.
de muzikant / zangert / voetschilder kan gewoon muziek maken. Zolang ie "zijn ding maar doet".
daar hoort een stuk ambachtelijkheid bij. Immers het is bijvoorbeeld moeilijk "tegen regels aanschoppen" als je ze niet kent enzo.

De tijd en de luisteraar zal uiteindelijk de beslissing nemen. De depots van musea puilen uit van de waardeloze rotzooi die in de seventies/eighties is aangekocht als "kunstzinnige uiting". Spul wat niet eens weggegeven of uitgeleend raakt. De toetssteen van de kunstkenners blijkt telkens minstens net zo slecht als die van de sjaak op de hoek ja.

De kans dat jouw muziek "een kunstzinnige uiting" blijkt te zijn hangt wat mij betreft samen met de ontvanger en de tijd.
Achteraf gezien blijkt motown consistent juweeltjes te hebben geleverd terwijl zelfs de muzikanten die het inspeelden het indertijd rotzooi vonden. En van al die honderden duizenden punkbandjes en seattle bands.... hoeveel bleken daar nu uiteindelijk authentiek of relevant?

Wat vinden we nu van ABBA of earth wind and fire? Dat was commerciele sjit die letterlijk in het openbaar verbrand werdt!

Zolang muzikanten gewoon doen waar ze achter staan is de hele vraag of het goed of niet goed is nutteloos.

[Harald]

Het heeft ook iets behoorlijk ironisch':

- als authenticiteit iets persoonlijks is wat de zender bepaald maar de ontvanger niet kan ontwarren van niet-authentiek dan heeft iedereen z;n eigen geluid maar is het het gebrek van de luisteraar dat dat niet herkent wordt: stelling is dus waardeloos

Mag je niet zeggen, maar het is natuurlijk deels een keuze/gebrek van de luisteraar om het te herkennen of niet. Kan me een stukje herinneren van Jamie Oliver, die op Engelse scholen de kantinemenus probeerde te verbeteren. Daar waren kinderen die echt niet aan de verse groente wilde. Hij ging bij echte probleemgevallen thuis helpen met koken. Staat zo'n moeder in de winkel met een zakje verse basilicum, heel verbaasd... 'dat zal wel voor decoratie zijn, dat kun je toch niet eten?' Dan kun je er donder op zeggen dat die kinderen het bij een mcDonalds burger houden, ipv bij een goed bereide maaltijd met verse ingredienten. Laat je kinderen dat soort dingen gewoon proeven is er een goede kans dat ze het nog lekker vinden ook. Jamie Oliver was in Italie ook stomverbaasd dat alle kinderen daar alle groenten bij naam kenden. Maar daar hebben ze ook een andere eetcultuur.

Zoiets moet je leren. En dat is met luisteren (of naar kunst kijken) net zo. Als je referentiekader niet langer is dan je neus heeft dat zijn invloed op wat je ergens van vindt.

Jij doet in geluid, denk je dat de gemiddelde Sterrentv kijker (of hoe heet die zender met 4e rangs nederlandstalige artiesten) het verschil hoort tussen die produkties of bv. Aja van Steely Dan? Ik betwijfel het.

[Harald]

Zolang muzikanten gewoon doen waar ze achter staan is de hele vraag of het goed of niet goed is nutteloos.

Gaat toch niet om 'goed/niet goed' Oprecht vs. niet oprecht is veel interressanter. Volgens mij is dat ook deels het punt van Gus. Dat, naast het stellen van inhoud boven vorm.

Commercieel succes is daarin een slechte graadmeter. Soms laat dat eeuwen op zich wachten... van Gogh of Bach konden in de verste verte niet verdienen wat de Tokkies iig kortstondig voor een half uurtje in de disco voor aap staan mochten toucheren, of nu die gastjes van Oh Oh Cherso

[jannest]

De tijd en de luisteraar zal uiteindelijk de beslissing nemen. .

volgens mij het enige zinnige wat over dit onderwerp te zeggen valt


voor de rest, gewoon doen waar je zin in hebt