verantwoord snelheid vergroten

[terrasbeest]

Ok! mooie metafoor! Een idee zou dus kunnen zijn;

2-5-1 Maj in arpeggio. En dan bijvoorbeeld zo te doen dat je elke 8 tellen wisselt en dan de dichtsbijzijnde toon in dezelfde richting als startpunt. Dit met metronoom. Zo leer je ook in elke situatie soepel tussen ladders/arpeggio's te switchen, en doordat je het doet op één van de meest voorkomende jazz progressies ook nog in een waardevolle muzikale context.

Zo doe ik het dus NIET ( meer).Maar dan wijken we af van het oefenen op zich.
Wat ik wel doe : leer alle arpeggio's van een toonladder = alle akkoorden dus,( makkelijk dus), maar ook alle omkeringen van die akkoorden/arpeggio's in alle posities, op verschillende snaren. Ga aan de slag met twee arpeggio's ( drieklanken bvb ) die geen gemeenschappelijke tonen hebben; F en G, C en Dmin, enz .Gebruik ook 2-klanken....

En vergeet het 'waanidee' dat je over elk akkoord een andere set noten moet gebruiken.( Welke trouwens? Dezelfde als die van het akkoord heeft weinig zin, he )Maar dat is weer een ander onderwerp.

[EuroCinema]

@ Eurocinema: hammer-ons, pull-offs zijn 'helemaal' uit m'n spel verdwenen, ik geef het afdreunen van ladders en modes de schuld hiervan.

Vergeet ook niet : ' bends'. Eén keer aanslaan voor twee noten.
( heeft lang geduurd eer ik die had afgeleerd )

Herkenbaar, ik heb ook zo'n periode gehad. Was voor mij ook overcompensatie: ik wilde als rocker-van-huis-uit die jazz ging spelen, alle sporen van rock en blues uit m'n spel weren. Zo clean mogelijk, dikke flatwounds en geen bends of andere rock/blues technieken. Inmiddels is me wel duidelijk dat er nergens een jazz-agent staat die je beboet als je dat wel doet. Sterker nog, de jazzliefhebbers horen al 50 jaar diezelfde sound/stijl en vinden het verfrissend als er wat andere invloeden bijkomen. Als Goudsmit met zijn surfinvloeden en tubescreamer-bluesuitbarstingen de Boy Edgar prijs kan winnen, zegt dat wel at over de acceptatie van "andere" invloeden in jazzgitaar. Sowieso: je stijl wordt nu eenmaal erg gevormd in de eerste jaren dat je speelt. Ik heb die doorgebracht met Hendrix, SRV en Prince-platen uitvogelen en dat zul je altijd wel blijven horen. Ik kan dat wel vermijden, maar dan wordt mijn spel minder authentiek omdat ik m'n instinct niet volg.

[SaferSephy]

Zo doe ik het dus NIET ( meer).Maar dan wijken we af van het oefenen op zich.
Wat ik wel doe : leer alle arpeggio's van een toonladder = alle akkoorden dus,( makkelijk dus), maar ook alle omkeringen van die akkoorden/arpeggio's in alle posities, op verschillende snaren. Ga aan de slag met twee arpeggio's ( drieklanken bvb ) die geen gemeenschappelijke tonen hebben; F en G, C en Dmin, enz .Gebruik ook 2-klanken....

Klinkt lekker xD ga vanavond eens aan de pruts

En vergeet het 'waanidee' dat je over elk akkoord een andere set noten moet gebruiken.( Welke trouwens? Dezelfde als die van het akkoord heeft weinig zin, he )Maar dat is weer een ander onderwerp.

true hoewel ik die overtuiging niet direct heb, is het wel een drang dit te beheersen. Dit komt meer uit het feit dat ik mezelf enorm beperkt voel doordat ik altijd in m'n blues solo's op wat maj en mixo uitstapjes na toch in de minPenta blijf hangen van de grondtoon en daar wil ik mezelf graag uit bevrijden.

