Oorspronkelijk geplaatst door
Guitarmania
Mijn ouwe pa speelt cello. Leek hem leuk voor zijn pensioen. Dus ik had het effe met hem over theorie. Hij zegt: "Wat moet ik daarmee? Het staat toch allemaal op papier uitgeschreven? Wat kan mij het schelen dat na die b een c volgt, als ze een c# hadden geschreven, had ik die gespeeld!"
Volgens mij denken heel veel gitaristen ook zo: Ik speel wat ik hoor.
Theorie is voor mij echter een noodzaak om te kunnen improviseren. Dat kan ik wel doen zonder theorie en vervolgens op gehoor wat keuzes maken tussen die 12 tonen, maar ik heb liever een toonladder tot mijn beschikking waar ik enkel goede tonen uit kan kiezen. Dat scheelt in ieder geval al 5 potentiele uitglijders tijdens mijn spel.
Dus ik heb me verdiept in al die ladders. Volgens mij zijn er duizenden. Heb ik een heel verhaal over geschreven van lokrisch tot oktatonisch, en kom bij mijn leraar. Die zegt: "Wat doe je nou moeilijk!" Hij zegt: "Er zijn twee ladders: jongetjes (majeur) en meisjes (mineur). En je moet effe letten op de 7. Maar verder mag je alles doen dat god verboden heeft. Denk je nou echt dat ik de hele tijd loop na te denken of de 13 een b13 of een 13 moet zijn?"
Kortom: vraag: wie heeft de meest simpele benadering van theorie?
Favorieten/bladwijzers