Die obsessie met de laagste toon: drop dead

[Fucko]

Ik heb sinds kort 1 gitaar in C-standaard staan en 1 die ik wissel tussen E-standaard en Drop-D. Niet omdat drop opeens veel dikker klinkt maar omdat ik gewoon van wat modder in mijn riff houd. Verder heb ik tegenwoordig het gevoel dat er nauwelijks gitaristen zijn die het stuk/liedje boven de solo preferen. Ikzelf vind namelijk een vette riff een goed samenspel en leuke veranderingen zoals tempowisselingen veel leuker dan zo'n afschuwelijk macho solo.

Ben ik hierin de enige dan? die eerder naar de akkoorden luisterd die eronder liggen dan de solo?

[The Miracle]

Je zal vast niet de enige zijn
Punten die je aangeeft zoals een vette riff, samenspel en tempowisselingen ben ik zelf ook erg weg van. En een solo die erbij past maakt het voor mij nog verder af.

[terrasbeest]

Betekent wss dat jullie ' oren' aan het krijgen zijn, of hebben.Muzikanten-oren dus

[johanh]

Lekkere riffs of die nu in drop D zijn of gewoon in standaard tuning vind ik persoonlijk ook erg lekker.
Zo zijn er van die riffjes en loopjes waar automatisch het hoofd van heen en weer gaat.
Daar kun je niks aan doen maar dat is erg lekker.
Dan nog een heerlijke (gepaste) solo erbij en voor mij kan een nummer niet meer stuk.
En een heel mooi voorbeeld van een perfecte solo en een lekkere riff vind ik het nummer The Escape artist van OSI.
Solo duurt 12 seconden, maar hakt er zo lekker door dat je eigenlijk wilt dat ie 3 minuten duurt.
Maar dat zou het juist weer verpesten.

Ga gelijk weer eens dat cdtje opzetten en genieten...

Gr
Johan

[budje]

Ik vind het gewoon jammer dat er zoveel jongeren tegenwoordig, inderdaad niet verder kijken dan hun neus lang is en eigenlijk gewon blijven hangen in iets waar ze later tegenaan gaan lopen.

Spijker op de kop! Niet alleen in muziek, maar in alles. Veel (niet alle!) jongeren kijken niet verder dan hun neus lang is, de eerste artiest die ze tegenkomen is de beste en al zijn/haar cd's moeten geprezen en verder kijken ze niet (ik ken momenteel behoorlijk wat anoukvereerders, maar iedere willekeurige artiest is ook goed) en ze verdiepen zich niet eens in de roots van deze persoon. Dit zie je overal, Ken ook veel comedy fans die alleen Hans Teeuwen kennen, Boekengekken die alleen alles van Kluun hebben of voetballers die alleen hun eigen team goed vinden.

Deze mensen snappen er vaak ook niets van (of vinden het geniaal vernieuwend!) als hun idool ineens vanuit het niets iets nieuws invoerd, waarvan wij "ouwe lullen" allang weten bij wie ze het gejat hebben.

afijn, ouwe lul modus off, ik ben wieberen!

[budje]

en ff ontopic nog: ik gebruik bijna alleen standaardstemming, met heel af en toe een drop d op de 12 snaar, en soms tijdens jamsessies met een (electrisch versterkte) mondharpist wil ik weleens op de gok aan mn stemmechanieken gaan draaien totdat mn gitaar goed bij dat ding klinkt. Tot zo laag mn lage E tegen de hals klettert! (en dan klinkt dat juist wel koel!)

[jannest]

ach wees blij dat er nog jongeren gitaar spelen

toch ? niet dan?

[Eric van Esch]

Spijker op de kop! Niet alleen in muziek, maar in alles. Veel (niet alle!) jongeren kijken niet verder dan hun neus lang is, de eerste artiest die ze tegenkomen is de beste en al zijn/haar cd's moeten geprezen en verder kijken ze niet (ik ken momenteel behoorlijk wat anoukvereerders, maar iedere willekeurige artiest is ook goed) en ze verdiepen zich niet eens in de roots van deze persoon. Dit zie je overal, Ken ook veel comedy fans die alleen Hans Teeuwen kennen, Boekengekken die alleen alles van Kluun hebben of voetballers die alleen hun eigen team goed vinden.

Deze mensen snappen er vaak ook niets van (of vinden het geniaal vernieuwend!) als hun idool ineens vanuit het niets iets nieuws invoerd, waarvan wij "ouwe lullen" allang weten bij wie ze het gejat hebben.

afijn, ouwe lul modus off, ik ben wieberen!

Lekker he, generaliseren

Maar ondanks het feit dat bovenstaande echt wel voorkomt, zijn er genoeg die anders zijn hoor. Maar ja, ouwe lullen houden nu eenmaal graag vast aan hun eigen denkbeelden. Kijk ook eens verder dan je neus lang is en scheer niet iedereen over een kam jongens.......

(ps, ik hoor ook tot de ouwelullenbrigade, maar heb graag een open mind in alles)

[EuroCinema]

Toen ik 15 was (1988 dus) vonden we het heel cool om Keith Richard z'n open G en open D tunings te kopieren, dus zoveel is er niet veranderd. Volgens mij hangt om "harde" muziek al sinds mensheugenis een sfeertje van jongens die elkaar continu moeten bevestigen in hoe heavy, hard en extreem hun muziek wel niet is. Terwijl laten we eerlijk zijn: het blijft in 99% van de gevallen relatief gepolijste, harmonisch en ritmisch weinig avontuurlijke popmuziek met een kop, staart en middenstuk. En de teksten kunnen nog zo anti-establishment zijn, ondertussen zit er wel een heel grote platenmaatschappij vol juristen, marketeers en accountants zijn zakken mee te vullen. Geeft allemaal niks, iedereen heeft er recht op om door zo'n fase te gaan. Pop/rockmuziek is nou eenmaal voor veel pubers onderdeel van de zoektocht naar een eigen identiteit. Het is alleen inderdaad jammer als mensen zulke oog/oorkleppen opzetten dat ze nooit hun horizon verbreden. Op platenbeurzen zie je wel kerels van 60 in een anti-Beatles shirt, want ze zijn "voor" de Stones. Tsja.

Verder: je kán ervoor kiezen om maar 1 gitaarstijl te spelen. Ik heb zelf ook op een gegeven moment alle andere projecten en aanbiedingen gestopt om me puur op een bepaald soort jazz/funk te focussen. Je beperkt je mogelijkheden, maar je wordt ook beter doordat je heel gericht bezig kan zijn, en je krijgt waardering van andere mensen die helemaal voor die stijl gaan. Dit zie je ook bij rockabilly, ska, shred etc. Dan geldt wel: geen half werk! Als je voor 1 stijl gaat, moet je ook elke vage band en plaat daarbinnen kennen en heel stijlvast spelen. Niet breed, dan wel diep!

[terrasbeest]

Jullie zijn geen ouwe lullen, jullie zijn sociologen.