Daarnaast, als ik kijk naar verschillende bebop licks valt het me toch wel op dat bij bijvoorbeeld het bekende 251 verhaal, er toch wel wordt veel wordt gesprongen. van Am met een b5 als passingnote op de II, naar een halve D7 arpeggio of AbMaj triad (voor b9,7 en b5), om vervolgens op de terts van GMaj te eindigen. Als ik dat soort lijnen wil leren spelen en nog belangrijker; wil kunnen improviseren, moet ik toch snel en goed tussen arpeggios/ladders kunnen switchen per akkoord? Of benader ik het dan verkeerd?

[EuroCinema]

Daarnaast, als ik kijk naar verschillende bebop licks valt het me toch wel op dat bij bijvoorbeeld het bekende 251 verhaal, er toch wel wordt veel wordt gesprongen. van Am met een b5 als passingnote op de II, naar een halve D7 arpeggio of AbMaj triad (voor b9,7 en b5), om vervolgens op de terts van GMaj te eindigen. Als ik dat soort lijnen wil leren spelen en nog belangrijker; wil kunnen improviseren, moet ik toch snel en goed tussen arpeggios/ladders kunnen switchen per akkoord? Of benader ik het dan verkeerd?

Er wordt altijd verschrikkelijk theoretisch gedaan over die II-V-I's en het is goed om de achtergrond te kennen (tritoonsubs etc). Maar de werkelijkheid is dat de klassieke II-V-I beboplicks enorm formulaisch in elkaar zitten. Als je echt over II-V-I's wilt leren improviseren in de klassieke jazz stijlen, zou ik gewoon eens een stel goeie II-V-I licks van Parker, Miles, Wes Montgomery, Grant Green etc leren en daarmee zelf gaan variëren.

[terrasbeest]

Niet te enthousiast : dit ga ik vanavond ' effe' gauw gauw snel proberen....Alle akkoorden, alle omkeringen in elke toonladder : daar ben je wel ' effe' mee bezig.

Wat betreft dat hele theoretische gedoe, lees dit eerst ( het komt trouwens van een ' echt' jazz-forum , er zitten kerels tussen die 's ochtends hun tanden poetsen met toonladders ).

http://forums.allaboutjazz.com/showthread.php?t=44609


Het onderscheid tussen de termen 'horizontaal ' en ' verticaal' in muziek is een 'belangrijk onderscheid'.
Met verticaal wordt bedoeld dat men kijkt hoe noten over een akkoord klinken, in de zin van welke toonladder/modus ' past' over een bepaald akkoord. Verticaal betekent eigenlijk een ' momentopname' van één akkoord, los van z'n context, van het stuk waarin het akkoord voorkomt.In de horizontale benadering heeft men oog voor een akkoordprogressie.

Diegenen die het over verticaal/horizontaal hebben zullen het steeds hebben over het ene versus het andere.
Immers de verticale benadering doet zich niet voor in de ' echte' muziek, muziek is een dynamisch gegeven, het heeft geen beperking van één akkoord, en behalve wie weet op het einde van een stuk, het eindakkoord,wordt de horizontale reeks/progressie afgebroken.
Dat ' switchen' is onzin, wie het niet met me eens is, mag het mij altijd komen demonstreren:Maar IK zal het nummer kiezen.....

En wat betreft Pentatonische Toonladders, kijk even wat deze kerel daar allemaal mee kan :


http://www.youtube.com/watch?v=Zf0Ks8-g3sU

http://www.youtube.com/watch?v=TelOn9Ya9jE

http://www.youtube.com/watch?v=pi_ohkAWUqA

Breek VOORLOPIG je hoofd NIET over passing tones enz, wees geduldig, het is allemaal véél eenvoudiger dan wat verteld wordt door diegenen die je boeken en methodes en concepten en nog meer van die onzin willen verkopen.

