raar dilemma: Suhr Pro Series of PRS CE-22?

[Nitefly7]

eindelijk is het dan zover, een nieuwe axe voor Nite (nou ja, als je die PM-35 van vorig jaar als 'tussendoortje' beschouwd......)

wat zoek ik:
'spanky' strat-tones
stabiel tremolosysteem
klankkleur van Suhr v60's en SSV of SSH-pickups..

nou, dan zou je zeggen: zo'n Pro Series is het helemaal.. ik ben bekend met de consistentie van John, en denk dat het zeker de noodzaak van 'een Goede Strat' (met hoofdletter) erg kan opvullen...
Een Fender ZOU kunnen, maar daar schroef ik toch die v60's in, dan maar meteen een gitaar die standaard mijn favo-pickups heeft...

echter, ik zie ook een aantal PRS CE-22's langs komen, en ben altijd gefascineerd geweest door de bolt-on modellen van Paul..

ik weet dat het appels-peren is, maar ik ben toch benieuwd;
een Suhr past in mijn 'wensen', maar een PRS is toch weer nét anders dan mijn Godin (hoewel ik m'n Godin al als quasi-PRS bestempel/gebruik...) en m'n hollowbody en m'n parts-o-caster..

hoe 'stratty' kan een CE-22 zijn, en is het te vergelijken met bijvoorbeeld een 'budget' DGT-model... ?

roept u maar!

[Les Paul R8]

Een CE-22 is gewoon een hele fijne gitaar. Echte Strat toon krijg je er niet uit, maar we; een hele lekkere single coil sound. Grote voordeel van de CE is dat hij ook met de humbuckers een hele eigen sound heeft. Het is geen Les Paul achtige sound, maar wat feller. Ik blijf het een geweldige gitaar vinden.

[Mr_Moustache]

Ik heb geen CE-22 maar een eg-2 (een ander Bolt on model) en ik vind het een bijzonder geslaagde gitaar. Het is veelzijdigheid ten top; met de coil split, 5 standen en h-s-h configuratie heb je een hoop mogelijkheden om er echt een hoop uit tehalen.

Wil je een echte strat toon, dan moet je natuurlijk gewoon een strat kopen. Wil je een strat maar dan anders, dan heeft PRS een paar leuke alternativen, die dus ook nog andere delen van het toonspectrum kan leveren.

[vinni]

Hee Nite....
Als je strat-tone wil.....dan kan je het antwoord zelf wel invullen.

Maar als je over een CE of DGT begint is het maar de vraag of je
onbewust niet wat anders wil.

Mijn vraag zou eerder zijn....waarom zijn die CE en DGT in beeld als je zo goed weet wat je wilt?.....tja gefascineerd zijn.....waarom dan?

Wellicht dat je naast de strat-tone toch ook wat anders wil?

Vinni

EDIT : overigens kwam ik onlangs een Hamer tegen met drie SC's.....die klonk echt heel erg goed....(lees strattie)

[Tristan]

De PRS CE-22 is wel tof hoor, een van mijn favoriete PRS modellen omdat 'ie vanwege de bolt-on maple neck net wat feller is en wat meer ballen heeft...

EDIT:
Ik zie de CE-22 niet meer op de site staan overigens, wel een aantal belachelijk uitziende nieuwe modellen, maar of je daar nou wild van zou moeten worden...
De Swamp Ash Special hebben ze nog wel, nooit op gespeeld maar dat lijkt me ook wel een interessante gitaar voor je...

[Jiboom]

hoe 'stratty' kan een CE-22 zijn, en is het te vergelijken met bijvoorbeeld een 'budget' DGT-model... ?

Zoals al opgemerkt: echte stratklanken komen niet uit een CE22. Bruikbare enkelspoels klanken echter wel, en daarnaast ook nog behoorlijk fijne humbuckerklanken. Die zijn een stukkie feller dan bijv. een McCarty of Singlecut (of SC245), door de geschroefde esdoorn hals (ik heb trouwens een CE22).

