Oorspronkelijk geplaatst door
Kingfisher
Maar goed, to the point. Terwijl ik daar was, heb ik de tijd genomen om even de volgende representatieve planken te testen:
Gibson Les Paul Standard
SG Standard Robot
ES 335
Ikzelf heb een Fender Strat plus. Het was de eerste keer dat ik de tijd nam (2 u) om mij te verdiepen in het fenomeen "Gibson"
Mijn compleet persoonlijke bemerkingen:
- Gibsons zijn duurder, maar beter afgewerkt Er zijn zat fenders die duurder zijn dan Gibsons. Bij mijn Fender voel je, als je langs de hals glijdt, de verschillende frets. Misschien ander type frets? Toets kan krimpen, Gibsons hebben vaak een binding, dus frets zijn ook anders afgewerkt, een hogere fret moet een haaksere hoek hebben... appels met peren vergelijken. Niet dat je handen gaat openhalen, maar je voelt ze. Bij Gibson zijn ze aan de zijkanten gelijk met de hals gewerkt tot op de micrometer, en dan nog eens vernist. Ik denk dat ze bij Fender eerst vernissen, dan fretten? Lijkt me niet, want dan beschadig je de hals bij het afwerken van de zijkanten.
- Een Gibson speelt sneller, van noot naar noot, maar bending was moeilijker. Kan aan de andere mensuur liggen en aan de andere radius, dit gevolg dat je noemt is persoonlijk. Ik speel langzamer op een Gibson.
- Een noot klinkt egaler, van aanslag to fade. Bij een strat heb je echt zo'n twang die dan overgaat in een toon. Logisch gevolg van Setneck - Bolt-on, daar heb je gelijk in.
- Een Gibson bijt meer. Nu snap ik wat ze met 'bite' bedoelen. Onzin, kijk eens naar een goeie telecaster. Bovendien zijn begrippen als "bite'" erg subjectief.
- Bij een fender is er echt een verschil tussen de klankkleur van de neck/middle/bridge pick-up. Bij Gibsons ook, maar veel minder. Te algemene stelling. Kan door gebrek aan ervaring zijn. Mijn vriendin, een niet gitariste, hoort ook moeilijk het verschil tussen de pickups van de strat (neen, ik begrijp dat ook niet).
- Wel goed: het feit dat elke pickup een volumeregeling heeft. Dus slechts één switch bij het solo-moment. Logisch gevolg van het ontwerp. Bij fender is dit switch/volume draaien.
- De achterkant van een Les paul ziet er uit alsof het rechtstreeks uit een boom gehakt is. Bij een fender zit er vanachter nog een metaalplaat, en een back plate, met inox vijzen, dus wat meer hi-tech. ja, logisch, of wil je rechtstreeks die veren zien zitten? LP heeft ook een plaat aan de achterkant, zelfs twee stuks. Maar goed, smaken verschillen. Ik wil wel, net zoals bij die Gibson, een doorzichtige, smoked back plate. Gitaar lingerie.
- Die Robot is rotzooi. Moest een Les Paul '57 een robot gehad hebben, het zou in 1965 al kapot gegaan zijn. Dus die robots gaan nooit historische gitaren worden. De tuner van de 2e snaar deed het al niet meer. Net zoals je in de ikea naar de display meubelen kijkt voor de kwaliteit, want die zijn door duizenden handen al open en dicht gedaan, dus dan weet je hoe je keuken er zal uitzien in 15 jaar.
Die robots zijn trouwens goedkoper dan de niet-robots. What gives?
- Volgens de verkoper is een Les Paul Studio zijn geld niet waard. