Pleidooi voor een persoonlijker geluid

[Duhsjaak]

Hi duhsjaak,

Het was ook niet naar jouw gericht (was ff oftopic). Maar moest het gewoon even kwijt. Ik heb het vaak genoeg gelezen, dat die foute noten wel kunnen, want dat mag wel in blues. De blues mag wel bestaan uit 5 of 6 noten, maar speel ze dan ook goed !

Dat komt voor mij over als je eigen tekortkomingen goed praten. (had ik misschien niet moeten zeggen)

Ik ga hier niet lopen verkondigen dat ik zo goed of wat dan ook. Want dat ben ik niet and i could't save my life by playing the blues ;-) maar zal nooit zo'n opmerking maken...

Verder heb je wel gelijk, als je het in die context plaatst. Niet te druk maken om techniek, en je over die techniek issue heen zetten. Dit heeft mij ook een lange tijd tegen gehouden om wat te posten, maar uiteindelijk viel het wel mee...

Maar aan de ene kant blijf ik volhouden dat een zekere mate van perfectie nodig is om je muziek goed ten gehoor te brengen en je creativiteit te stimuleren.

Nogmaals: Het was niet naar jouw gericht, en ik wilde er niemand mee kwetsen..

Greetz,




PS: Wat goed van jouw dat je mijn cover gelijk herkende !! Hij is een redelijk onbekend gitarist en had nooit gedacht dat iemand hier op dit forum hem zou kennen...

Hi
Je bent een fijne gast en een fijne gitarist en ik zou nergens over in zitten. Juist daarom heb ik me voorgenomen nog eens na te denken over de vraag waarom ik het niet zo erg eens ben met je post en normaal vaak wel. Het kan ook aan een ander (mij dus in dit geval) liggen. Niet gelijk in de verdediging. Nergens voor nodig.
Gaat allemaal goed.
Vriendleijke groet, Gus

En die ouwe bluesnegers in 1962/1963/1964 waren echt, heus, 100% waar, zo slordig als de tering. En je zult ooit luisteren naar die opnamen en dat beamen. Als hun witte overhemd maar gesteven was en de plooi strak in hun kostuum. Of Big Bill Broonzy live in Amsterdam in 1953. Schattig, heeeeeel leuk dat die opnamen bewaard zijn gebleven, maar ook zij waren niet heilig en pielden soms maar wat. En ze zeiden niet: Sorry, het is maar een experiment. Ze keken stoer en zelfbewust de zaal in. Heerlijk! Wat een fijne muziek.

[Duhsjaak]

Hi
@Han S
In 1969 heb ik de net getrouwde Johnny Cash en zijn vrouw opgewacht op Schiphol.
Ik had toen de mogelijkheid zijn 'show' op te nemen, maar heb alleen een aantal liedjes van Carl Perkins opgenomen. In de 'nieuwe' RAI (omdat de oude RAI er toen ook nog stond.

Een mens maakt de krankzinnigste fouten. En toch ben ik er niet minder gelukkig om.

Ik heb niet op de quote knop gedrukt, want je stukken gaan bijna qua lengte op de mijne lijken. Maar ik vind dat een heel mooi stuk. Dit is exact waarop ik doel. Kan mij niets schelen of je opneemt, surfmuziek maakt, folk doet of wat anders: Laten we het Nederlandse calvinisme en de voorzichtigheid van ons afschudden, volop genieten en er 100% uit proberen te halen. Fouten? Who cares?

Vriendelijke groet, Gus
(en dan hebben we de zondag ook nog; zou het gaan regenen? kunnen we lekker aan wat snaren trekken!)

[Cubone]

En die ouwe bluesnegers in 1962/1963/1964 waren echt, heus, 100% waar, zo slordig als de tering.

Iedereen heeft weleens een slechte dag

Maar denk niet dat hun uitgangspunt was om zo slordig mogelijk te spelen. Eerder om hun muziek zo goed mogelijk ten gehore te brengen, en zichzelf te uiten, boodschap overbrengen.

Ik heb ook nooit gezegd dat fouten maken, niet mag of kan. Iedereen maakt fouten, zelfs de meest technische gitarist heeft weleens een slechte dag.

Ik ken de blues spelers niet die jij opnoemde (zal ze ook cker ff opzoeken), maar kan het niet zijn dat ze vaker goed en juist speelde, dan altijd slordig en vals ?

groet,

[beruk]

Verbaast me wel dat de opnames van Alan Lomax hier nog niet genoemd zijn. Veel puurder krijg je het toch niet....

Owe bloesknakkers:



Fuck, ik schiet in de Leo Blokhuis modus.... Bedtijd.....

Oprechtheid? Techniek? Schmieren? Authentiek? Blijft lastig. Zonder techniek heb je erg weinig.
Ik heb deze discussie lezend een sterke associatie met de uitgangspunten van COBRA (Karel Appel, cs)
WIKI geeft het volgens mij redelijk adequaat weer:

De mensen van Cobra keerden zich vooral tegen elk esthetiserend academisme dat te zeer het intellectualisme benadrukte. Vandaar het voor de hand liggende tegengestelde: vorm, lijn en kleur zijn de weergave van een puur spontane actie waarbij ze niet aarzelden terug te grijpen op de zogenoemde primitieve kunst, kindertekeningen en wat tegenwoordig outsider art wordt genoemd. In deze drie kunstuitingen zagen zij een overeenkomstige spontaniteit vanuit het naïeve karakter, naïef in de zin van ongeschoold, onwetend.

Valt niet mee voor mij, werkelijk onbevooroordeeld luisteren, ik ben daar eerlijk in.

[Han S]

Sommige valse noten zijn van een buitengewoon prachtige schoonheid. Zo zit er in de solo van 'Spirits in the night' van Manfred Man's Earthband een geweldig mooie valse noot, bijna aan het eind van de solo.