Ik had dit onlangs nog in een ander topic gepost ( = copy+paste) :

Als je voor een piano zit, en je wil de C majeur toonladder, dan speel je gewoon alle witte toetsen, right? De zwarte toetsen zijn dan de toonaardvreemde noten.
Als je de zwarte toetsen speelt creëer je een ' spanning/tension ' , en als je die niet ' oplost' door naar een noot uit de toonaard terug te keren ( release), klinkt het verkeerd. Het draait dus steeds om tension en release.

Ook zo met akkoordprogressies. Ook zo als je akkoorden gaat vervangen.
Een eenvoudig voorbeeld is de ii-V-I progressie.

*Belangrijk : neem je gitaar er even bij.*
Gebruik de volgende voicings, want voicing is zeer belangrijk:
Dmin7 : D-A-C-F
G7 : D-F-B-F
CM7 : C-G-B-E

Kijk naar wat gebeurt op elke individuele snaar :
2desnaar : F F E
3de snaar : C B B
4de snaar : A F G
5de snaar : D D C.

Dat ' vloeit' mooi in elkaar, niet?
Maar er zit geen tension in.

Je zou nu een tritone substitution kunnen doen, één akkoord gaan vervangen, nl het dominant akkoord omdat dat zich het beste leent om alteraties mee te spelen. Je vervangt je dominant door een ander dominant drie hele tonen verder, voor G7 wordt dit Db7.Er gebeurt nu iets eigenaardig : de 3 en de 7 van je G7, worden in het vervangende akkoord respectievelijk de 7 en de 3 van je Db7....

Speel de progressie Dmin7-Db7-Cmaj7.
Gebruik voor Dmi7 en Cmaj7 de voicings van hierboven, en voor Db7: Db Ab B en F.

Kijk weer wat er gebeurt op elke individuele snaar : alles vloeit weer mooi in elkaar, en toch heb je de ' zwarte toesten' gebruikt.

Conclusie : als het goed klinkt, wordt er steeds wel een theoretische verklaring voor gevonden, en als het niet klinkt ook.
Als het goed klinkt : doen. Als het niet klinkt : niet doen.

Ter verduidelijking :

http://www.youtube.com/watch?v=_VinChTbei4



Prettige bezigheid voor de lange winteravonden.......

[SaferSephy]

Niet te enthousiast : dit ga ik vanavond ' effe' gauw gauw snel proberen....Alle akkoorden, alle omkeringen in elke toonladder : daar ben je wel ' effe' mee bezig.

*cough* nee die illusie heb ik niet...sterker nog, met omkeringen heb ik bewust nog nooit heel veel gedaan, onbewust waarschijnlijk wel (immers kan elk akkoord ook weer een omkering van een ander zijn woei :P). Ik moet voor mezelf een lange termijn planning maken want alleen met structuur en regelmaat gaat het ook echt verbeterend werken.

Wat betreft dat hele theoretische gedoe, lees dit eerst ( het komt trouwens van een ' echt' jazz-forum , er zitten kerels tussen die 's ochtends hun tanden poetsen met toonladders ).

http://forums.allaboutjazz.com/showthread.php?t=44609


Het onderscheid tussen de termen 'horizontaal ' en ' verticaal' in muziek is een 'belangrijk onderscheid'.
Met verticaal wordt bedoeld dat men kijkt hoe noten over een akkoord klinken, in de zin van welke toonladder/modus ' past' over een bepaald akkoord. Verticaal betekent eigenlijk een ' momentopname' van één akkoord, los van z'n context, van het stuk waarin het akkoord voorkomt.In de horizontale benadering heeft men oog voor een akkoordprogressie.

Diegenen die het over verticaal/horizontaal hebben zullen het steeds hebben over het ene versus het andere.
Immers de verticale benadering doet zich niet voor in de ' echte' muziek, muziek is een dynamisch gegeven, het heeft geen beperking van één akkoord, en behalve wie weet op het einde van een stuk, het eindakkoord,wordt de horizontale reeks/progressie afgebroken.
Dat ' switchen' is onzin, wie het niet met me eens is, mag het mij altijd komen demonstreren:Maar IK zal het nummer kiezen.....

