Post foto's van je (zelfgemaakte) pedalboard v2.0

[FruscianteFan]

Vulva: ik vind het vaak juist zijn charme hebben als je niet al teveel variatie in je sound hebt. Zowel om te spelen als om naar te luisteren is dat vermoeiend. Natuurlijk wil je je clean, je crunch, je boost, je fuck-de-rest-van-de-band-luister-naar-MIJ, en nog veel meer. Maar om nou 4 verschillende drives met ieder hun eigen boost te hebben, naast je clean...

Ik kon al niet kiezen toen ik een BoR én DS1 had. Nu vermaakt onze zanger zich met die DS1

(overigens moet ik nog steeds reageren op je fb bericht, zoals beloofd. Net twee weken in Engeland geweest dus was met andere dingen bezig, sorry daarvoor)

[jasses]

Ik ben het daar eigenlijk grotendeels mee eens, maar ook niet helemaal. Het heeft wel charme met een beperkt klankarsenaal aan de slag te gaan, vooral omdat het een ongetrainde luisteraar meer houvast geeft. Zelf heb ik echter helemaal geen probleem met het luisteren naar 50 tinten gruis.
Maar vooral, ik heb absoluut geen heimwee naar de tijd dat er minimum 4 dirtpedalen op mijn plank stonden, en dan ook nog eens drie kanalen op mijn versterker. En maar ronddansen op het podium. En ofwel te hard twijfelen ofwel te lukraak aanduwen op repetitie. Ik doe het ondertussen al behoorlijk lang met maar 1 drive en 1 fuzz op de plank, en enkel clean kanaal (maar ik speel wel vals bij opnames, hoewel nog steeds zeer beperkt...).

@FruscianteFan: wegens mijn gezond wantrouwen voor Duitse woorden die ik niet ken, had ik nog nooit doorgeklikt. Vandaag, na het raadplegen van mijn woordenboek, heb ik dat wel gedaan. Verdorie, kerel, dat staat als een huis! Wat een fijne muziek, wat een fijne band heb jij rond je. Ik heb een vage herinnering dat ik, dat moet jaren geleden geweest zijn, eens heb doorgeklikt naar muziek van je. Een myspace-pagina ofzo. Wat ik me daarbij herinnerde waren doorgaans korte maar wel interessante, vaak experimentele schetsjes, typisch van een jonge gitarist die op zoek was naar zijn muzikale identiteit (en een lange-afstandsproject met een of ander buitenlands meisje, maar ik sluit niet uit dat ik zaken aan het verwisselen ben). Je hebt aardig verder getimmerd.

[FruscianteFan]

Ik ben het daar eigenlijk grotendeels mee eens, maar ook niet helemaal. Het heeft wel charme met een beperkt klankarsenaal aan de slag te gaan, vooral omdat het een ongetrainde luisteraar meer houvast geeft. Zelf heb ik echter helemaal geen probleem met het luisteren naar 50 tinten gruis.
Maar vooral, ik heb absoluut geen heimwee naar de tijd dat er minimum 4 dirtpedalen op mijn plank stonden, en dan ook nog eens drie kanalen op mijn versterker. En maar ronddansen op het podium. En ofwel te hard twijfelen ofwel te lukraak aanduwen op repetitie. Ik doe het ondertussen al behoorlijk lang met maar 1 drive en 1 fuzz op de plank, en enkel clean kanaal (maar ik speel wel vals bij opnames, hoewel nog steeds zeer beperkt...).

@FruscianteFan: wegens mijn gezond wantrouwen voor Duitse woorden die ik niet ken, had ik nog nooit doorgeklikt. Vandaag, na het raadplegen van mijn woordenboek, heb ik dat wel gedaan. Verdorie, kerel, dat staat als een huis! Wat een fijne muziek, wat een fijne band heb jij rond je. Ik heb een vage herinnering dat ik, dat moet jaren geleden geweest zijn, eens heb doorgeklikt naar muziek van je. Een myspace-pagina ofzo. Wat ik me daarbij herinnerde waren doorgaans korte maar wel interessante, vaak experimentele schetsjes, typisch van een jonge gitarist die op zoek was naar zijn muzikale identiteit (en een lange-afstandsproject met een of ander buitenlands meisje, maar ik sluit niet uit dat ik zaken aan het verwisselen ben). Je hebt aardig verder getimmerd.

