- Voor cnc gefreesde radius dishes , gitaarmallen of JIGS kijk op http://www.TemplatesAndJigs.com Nieuw : Firebird, Hamer Sunburst, Les Paul Jr double cut, Jazzmaster bass, Stingray, Blackmachine, en meer...[/B]
Afbreken van de kop gebeurt sowieso al veel minder vaak als ie verlijmd is dan als ie op gibson-wijze is uitgezaagd.
Scheuren vanuit de tunergaten lijkt me ook redelijk onwaarschijnlijk, in welk geval dan ook; tenzij de gitaar hard op de tuners valt.
Ik ben er in het afgelopen jaar als mijn eigen gitaarbouwleerling wel achtergekomen dat hout en lijmverbindingen een stuk sterker zijn dan ik dacht.
Aaron Stonebeat
Mijn nieuwe band: Eddy Current & The Field
Stonebeat's gitaargeknutsel in beeld: http://aaronstonebeat.mijnalbums.nl/
de bovenste is juist zinloos, de onderste juist goed!!! bij de bovenste heb je alleen maar contact 'onder' de hals, en bij de onderste klemt de toets ook nog de headstock samen op de hals. ibanez, warmoth, jackson, allemaaldoen ze de onderste, niet de bovenste.
En dat, beste Orph, is onzin. Beiden werken, maar de onderste zet lijm in shear, waar het het minst sterk is, en kan verschuiven. De toets kan zelfs een hobbel ontwikkelen. De andere versie is sterker, geen shear, en de traditionele manier om een scarf te maken. En met veneers nog sterker.
Met respect voor beide meningen, een lijmverbinding is sterker dan het hout zelf. Het verschil in de onderste situatie is dat je meer vrijheid hebt in het vormen van je headstock. Komt bij dat in de onderste situatie je lijmnaad parallel aan de belasting loopt.
Dat het niet op de naad breekt als je het onder spanning zet is iets anders dan dat vaak overdreven gebruikte 'sterker dan het hout zelf', wat in wezen niet echt waar is. Een goede lijmverbinding is in ieder geval niet zwakker dan het hout, en daar gaat het om. Wordt uitgedrukt als percentage van houtvezels die breken ipv een lijmnaad die breekt.
Bij de onderste heb je veelal meer lijmoppervlak (bij de andere is de hals cross section is niet zo groot, en er loopt een gat doorheen voor de truss rod). Enige nadeel is iets aan 'short grain' in de kop, vanwege de constructie.
Maargoed, bottom line: beiden zijn veel meer dan sterk genoeg, en hebben zich bewezen. Ik heb met beide methodes gitaren gebouwd. Ik maak ze nu liever met methode twee (kop onder hals) en multipele fineren, omdat het a) ietsjes sterker is (zwz meer dan genoeg) en b) je met een backstrap de boel zowel mooi afwerkt als nog eens verstevigd.
Dat klinkt logisch, (echter 'kop onder hals' is methode 1 naar mijn mening) en het is geruststellend dat beide methoden sterk voldoen.
Terugverwijzend naar mijn werktekening is de methode met de kop onder de toets geschikter om mijn ontwerp te maken. Komt bij dat mijn hout toch te dik is voor de kop (zelfde plank als hals) en ik dus alleen de positie voor de tuners op dikte maak. Dat wat ertussen loopt laat ik vloeiend overlopen naar de hals als extra versteviging.
Tekening gemaakt in Autodesk Revit Architecture 2010
Favorieten/bladwijzers