Post foto's van je (zelfgemaakte) pedalboard v2.0

[Kim Wilson]

Hear, hear! Het echt volle geluid van een amp distortion (goede gain-stage van een voorbuis van 3 of 4 en een poweramp die door eindbuizen de harmonischen nog eens toevoegt) heb ik nog niet uit een klein pedaaltje met een enkel buisje horen komen.
(En nadat ik een K&E Straight 8 heb al helemaal nooit weer.. later daar meer over :P )

Dat is het mooiste. Laat vooral die preamp maar werken. Mijn versterker klinkt op z'n mooist als de preamp een beetje over de zeik gaat, maar met zo'n Fender met 2x6L6 zonder mastervolume gaat dat in 98% van de gevallen veel te hard. En éénkanaals, dus geen dikke lompe distortion. Maar die haal ik dan wel weer uit pedalen. En als je de goeie kiest heb je best een aardig compromis.

[Brad]

Versterker oversturing gruizig? Heuj?
Mensen kunnen van alles vinden (en dat doen ze ook ), maar gruizig is hierbij nog nooit genoemd.

Laatst een keer zo'n nieuwe Supro versterker getest. Als je die vol over de nek jaagt, dan krijg je een beetje zo'n blubberig/rafelig geluid, dat is wat ik zelf als gruizig zou kunnen omschrijven, en waar ik ook totaal niet van houd, maar dat heeft niks te maken met het overstuurde geluid van een goede high gain versterker in mijn ogen.

Ik ervaar de meeste pedalen als strakker. Vooral met tokkeltjes met een licht overstuurd geluid klinken pedalen en de overdrive en distortion van mijn multi effect veel strakker. Je kunt de afzonderlijke tonen veel beter onderscheiden.

Alleen een Boogie studio 22 of zoiets vond ik wat dat betreft wel voldoen. Maar ieder zijn ding. Gilmour en Fripp gebruiken het liefst een fuzz en andere gitaristen zweren bij pure buizenoversturing.

[Henri H]

Jij haalt de distortion/crunch uit je multi-effect, een BOSS ME70 o.i.d.?
En dat vind je beter klinken dan die uit een buizen versterker, behalve een Boogie 22?

Ik zou zeggen, ga maar terug naar de zandbak/kleuterschool.
Dat kun je niet serieus menen!

Oh wacht, het is Brad, de trol is back.

[Brad]

Nee niet de ME70, de ME-5 de eerste floorprocessor van Boss. Dat is heel andere koek. Op de delay/galm sectie na allemaal analoge effecten. De overdrive en distortion zijn te vergelijken met de DS-1 en de SD-1 en de zware overdrive met de turbostand van de OD-2.

[Henri H]

Ik heb de Roland GP-8 gehad, en daar zaten volgens mij dezelfde k*tpedaaltjes in.
Wellicht dat het nog uitmaakt welke versterker je bij zo'n setup gebruikt, maar op mijn cleane, maar ook crunchy Marshalls kon ik er eigenlijk niet zoveel mee, beetje overdrive, maar het gaat al snel fluiten en feedbacken als een gek. Echt zo dieptrieste meuk, dat is het.

Maar hey, zoals we hier weleens zeggen, ieder z'n meug...

[Brad]

En die oversturing effecten klinken op de ME-5 zelfs nog net even wat strakker dan de vergelijkbare pedalen.

[Henri H]

En die oversturing effecten klinken op de ME-5 zelfs nog net even wat strakker dan de vergelijkbare pedalen.

Ja, om HaroldA te quoten: "Strakheid is so overrated". "Spongy", wat jij gruizig noemt is zoveel lekkerder. Kwestie van smaak waar we nu over twisten.

[Brad]

Ik heb de Roland GP-8 gehad, en daar zaten volgens mij dezelfde k*tpedaaltjes in.
Wellicht dat het nog uitmaakt welke versterker je bij zo'n setup gebruikt, maar op mijn cleane, maar ook crunchy Marshalls kon ik er eigenlijk niet zoveel mee, beetje overdrive, maar het gaat al snel fluiten en feedbacken als een gek. Echt zo dieptrieste meuk, dat is het.

Maar hey, zoals we hier weleens zeggen, ieder z'n meug...

Die heb ik ook gehad. De GP8 dus. Die kwam een of twee jaar eerder uit dan de ME-5 Een bruikbaar maar niet geweldig apparaat. De compressor, de overdrive en de distortion waren inderdaad ook gebaseerd op de boss pedalen maar klonken stukken minder. Het algemene klankkarakter van dat ding was ook niet goed. Je sound kreeg een elektronisch en klinisch karakter ook met alle effecten uit.

Doe ME-5 is wat dat betreft veel beter. Toch kon je je met de milde overdrive van de GP8 een aardig licht overstuurd tokkelgeluid halen. Als je hem combineerde met de compressor en de EQ.

[Henri H]

Die heb ik ook gehad. De GP8 dus. Die kwam een of twee jaar eerder uit dan de ME-5 Een bruikbaar maar niet geweldig apparaat. De compressor, de overdrive en de distortion waren inderdaad ook gebaseerd op de boss pedalen maar klonken stukken minder. Het algemene klankkarakter van dat ding was ook niet goed. Je sound kreeg een elektronisch en klinisch karakter ook met alle effecten uit.

Doe ME-5 is wat dat betreft veel beter. Toch kon je je met de milde overdrive van de GP8 een aardig licht overstuurd tokkelgeluid halen. Als je hem combineerde met de compressor en de EQ.

Compressor heb ik nooit wat mee gedaan, maar ik denk dat wij een totaal andere benadering hebben v.w.b. gitaarspelen, muzieksmaak en sound. Ik denk dat jij meer pop-minded bent. Beetje zo'n figuurtje stel ik me bij jou voor:

https://www.youtube.com/watch?v=t7J3caoAvXE

En dat noemen ze "tone".
Ik geef toe, ik vond het in eerste instantie ook wel vet klinken, best coole licks enzo, maar als je goed luistert, zit er een hoop compressie op, en het is alleen maar heel klinisch eigenlijk. Er zit maar weinig "warmte" of gruizigheid in.
Bv. die overgang op 2:36, daar gaat ie van een redelijk smooth phaser geluid ineens over naar een hele vieze snerpende k*tsound.
Maar het zal wellicht weer een kwestie van smaak zijn.
De reden waarom ik met multi-effects gestopt ben, is omdat ik maar bleef tweaken en draaien, en maar nooit mijn sound kon vinden.
Met een crunchy Marshall en een tubescreamer/booster, maak je mij helemaal blij.

[Brad]

Nou zulke rare bekken trek ik niet wanneer ik speel. Maar je zou mijn crunch sound kunnen omschrijven als warm en een beetje sophisticated. Het is nu te laat ivm de buren. Ik zal morgen eens een kort tokkelstukje posten om te laten horen wat ik bedoel.