Niks meer aan doen, helaas hebben we tegenwoordig autotune en al die eikels gebruiken dat maar te pas en te onpas, ook bij mooie valse noten, bah.

[Cubone]

Oprechtheid? Techniek? Schmieren? Authentiek? Blijft lastig. Zonder techniek heb je erg weinig.

Als je met veelvoudig slordig/vals spelen, een goede muz

ikant/blues speler bent. Dan is 99 % van de populatie een goede muzikant. Ik ben het eens dat de nadruk niet op techniek moet liggen als men muziek wilt maken. Maar er zijn basis aspecten van muziek die je toch simpelweg moet beheersen, wil je de mensen om je heen een beetje laten genieten.

Van mij mag je zo slordig spelen en alle noten erbij betrekken die je wilt als je aan het componeren bent. Is tenslotte jouw stuk. Maar wees niet verbaasd als luisteraars het niet kunnen waarderen.

En ook ik ben een voorstander van 'There are no mistakes, just happy accidents' maar ga niet 9 van de 10 keer zo'n 'happy mistake' maken

Ik begrijp dat mensen, zich ook willen verzetten tegen technisch perfectionistisch muziek, want dat is/was ?? te mainstream geworden. Maar om je nou helemaal van techniek af te keren lijkt me ook een beetje overdreven..

Groet,




PS: als ik zo'n kliedertekening wil zien, dan ga ik echt niet naar het museum maar geef ik mijn nichtje van 2 een paar potten verf een kwast en een vel papier.

PSS: Alan Lomax,Negro Prison & Blues Songs Black Woman Geweldig !!!!! een voorbeeld hoe een 'simpel' nummer perfect uitgevoerd kan worden met zoveel gevoel....

[highflyers]

Kijk ik vind het simpel ik vind muziek pas muziek als ik er een gevoel bij krijg. maar het maakt niet uit welk gevoel dat is.
Wie zegt dat perfectie bestaat is net zo imperfect als iemand die zegt dat het niet bestaat. kort om wat is perfectie de ene kan iets gigantisch mooi vinden en dus zeggen het is perfect maar iemand anders vind er geen reet aan en zegt dat het troep en niet prefect is of een of andere woord wat het zelfde betekend.
Ja mijn post titel zegt perfectie bestaat niet dus ik ben imperfect en ik ben er blij van want het maakt me mens.
techniek is ook niet perfect want ook dat is bedacht door een mens en gebaseerd op smaak. oké veel mensen hebben die zelfde smaak maar er zijn er ook vele die dat niet hebben.
Als ik speel op me gitaren zullen er niet veel mensen naar willen luisteren. Maar dat maakt mij niet uit het gaat er om dat ik me gevoel er in kwijt kan.
ja als ik eens een keer lekker bezig ben heb ik af en toe heel af en toe een vriend of buur die zegt van dat klinkt goed en dat voelt dan wel even goed maar ook als ik het tegen over gestelde hoor voel ik me goed want ja ik kan me gevoel kwijt. om een nog langer verhaal kort te maken muziek is emotie, emotie is muziek.

[barno]

ik vind die jonge gast in de clip in eerste post wel goed. Het gitaargeluid daarentegen... en dat maakt het plastiekerig, jammer. dat iemand zegt tegen de studioman dat je zo'n gitaar met een gat in opneemt met een goede microfoon.

Ik ben zelf absoluut voor een niet te academische aanpak van muziek. maar technisch moet het natuurlijk wel in orde zijn. De ouwe bluesmannen waren technisch vaak geweldig sterk. lightning hopkins, robert johnson, blind willy johnson, blind lemon jefferson, mississippi john hurt... als je dat gaat doorgronden... wegens afwezigheid van geluidsdragers in die dagen, ontwikkelden die jongens ook allemaal een volstrekt eigen, unieke stijl en werden daarbij ook niet gehinderd door meningen van de "kenner". Dat kan jammer genoeg niet meer deze dagen.
Alles wordt steeds vergeleken. spijtig maar begrijpelijk natuurlijk.

[Harald]

Een eigen stijl is natuurlijk leuk, maar het gros van het publiek wil gewoon meer van hetzelfde horen. De tijd dat elke bluesgitarist een eigen geluid en stijl had is al lang over. En dat geldt voor al die andere genres ook. Dat komt deels door de nieuwe technologie, internet, en de daardoor wel erg makkelijke stap naar tabs die door iemand anders gemaakt zijn, maar net zo goed door het publiek. Plak een hoeveelheid Hendrix en SRV licks achter elkaar en het publiek vindt het geweldig. Doe je echt je eigen ding, loopt de helf weg. Daardoor moet je wel erg slecht kunnen naspelen wil je je eigen stijl nog ontwikkelen. (Precies de reden die Eddie van Halen ooit aangaf, waardoor hij een eigen stijl had. Hij kon nooit goed andere gitaristen naspelen)

Originaliteit is leuk, maar niet heilig. Authenticiteit wel. En daar ontbreekt het vaak ook aan. Hetzelfde geldt voor techniek. Erg handig, en in zekere mate heb je ze nodig. Maar gevoel is belangrijker. Gevoel met gebrekkige technische uitvoering kan iig nog overkomen. Techniek zonder gevoel, dat houdt alleen de ergste nerd (of volledig 'misguided person') langer dan 10 minuten vol.

En dit is één van de grotere invloeden op Ry Cooder, een oude opname, en een wat minder oude, waar Spence duidelijk zelf al wat ouder is. Die vocal, het vermogen om ongeveer twee regels van een tekst te onthouden, en toch is het geinspireerd.

[BibixMusic]

je hebt pm!