Een DGT is een wat ander beestje. Het is eigenlijk een McCarty met tremelo, en wat andere wijzigingen (o.a. herontworpen elementen die met coiltap erg goed klinken). De meeste DGT bezitters die ik ken zijn toch vooral LP liefhebbers die de bouwkwaliteit en speelgemak van PRS waarderen. Voor stratklanken zou ik geen DGT nemen.

Als je PRS interessant vind: als stratvervanger is op dit moment de 305 de beste optie. Die mist dan weer de humbucker. Is net nieuw en dus nauwelijks 2e hands te vinden (ik weet niet of dat uitmaakt voor jou). De Swamp Ash Special (SAS) (of eventueel het Johnny Hiland model) is daarna de beste keuze, zou ik zeggen. Is ook best veelzijdig, en zeker meer stratty dan een CE. En zowaar nog redelijk betaalbaar (zeker 2e hands).

Als 3e optie zou een 513 interessant kunnen zijn. Is wel een stuk duurder, maar erg veelzijdig. Is minder stratty dan de anderen, maar beter in de breedte (ook vette sounds enzo).

Zoals vinni al opmerkte: het hangt ervan af wat je naast stratklanken nog meer zoekt (en moet dat uit 1 gitaar komen...).

[Nitefly7]

wow Jibboom (en Vinni, als altijd ) dat zijn nu adviezen waar ik iets mee kan;

in het kort;
- mijn Godin heeft al een Suhr SSV/SSH+ combinatie die naast m'n (voorlopige) favoriete pickups combineert, met geweldige resultaten, sustain en multi-stijl-inzetbaar en zeer overtuigende split-settings... niet echt stratty misschien, maar wel erg lekkere singlecoil sounds (geweldige pickups trouwens, en een aanrader voor elke H/H-setup).. ik mis echter soms die 'spank'

- mijn Frankenstrat heeft een Squier e-series hals die eigenlijk niet goed in de pocket zit, maar als backup-gitaar (en 1e gitaar(body), dus emotioneel beladen..) heeft 't wel die strat-sound (japanse Fender-pu's en een Suhr SSH+), maar met een geblokte tremolo (die zelfs met 5 ipv 6 schroeven vastzit.......) en dus geen jengelstengel

- mijn hollowbody valt voor obvious reasons buiten de discussie..

wat dat betreft voegt de PRS niet zoveel toe, behalve de kortere mensuur (de CE-22 is ook 25" toch?) en de trem..

'veel dingen uit 1 gitaar' zie ik niet meer zitten; ik zal als ik groot/oud ben terugvallen op een telecaster, omdat dat IMHO het beste compromis is voor de stijlen die ik denk te moeten jengelen..

het was alleen dat ik de PRS CE-gitaren niet echt in overweging had genomen, maar omdat je ze nogal vaak onder de 1500 euro ziet 2ehands, toch wel interessant.. het is natuurlijk anders dan een DiMeola-model, of een Modern Eagle (de 2 PRS'en waar ik qua smaak/stijl het meest naar zou neigen), maar qua constructie/klank en inzetbaarheid (dikke humbucker-klank met erg fijne singlecoil-sounds) lijken de CE's erg interessant..

zo'n 'grey black' topje toch wel écht te gek vind uitzien...

Dave Grissom vind ik gewoon te gek, maar een strat-sound zit niet echt in die DGT...

ik denk dat ik eigenlijk mezelf voor de gek hou, ik zoek gewoon een strat-klank met trem.. nou, dan gaan we toch even kijken naar zo'n strat-met-een-trem..

de PRS zat ook meer in mijn DiMeola-fascinatie, maar ik denk dat ik voor m'n covers, pop/rock/fusion, of gepingel in-en-om het huis en all-round jam-instrument toch liever voor 'n meer conservatief model ga..

wordt vervolgd....

Zoals al opgemerkt: echte stratklanken komen niet uit een CE22. Bruikbare enkelspoels klanken echter wel, en daarnaast ook nog behoorlijk fijne humbuckerklanken. Die zijn een stukkie feller dan bijv. een McCarty of Singlecut (of SC245), door de geschroefde esdoorn hals (ik heb trouwens een CE22).

