Hoi,
Ik heb een review geschreven over de Ibanez Herman Li signature gitaar.
Een erg mooie gitaar als je van de standaard Herman Li setup met 009 snaartjes houdt. Zodra je dikkere snaren wilt, beginnen de problemen...
Hierbij het bijhorende filmpje:
http://www.youtube.com/watch?v=MWumpXMO_EU
Ik ging drie setjes snaren halen toen ik ineens een piepstemmetje mijn naam hoorde roepen… "Hee, hier ben ik! He hallo, koop mij!" Het bleek een blonde Ibanez Egen8 te zijn. Met haar gouden hardware en mooi egaal gestreepte esdoorn top op een body van mahonie een erg mooie gitaar om te zien. Het blijkt de signature gitaar van Herman Li, gitarist van Dragonforce, te zijn. Wat direct de enige smet op deze verder prachtige gitaar verklaart… Waarom in hemelsnaam een handgreep in de bovenste hoorn!? Het doet me sterk aan de Jem-modellen van Steve Vai denken, en ook die vond ik altijd al erg lelijk. Enkele features van de gitaar, eigenlijk een variant van Ibanez' S-serie, zijn een Edge3 tremolo, 3-piece Wizard neck, de gebruikelijke superdunne body, en een nieuw schakelsysteem d.m.v. een push-pull volumepot. Tevens is de gitaar niet gelakt, erg mooi! Toch maar eens inpluggen dus…
Ik beluister de diverse geluiden in dit instrument en meteen vraag ik me af watvoor elementen hier eigenlijk inzitten. Ik verwacht dure DiMarzio's o.i.d., maar ben zwaar verbaasd als ik hoor dat het Ibanez' eigen V7, S1 en V8 zijn! Want, dit klinkt werkelijk fenomenaal! Zowel de hals- als brughumbucker hebben strakke bassen, net genoeg hoge tonen, en klinken vol en harmonisch. Het single-coil element daar tussenin is heerlijk in balans met de humbuckers en de tussenstandjes klinken verdacht 'Fender strat-achtig.' En dat waren nog enkel de vijf normale standen… Met de push-pull volumepot split je de humbuckers en krijg je nog eens vijf geweldige geluiden. Allemaal met iets minder output voor bijvoorbeeld een heerlijk dynamische crunch. Ik kan niet anders dan dit instrument mee naar huis nemen.
En dat is wanneer het gesodemieter begint! Grote vrind Herman Li speelt, zoals een echte shredder betaamt, natuurlijk op 009 snaren. En hoewel het soms heerlijk is eens flink los te gaan, ben ik geen echte shredder. Ik ben meer een rock n roll-, blues- en poprockmannetje. En speel enkel op D'Addario 011 snaren. Dikkere snaren vind ik meer 'zelfverzekerd' klinken door de vollere toon en die dunne snaren geven me te weinig weerstand bij bends. Maar simpelweg dikkere snaren erop zetten is er niet bij, iets wat wel kan bij mijn Gibson Les Paul. Twee bakken koffie later had ik de gitaar voorzien van een extra veer (thanx Dennis V.) en nieuwe snaren. Ook was een aanpassing van de hals nodig en moest ik opnieuw intoneren. Daarna de locking nuts op de Floyd Rose-style topkam weer vast en spelen maar!
Dan blijkt echter dat er nogal wat problemen zijn ontstaan door de dikkere snaren… De gitaar is zonder de tremolo te gebruiken al niet op stemming te houden en wijkt na gebruik van de Edge3 tremolo soms zelfs een hele toonhoogte af. Ook hoor je af en toe de snaren onder de locking nuts van de topkam doorglijden, erg frustrerend en eigenlijk is de gitaar simpelweg onbespeelbaar geworden. Een dag later haal ik de locking nuts los en schroef een Ibanez snaargeleider op de headstock, iets wat lange tijd standaard op veel Ibanez gitaren zat. Sinds kort heeft Ibanez (Hoshino) echter besloten dat de snaargeleiders niet meer nodig zijn, en op nieuwe modellen kom je ze inderdaad niet meer tegen. Hierdoor is het probleem met de topkam, voor wat betreft het geven van bijgeluiden, opgelost. Alleen de gitaar blijft nog steeds totaal niet op stemming, ik word er helemaal gek van. Dit kan liggen aan het Edge3 systeem of de goudkleurige Ibanez topkam. Ik vermoed een combinatie van die twee.
Normaal geef ik het tegen deze tijd al lang op en eigenlijk zou deze gitaar rechtsomkeer naar de winkel moeten maken. Weg met die troep! Alleen ze is zo mooi en, nog belangrijker, klinkt zo geweldig dat ik nog een laatste poging wil doen… Ik koop een Schaller topkam met locking nuts en een Tremol-No, een geweldig innovatief systeem waarmee je in een handomdraai je tremolo vast zet. Echt een geweldig concept, ik ben fan! Zoiets zouden ze standaard op elke gitaar met zwevende tremolo moeten leveren. Het geheel is binnen een half uurtje geïnstalleerd en werkt feilloos. Alle problemen die je hebt met een zwevende tremolo behoren tot het verleden… Je bends in combinatie met doorklinkende noten zijn compleet zuiver, nooit meer minuten lang stemmen, en als je een snaar breekt blijft de gitaar gestemd. De Tremolo-No kent drie standen en geeft je de mogelijkheid om te schakelen tussen 'full floating' (de normale zwevende tremolo), tremolo met stopbar (zodat je niet omhoog kunt benden), of vaste brug.
Als ik vervolgens de Schaller topkam installeer blijkt dat Ibanez er eigenzinnige maten op nahoudt. De Schaller is iets hoger dan de Ibanez topkam en als even later de snaren weer op de gitaar zitten blijkt mijn vrees gegrond… Akkoorden op de eerste helft van de hals zijn zo vals als een kraai. Zucht..! Nu kan ik door een bouwer driekwart millimeter hout laten afvijlen, maar ik kies ervoor om de Ibanez topkam terug te plaatsen. Voordat de gitaar naar een bouwer gaat wil ik eerst nog proberen wat er gebeurt als ik de locking nuts van Schaller op de bodemplaat van Ibanez gebruik. En verdomt het werkt!
De bijgeluiden van de topkam zijn verdwenen en eindelijk heb ik een gitaar in m'n handen met een heerlijke sound, die goed gestemd blijft. Ook na heftig zwengelen aan de zwengelstengel. En met 011 snaren klinkt de Ibanez Egen8 nog beter dan dat ze al deed! Het heeft even geduurd, maar dan heb je ook wat. Ik ben blij!
Favorieten/bladwijzers