ad deel1:
Dat snap ik natuurlijk. Het hangt ook af van wat voor band je bent en of je steeds een half uur speelt of avonden vult. Niettemin: je kunt de romigste Marshall sound afwisselen met een belletjesfender, en nog wat sounds erbij toveren, maar dan mis ik persoonlijk snel coherentie. Het hoeft voor mij geen sport te worden om met zo min mogelijk sounds zoveel mogelijk te doen (de sport is voor mij om altijd in dienst van de muziek te spelen, en vaak zijn daar meer pedalen voor nodig dan me lief is), maar het geeft vooral wat rust als je basis in elk geval hetzelfde blijft.

edit: wat ik daarnaast ook merk: als we in het hok zitten om te schrijven, heb ik behoefte aan veel pedaaltjes, nieuwe sounds, nieuwe technieken, nieuwe noten. Geeft inspiratie en maakt het makkelijker om nieuwe dingen te bedenken zonder bang te zijn jezelf te herhalen. Als nummers zich meer vormen, je meer live speelt en je meer denkt aan de nieuwe plaat waaraan je concreet werkt, werk ik weer meer toe naar een simpele setup met coherentie. Die distortion was leuk, maar smeert live mijn gitaar teveel dicht, kan ik beter de box of rock gebruiken. Om maar iets te noemen.

ad deel2: er is weinig duits aan de band, behalve dat Duitsers onze naam beter uitspreken dan wie dan ook. De bandnaam is volledig random. Dat terzijde: dank je wel! Dat ik met de Australische Jamie samenwerkte is alweer een jaar of 7 geleden. Het klopt dat ik toen heel erg op zoek was en vaak wel ideetjes had, maar moeite had ze uit te werken. Daarnaast had ik nog geen enkel verstand van opnemen, geen notie van investeren, en geen idee wat ik wilde en hoe ik dat wilde. Een paar bandjes en misschien een kleine 100 optredens later ben ik veel meer op mijn plek. Ik hoef niet meer te zorgen voor de basis of structuur van songs, al lever ik wel mijn kritiek indien nodig. Ik heb nu veel vrijheid om de muziek aan te vullen met lijntjes, waarvoor ik de inspiratie vaak direct uit de songs zelf haal. En het is af en toe best fijn om herinnerd te worden aan waar je vandaan komt, daar had ik het van de week nog over toen ik met onze zanger door Bournemouth (UK) liep.

[dml]

Gaat vanavond in première:

[the sure thing]

Mooi afgewerkt!


Verzonden vanaf mijn iPhone met Tapatalk

[InternEd]

Nu ik weer wat meer aan het spelen ben, ook maar eens mijn pedalboard van nu hier tonen. Koch Twintone met VOX picture wah en Mojomojo ervoor. Mojomojo voor lichte drive. Voor meer gain gebruik ik het drive kanaal van de Koch. Helix, Corona, Flashback en HOF in effects loop. LR Baggs DI voor de piezo in mijn gitaar. Geen tuner op het board. Ik gebruik daarvoor de TC Polytune clip.

[Philippe]

Nice. Met die TC pedaaltjes is echt niks mis!

[Joost de Ruig]

Nice. Met die TC pedaaltjes is echt niks mis!

Voor hen die voor weinig een crunch pedaaltje zoeken: die MojoMojo is voor €49,- te koop bij diverse verzendhuizen. Echt een prima pedaaltje!

[hefke]

En ik maar denken dat ik zowat de enige was met diverse pedaaltjes van TC. Er zullen wellicht ‘betere’ zijn, maar de pedaaltjes van TC vind ik een goede prijs/kwaliteit verhouding hebben. En voor mij doen ze wat ze moeten doen.
Hoe bevalt die Helix eigenlijk?

Voor hen die voor weinig een crunch pedaaltje zoeken: die MojoMojo is voor €49,- te koop bij diverse verzendhuizen. Echt een prima pedaaltje!

Niet alleen de MojoMojo maar ook de Dark Matter distortion is te koop voor € 49,-. Ik heb die Dark Matter vorige maand voor € 44,- (nieuw) weten te scoren. Ook een prima pedaal en imo zeker een aanrader.
Beide pedaaltjes zijn overigens niet alleen bij de bekende webshops voor € 49,-, maar ook in de plaatselijke winkels. TC heeft en tijdje terug de prijzen van die pedaaltjes drastisch verlaagd naar € 49,-.
Wellicht dat er iets nieuws staat aan te komen en ze de voorraad kwijt moeten. Zouden ze vaker moeten doen zo’n actie, de klant vaart er wel bij.

[InternEd]

Hoe bevalt die Helix eigenlijk?

Bevalt goed. Fijn geluid, veelzijdig.