Furch of Blueridge

[remon23]

Hallo mensen,

Ik heb laatst een Furch d21-cr aangeschaft. Dit is een dreadnought met een massief ceder houten bovenblad en gelamineerde rosewood zij en achterkant. Ik heb bij de Furch ook een element gekocht van Shadow. De Double play.

Mijn wens is om over een tijdje aan te kloppen bij een bandje, en zodoende steeds meer plezier te krijgen in het gitaar spelen. ( wat ik al veel meer heb gekregen met de Furch )!

Maar nu!...

Heb ik een aanbod gehad van een Blueridge br-343. Deze gitaar heeft een massief sparren houten bovenblad en massieve mahonie zij en achterkant. Het is een 000 model dus zal het iets minder volume produceren als de Furch. De 343 is een heel apart/bijzonder gospel model wat mij enorm enthousiast maakte toen ik hem voor het eerst zag.

En nu, voordat ik besluit het element in te bouwen zit ik nog te twijfelen om toch nog de Furch te verkopen en voor de Blueridge te gaan. Want de blueridge is ook een unieke gitaar die ik niet snel weer tegen zal komen.

So guys, ik hoop dat jullie mij een goed duidelijk advies kunnen geven over de kwaliteiten van beide gitaren. Thanks!!

[Eko]

Het zijn niet echt te vergelijken types. Die Blueridge heeft waarschijnlijk met z`n sparren bovenblad en mahonie zij-en achterkanten misschien nog wel meer volume dan je denkt. Ceder is wat meer mellow en sparren is wat meer sprekend qua geluid. Ook laminaten zijn niet echt resonant.
De meste massieve Blueridgen die ik bespeeld heb waren behoorlijk levendig en sprankelend. Een 000 zou mooi zijn voor fingerpicking.

[rijsberman]

Die Blueridge lijkt me een 'gewone' Blueridge OOO, met een speciaal gospel-uiterlijk, als ik de beschrijving zo lees. De burst en de speciale inlay (kruis en kelk op de kop, drieëenheid-cirkels op de toets) zijn anders dan standaard. Als je dat zoekt, zal je niet snel een ander vinden.

Als ik deze indruk snel doorlees krijg ik de indruk dat hij niet kleiner of dunner klinkt dan je dreadnought. Niet zo gek, want hij is helemaal massief en niet kleiner dan je (deels gelamineerde) dreadnought, volgens de specs:
- Select solid Sitka spruce top
- Prewar-style hand-carved forward X-pattern parabolic braces
- Choice solid mahogany back and sides
- Traditional dreadnought body size

[LaurentB]

Die zul je echt even zelf naast elkaar moeten testen. Het zijn beide merken die goede gitaren maken, in elk geval.

[remon23]

Erg bedankt voor jullie reacties alvast!

Dus de klank van de Blueridge zal waarschijnlijk nog wel mooier zijn dan de Furch door de resonatie van de zij en achterkant.

Op basis hiervan zou een gitaar voor in de toekomst waar ik een ( vrij duur ) element in laat bouwen en nog lang van kan gaan genieten qua klank misschien wel de Blueridge zijn. Alleen kijk ik ook naar de waardevastheid, bespeelbaarheid en kwaliteit van de gitaren. En hierbij denk ik dat de Furch misschien wel een stapje voor heeft. De bespeelbaarheid zou ik moeten ondervinden.

Dit maakt het er niet makkelijker op..Plus het punt dat de Blueridge een uitgesproken vertoning heeft, en dat dat misschien na langere tijd toch minder prettig word. Maar dat is persoonlijk.

Of zeggen jullie: Laat het element lekker in de kast liggen tot je een gitaar koopt die nog een paar klasses beter is dan deze gitaren?

[LaurentB]

Nou, die zij- en achterkant hebben niet per se zoveel invloed op het geluid, het bovenblad blijft de voornaamste factor. Het is wel een mooi verhaal bij (door)verkoop.

Bespeelbaarheid is vooral een kwestie van afstelling, en die kan aangepast worden.

Normaal gesproken voegt een aparte versiering wel toe aan de waarde van een gitaar, maar in dit geval is die natuurlijk wel erg specifiek, en zal niet door idere potentiële koper gewaardeerd worden.

Ik zou deze stap alleen nemen na die Blueridge zelf getest te hebben en dan ook tot de conclusie gekomen te zijn dat die echt beter zou zijn dan de Furch.

Voor versterkt spelen is de akoestische kwaliteit van een gitaar niet zo vreselijk belangrijk. Dat element zou ik inbouwen in een instrument dat je voor je optredens wilt gebruiken.

Erg bedankt voor jullie reacties alvast!

Dus de klank van de Blueridge zal waarschijnlijk nog wel mooier zijn dan de Furch door de resonatie van de zij en achterkant.

Op basis hiervan zou een gitaar voor in de toekomst waar ik een ( vrij duur ) element in laat bouwen en nog lang van kan gaan genieten qua klank misschien wel de Blueridge zijn. Alleen kijk ik ook naar de waardevastheid, bespeelbaarheid en kwaliteit van de gitaren. En hierbij denk ik dat de Furch misschien wel een stapje voor heeft. De bespeelbaarheid zou ik moeten ondervinden.

Dit maakt het er niet makkelijker op..Plus het punt dat de Blueridge een uitgesproken vertoning heeft, en dat dat misschien na langere tijd toch minder prettig word. Maar dat is persoonlijk.

Of zeggen jullie: Laat het element lekker in de kast liggen tot je een gitaar koopt die nog een paar klasses beter is dan deze gitaren?