En wat betreft Pentatonische Toonladders, kijk even wat deze kerel daar allemaal mee kan :


http://www.youtube.com/watch?v=Zf0Ks8-g3sU

http://www.youtube.com/watch?v=TelOn9Ya9jE

http://www.youtube.com/watch?v=pi_ohkAWUqA

ugh, wil ik die linkjes aanklikken? Ik ben een tijdje geleden gestopt naar teveel gitaarfilmpjes te kijken...werkt namelijk nogal deprimerend om iemand die half zo oud is als jezelf je het snot voor de ogen te zien spelen

Zal thuis eens een voorzichtige blik werpen.

Breek VOORLOPIG je hoofd NIET over passing tones enz, wees geduldig, het is allemaal véél eenvoudiger dan wat verteld wordt door diegenen die je boeken en methodes en concepten en nog meer van die onzin willen verkopen.

Ik had dit onlangs nog in een ander topic gepost ( = copy+paste) :

Als je voor een piano zit, en je wil de C majeur toonladder, dan speel je gewoon alle witte toetsen, right? De zwarte toetsen zijn dan de toonaardvreemde noten.
Als je de zwarte toetsen speelt creëer je een ' spanning/tension ' , en als je die niet ' oplost' door naar een noot uit de toonaard terug te keren ( release), klinkt het verkeerd. Het draait dus steeds om tension en release.

Ook zo met akkoordprogressies. Ook zo als je akkoorden gaat vervangen.
Een eenvoudig voorbeeld is de ii-V-I progressie.

*Belangrijk : neem je gitaar er even bij.*
Gebruik de volgende voicings, want voicing is zeer belangrijk:
Dmin7 : D-A-C-F
G7 : D-F-B-F
CM7 : C-G-B-E

Kijk naar wat gebeurt op elke individuele snaar :
2desnaar : F F E
3de snaar : C B B
4de snaar : A F G
5de snaar : D D C.

Dat ' vloeit' mooi in elkaar, niet?
Maar er zit geen tension in.

Je zou nu een tritone substitution kunnen doen, één akkoord gaan vervangen, nl het dominant akkoord omdat dat zich het beste leent om alteraties mee te spelen. Je vervangt je dominant door een ander dominant drie hele tonen verder, voor G7 wordt dit Db7.Er gebeurt nu iets eigenaardig : de 3 en de 7 van je G7, worden in het vervangende akkoord respectievelijk de 7 en de 3 van je Db7....

Speel de progressie Dmin7-Db7-Cmaj7.
Gebruik voor Dmi7 en Cmaj7 de voicings van hierboven, en voor Db7: Db Ab B en F.

Kijk weer wat er gebeurt op elke individuele snaar : alles vloeit weer mooi in elkaar, en toch heb je de ' zwarte toesten' gebruikt.

Conclusie : als het goed klinkt, wordt er steeds wel een theoretische verklaring voor gevonden, en als het niet klinkt ook.
Als het goed klinkt : doen. Als het niet klinkt : niet doen.

Ter verduidelijking :

http://www.youtube.com/watch?v=_VinChTbei4





Prettige bezigheid voor de lange winteravonden.......

Ik lurk hier met vlagen, en ben inmiddels gewend om m'n bril recht op m'n kop te moeten zetten als ik aan het lezen ga, en deze stelling is hierbij dan ook wederom bevestigd.

Moet wel zeggen dat het soms verdomd moeilijk is niet te verzuipen in alles dat er is, wat dat betreft is internet een vloek en een zege tegelijk :P Zeker als je zoals ik alles interessant vindt als het om muziektheorie gaat.

[terrasbeest]

LOL, geen paniek he jongen, al word je 100, dan nog blijf je dingen ontdekken.
Goeie reden om geen overbodig werk te gaan zoeken...

Omkeringen :
http://www.youtube.com/watch?v=3wzh3...eature=related

http://www.youtube.com/watch?v=UJTrAHReZbA&NR=1

Je mag me steeds mailen, hoor....