Een DGT is een wat ander beestje. Het is eigenlijk een McCarty met tremelo, en wat andere wijzigingen (o.a. herontworpen elementen die met coiltap erg goed klinken). De meeste DGT bezitters die ik ken zijn toch vooral LP liefhebbers die de bouwkwaliteit en speelgemak van PRS waarderen. Voor stratklanken zou ik geen DGT nemen.

Als je PRS interessant vind: als stratvervanger is op dit moment de 305 de beste optie. Die mist dan weer de humbucker. Is net nieuw en dus nauwelijks 2e hands te vinden (ik weet niet of dat uitmaakt voor jou). De Swamp Ash Special (SAS) (of eventueel het Johnny Hiland model) is daarna de beste keuze, zou ik zeggen. Is ook best veelzijdig, en zeker meer stratty dan een CE. En zowaar nog redelijk betaalbaar (zeker 2e hands).

Als 3e optie zou een 513 interessant kunnen zijn. Is wel een stuk duurder, maar erg veelzijdig. Is minder stratty dan de anderen, maar beter in de breedte (ook vette sounds enzo).

Zoals vinni al opmerkte: het hangt ervan af wat je naast stratklanken nog meer zoekt (en moet dat uit 1 gitaar komen...).

[Nitefly7]

Ik denk eerlijk gezegd dat ik koudwatervrees heb om zo'n strat-geval te halen

de CE en DGT kwamen ter sprake omdat ik zoveel lees/hoor/speel over de veelzijdigheid van die instrumenten; (texas) blues/rock, met andere opties..
toch weer een soort '....master of none' verhaal ben ik bang..

je stelt de goede vragen: naast de strat-tone wil ik eigenlijk niks anders.. ja, een semi-hollow en een Godin Nylon-string, maar dat gaat nevernooitniet in 1 instrument passen

Suhr/Strat it is....!

Hee Nite....
Als je strat-tone wil.....dan kan je het antwoord zelf wel invullen.

Maar als je over een CE of DGT begint is het maar de vraag of je
onbewust niet wat anders wil.

Mijn vraag zou eerder zijn....waarom zijn die CE en DGT in beeld als je zo goed weet wat je wilt?.....tja gefascineerd zijn.....waarom dan?

Wellicht dat je naast de strat-tone toch ook wat anders wil?

Vinni

EDIT : overigens kwam ik onlangs een Hamer tegen met drie SC's.....die klonk echt heel erg goed....(lees strattie)

[JeroenSchaaf]

Goed man! Ben benieuwd welk Suhr model je gaat kopen!

Ik wil er ook weer een super strat bij....

[Les Paul R8]

Een DGT is een wat ander beestje. Het is eigenlijk een McCarty met tremelo, en wat andere wijzigingen (o.a. herontworpen elementen die met coiltap erg goed klinken). De meeste DGT bezitters die ik ken zijn toch vooral LP liefhebbers die de bouwkwaliteit en speelgemak van PRS waarderen. Voor stratklanken zou ik geen DGT nemen.

Als je PRS interessant vind: als stratvervanger is op dit moment de 305 de beste optie. Die mist dan weer de humbucker. Is net nieuw en dus nauwelijks 2e hands te vinden (ik weet niet of dat uitmaakt voor jou). De Swamp Ash Special (SAS) (of eventueel het Johnny Hiland model) is daarna de beste keuze, zou ik zeggen. Is ook best veelzijdig, en zeker meer stratty dan een CE. En zowaar nog redelijk betaalbaar (zeker 2e hands).

Naast genoemde eigenschappen heeft de DGT ook nitro lak. Daardoor komt de klank nog dichter bij een Les Paul.
De 513 vond ik persoonlijk erg tegenvallen. De 305 heb ik niet geprobeerd. De 513 mist karakter en klinkt erg steriel.
Als ik jou was zou ik toch de CE22 eens uitproberen. Ik heb al meerdere Strat liefhebbers bij mij thuis gehad, die positief verrast waren over het karakter van de CE....Het is jammer dat je zo ver van mij vandaan woont.....