Ik realiseerde me pas kort geleden dat ik pas rond mijn 34ste of zo mijn eerste tuner had. Bij toeval nog wel. Ik zou niet meer zonder kunnen. Maar voor die tijd stemde ik gewoon even op gehoor, meestal met de pianist. En als er geen pianist was stemden we op goed geluk.
Laatst nog ouwe optredens zitten bekijken. Ik kan bijna niet geloven dat we daar destijds geen enkele moeite mee hadden. Het leek het minst belangrijke pedaal ooit. En dat zag je bij vrijwel alle bands. Ach ja, gemak dient de mens.
Favorieten/bladwijzers