Die obsessie met de laagste toon: drop dead

[terrasbeest]

Ieder doet het toch op zijn manier? Daar is toch niets mis mee? De echte geïnteresseerde gitaristen komen vanzelf toch wel zover dat ze hun blik openen. Muziek maken gaat toch om plezier hebben in het maken? Ik verbaas me een beetje over de reacties hier. Neemt niet weg dat het (imo) leuker is om heel breed te leren, maar als anderen alleen een bepaald gerne/bepaalde manier willen leren, dan is daar niets mis mee volgens mij. Dwingen tot iets anders zal alleen maar leiden tot verminderen van plezier en afhaken. In tijd zullen mensen echt wel een keer verder kijken dan hun neus lang is. Leren vanuit interesse levert veel meer resultaat dan leren vanuit dwang

Mijn 2 centen........

Dan hebben we nu 4 centen.

[Harald]

Het is net wat de leerling wil. Maar iemand die alleen Rampstein wil spelen moet niet bij mij zijn. En als dat bij de kennismakingsles gelijk duidelijk is zeg ik dat ook gewoon. Iemand die alleen puur klassiek wil spelen moet ook niet bij mij zijn. Willen ze fingerstyle, en af en toe ook wat klassiek, dan ben ik je man. Les in fingerstyle moet je weer niet aan de echte pure klassieke gitarist overlaten. No offence intended, maar dat gebruikt echt een andere techniek.

Het grote probleem zit niet in de alternatieve of open stemmingen an sich, maar in de situatie dat vrijwel alles zonder al te veel problemen in een zeg ong. 80% accurate versie. En 100% halen zelfs de meeste officiele boeken niet eens, incl. uitgaves van klassieke muziek. De uitgever van de muziek van Villa Lobos verdient een portie billenkoek ( ik wilde zeggen de doodstraf, maar het is woensdag ) voor de notatie van flageoletten in die muziek.

Alleen de echte talenten hebben op een gegeven moment door dat ze het veel sneller leren als ze het zelf uitzoeken, dan door tabs door te spitten totdat je een goede gevonden hebt. En sommige dingen, zoals slaggitaar zijn van tab eigenlijk zelfs belachelijk ingewikkeld, vergeleken met gewoon luisteren en een feel voor hoe je moet slaan ontwikkelen. Vroeger moest je het wel zelf uitzoeken, of je nu veel talent had of niet.

Mensen denken te vaak dat je gitaar met je handen speelt. Dat is alleen maar een klein deel van het hele verhaal.

[JTB]

Ik moet zeggen dat ik al mijn gitaren anders gestemd heb sinds kort:
De Jackson in drop C (dit bevalt me niet zo best, D of drop D klinkt beter op deze plank)
De RG 7420 in B
De RG 7421 in A (dit kan prima met een amp die veel defenitie laat horen, ik was verbaasd hoe lekker dit klonk)

Ik heb nog op de oude manier les gehad van een jazz/blues gitarist en daar heb ik veel aan gehad. Het heeft me gestimuleerd zelf creatief te zijn met akkoorden en andere dingen te proberen. Maar ik heb hierdoor eigenlijk nooit moderne muziek gespeeld in de tijd dat ik gitaarles heb gehad.

Ik begrijp de discussie aan de ene kant wel, maar aan de andere kant is het ook wel een beetje de tendens van deze tijd. En je kunt ervoor kiezen om er tegenaan te schoppen of meegaan. Ieder zijn ding.

[Liquid_Metal]

Ik vind drop-tunings ook nogal ongeinspireerd en zeker het gemak om een powerchord met 1 vinger spelen druist tegen mijn principes van muziek maken in (ik speel prog, dus hoe ingewikkelder hoe beter :P). Maar lage tonen klinken voor ritme-stukken, zeker in zware muziek, heel erg tof, dus het is erg begrijpelijk dat gitaristen steeds lager gingen spelen. Kijk naar Korn en alle bands die Korn imiteren.
Daarbij komt ook dat riffs over het algemeen soepeler spelen als je een losse snaar gebruikt. Met een gitaar in standaardtuning speel je dan standaard in E, af en toe in A en zelden in D. Ik betrap mijzelf er ook op dat ik riffs vaak schrijf vanuit een losse snaar. Doordat ik gitaren in E, D, C en B (sevenstring) gebruik klinken de songs al anders, maar het blijft beperkt.

Ik denk dat je de essentie van deze muziek mist: zware shit die bedoeld is om zwaar en log te klinken. Dan speel je dus laag. Dat veel gitaristen het verschil tussen stemming en toonaard niet weten is misschien een gebrek aan theoretische kennis, maar die is niet noodzakelijk om gitaar te kunnen spelen. Bovendien komen ze naar jou toe voor les dus is het toch aan jou om ze die dingen bij te brengen?
Ik heb zelf een aantal jaar gitaarles gegeven en veel mensen zijn niet of nauwelijks geïnteresseerd in theorie. Ze willen lekker spelen. Dan is het verschil tussen stemming en toonaard misschien minder relevant.