[remon23]

Nu moet ik wel eerlijk zeggen dat ik met de Furch wel een beetje vastloop wat betreft de bespeelbaarheid. Er zaten eerst 0.12 snaren van elixer op. Dit klonk echt geweldig alleen was de actie een stuk te hoog. Na een aantal keer aan de truss rod te hebben gedraaid kwamen we er achter dat die op zijn max zat. Dus zijn er nu 0.10 snaren van d'dario op gezet om de hals wat meer tegemoet te komen.

Dit klinkt een stuk minder warm maar speelt natuurlijk wel veel lichter wat ik erg kan waarderen. Is het een idee om toch voor 0.12 snaren te gaan ( met coating voor het soepele spelen ) en de kam wat af te gaan vijlen? Is het risico erg groot dat mijn intonatie minder word?

[--=HANS=--]

Die Blueridge lijkt me een 'gewone' Blueridge OOO, met een speciaal gospel-uiterlijk, als ik de beschrijving zo lees. De burst en de speciale inlay (kruis en kelk op de kop, drieëenheid-cirkels op de toets) zijn anders dan standaard. Als je dat zoekt, zal je niet snel een ander vinden.

Als ik deze indruk snel doorlees krijg ik de indruk dat hij niet kleiner of dunner klinkt dan je dreadnought. Niet zo gek, want hij is helemaal massief en niet kleiner dan je (deels gelamineerde) dreadnought, volgens de specs:
- Select solid Sitka spruce top
- Prewar-style hand-carved forward X-pattern parabolic braces
- Choice solid mahogany back and sides
- Traditional dreadnought body size

Het laatste in de omschrijving is waarschijnlijk een fout van een niet oplettende redacteur want het gaat hier duidelijk om een 000 model en niet om een dreadnought.

Ik heb zelf ook een Furch dreadnought gehad en was daar erg mee in m`n sas en het toeval wil dat ik nu o.a. een 000 model van Martin heb. Het zijn twee totaal niet te vergelijken instrumenten en mijn voorkeur ligt nu duidelijk bij de kleinere Martin. Het volume is idd wat minder vanwege de kleinere kast maar qua klank vind ik het mooier. Dit is natuurlijk echt een kwestie van smaak en wat je er op wil spelen. Ik kan me voorstellen dat je als je in een bandje gaat spelen je in eerste instantie meer plezier zal hebben van een dreadnought dan van een 000 model, zeker als je veel slag speelt.
Ik sluit me aan bij Laurent, gewoon naast elkaar testen en dan je keuze maken. Ik zou me in ieder geval niet te veel laten leiden door de versierselen. Mijn best klinkende gitaar is een Lowden F25c met het aller saaiste rosewood dat je ooit hebt gezien in combinatie met een ceder top die bijna de zelfde kleur heeft en toch zal deze gitaar er nooit uit gaan. (Ik kreeg hem cadeau van mijn lief, dat helpt natuurlijk ook )

[LaurentB]

Nu moet ik wel eerlijk zeggen dat ik met de Furch wel een beetje vastloop wat betreft de bespeelbaarheid. Er zaten eerst 0.12 snaren van elixer op. Dit klonk echt geweldig alleen was de actie een stuk te hoog. Na een aantal keer aan de truss rod te hebben gedraaid kwamen we er achter dat die op zijn max zat. Dus zijn er nu 0.10 snaren van d'dario op gezet om de hals wat meer tegemoet te komen.

Dit klinkt een stuk minder warm maar speelt natuurlijk wel veel lichter wat ik erg kan waarderen. Is het een idee om toch voor 0.12 snaren te gaan ( met coating voor het soepele spelen ) en de kam wat af te gaan vijlen? Is het risico erg groot dat mijn intonatie minder word?

Ja, dat is precies wat je moet doen. De intonatie zal eerder beter dan minder worden, bij een lage actie.
Die coating zorgt overigens vooral voor een langere levensduur van de snaren, ze blijven langer helder klinken.

Het is verbazingwekkend wat een beetje bijschuren voor een effect heeft op bespeelbaarheid.

De hoogte van de lage E-snaar tot de (bovenkant van de) twaalfde fret zou ongeveer tussen de 2,5 en 3 mm moeten zijn. De hoeveelheid die je van het zadel afhaalt heeft de helft van het effect bij de twaalfde fret.

Ik schuur altijd de onderkant van het zadel bij (over een stuk grof schuurpapier op een vlakke ondergrond).
Doe het stap voor stap, maar als je te ver gaat is dat ook geen ramp. Een nieuw zadel kost een paar euro.

[--=HANS=--]

Nu moet ik wel eerlijk zeggen dat ik met de Furch wel een beetje vastloop wat betreft de bespeelbaarheid. Er zaten eerst 0.12 snaren van elixer op. Dit klonk echt geweldig alleen was de actie een stuk te hoog. Na een aantal keer aan de truss rod te hebben gedraaid kwamen we er achter dat die op zijn max zat. Dus zijn er nu 0.10 snaren van d'dario op gezet om de hals wat meer tegemoet te komen.

Dit klinkt een stuk minder warm maar speelt natuurlijk wel veel lichter wat ik erg kan waarderen. Is het een idee om toch voor 0.12 snaren te gaan ( met coating voor het soepele spelen ) en de kam wat af te gaan vijlen? Is het risico erg groot dat mijn intonatie minder word?

0.10 is naar mijn smaak echt veel te dun voor op een akoestische, misschien een setje 0.11 proberen maar qua sound zou ik de boel eens goed laten afstellen op 0.12 door iemand die verstand van zaken heeft. Voor de intonatie hoef je helemaal niet te vrezen, die zit niet in de hoogte van je brugzadel maar in de (lengte)positie. Je trussrod is eigenlijk ook niet de eerste stap om je aktie te veranderen.