[showband]

ach, ik heb twee leuke muizen in huis die bezig zijn DJ te worden. tussen het leegeten van de koelkast en het kijken naar stomme programma's op tv in.

Als je echt jezelf oud wil voelen als muzikant en het idee hebben dat er weinig energie in beheersen van muziek gaat zitten moet je eens kijken hoe een DJ set voor house met een tweetal pioneer CDJ's in elkaar gezet kan worden...

*zucht*

[pimmetje]

Ha lekker! Een beetje een ouwe-lullen-klaag-topic

Veel van ons zijn toch ook op een niet klassieke manier aan gitaar begonnen? Gewoon wat nummertjes naspelen op de meest eenvoudige manier... niet meteen tellings-oefeningen, toonladders, theorie en zo...? Vereenvoudigde akkoorden tov origineel...?

Misschien veel te lang en sterk op slechts A- en E-barré's leunend zonder te kijken welke tonen (en volgorde) je daarmee precies pakt (blind schuiven).
Da's niet per se zo héél veel anders dan blind drop-D knallen .

De geinteresseerden gaan vanzelf verder kijken. De niet-geinteresseerden niet. Da's volgens mij niet anders dan de horde aan oudere gitaristen die niet verder komen dan de twee kutnummertjes met drie open akkoordjes die ze ooit hebben geleerd.

[Comfortably Daniel]

Ik bedoel uiteraard niet te zeggen dat metal en alle aanhangselen ***muziek is of dat dropped tunings niet goed zijn. Ook bedoel ik niet te zeggen dat gitaristen die alléén maar deze muziek spelen het niet goed doen. Ook bedoel ik niet dat het slecht is om geen theorie te kennen.

Ik ben zelf iemand die begonnen is uit een boekje wat nummers spelen en daarna met cd's meedoen...etc. Wat blues bandjes gehad...ook de simpele drie akkoorden blues inderdaad. Ik ben dus ook niet iemand die veel theorie kent.

Wat mij alleen "stoort" zijn de types die vinden dat ze alles weten. Komen op een jamsessie...gaan op het podium staan, bij wat andere muzikanten. Er gaat blues, rock, funk of enig andere muziekstijl gespeeld worden en het gitaristje weet niet wat ie moet doen, omdat ie alléén powerchords in drop-D kent. Hij wil wel laten zien wat ie kan en spelen en is dan verbaasd dat "zijn" muziek niet word gespeeld...Wat tjah...de zo gezegde "ouwelullen" gaan aan de blues.

Ik vind het gewoon jammer dat er zoveel jongeren tegenwoordig, inderdaad niet verder kijken dan hun neus lang is en eigenlijk gewon blijven hangen in iets waar ze later tegenaan gaan lopen.

Verder dus geen afbreuk aan metal gitaristen of tunings...

[Harald]

Wat betreft de mensen die denken dat een stuk in de toonsoort drop D staat... heb met een zangeres gewerkt die als toonsoort steevast het eerste akkoord gaf. 'Deze wil in C7 doen' Heb het maar opgegeven om te proberen uit te leggen dat het zo niet werkt

[The Miracle]

Ik zal eerlijk bekennen dat ik ook regelmatig in een drop-D stemming speel, maar ik snap nou eigenlijk niet wat het probleem ervan is. Wat is er mis met het idee dat je een powerchord met 1 vinger kan pakken ipv 2 of 3? Doordat je met 1 vinger te werk gaat kan je soms snellere en mooiere overgangen pakken naar andere akkoorden. Ik zou het dus zeker geen luiheid willen noemen.

Een ander voordeel van drop tunings is dat ik riffjes kan spelen die ik normaal nooit zou kunnen spelen in E. En dat zijn dan riffjes die ook niet op een 7-snaar gespeeld kunnen worden.

[aaronstonebeat]

Ik heb helemaal niets tegen alternatieve stemmingen; Keith Richards speelt al ruim 40 jaar zowat alles in open G, zonder dikke E-snaar en met een capo als het in een andere toonaard moet.
Misschien is het dat ik de laatste tijd een aantal leerlingen heb dat graag zulke dingen speelt; ze hebben ook allemaal hetzelfde haar en dezelfde kleren. Ik geloof dat men zich 'emo' noemt.

Praktisch gezien vind ik het voornamelijk een beetje lastig; ik heb weinig zin om de hele tijd mijn gitaar om te stemmen. Maar als mensen iets willen leren op de gitaar, zijn ze bij mij van harte welkom (de klant is koning). Ik zoek zo'n liedje op op youtube en zit meestal binnen een halve minuut mee te spelen, ze lijken allemaal hetzelfde te gaan; ritmisch is er vaak nog wel enige uitdaging.
In enkele gevallen zal het 'aanvankelijk gewoon lekker spelen' leiden tot een bredere interesse; in de meeste waarschijnlijk niet.

En toch krijg ik plaatselijk een beetje de indruk van tunnelvisie in dat segment.
Maar ik zal zeker ook een ouwe lul zijn wat dat betreft; ik herinner me liedjes als Easy Living van Uriah Heep en Neon Knights van Black Sabbath die prima in D konden zonder drop-stemming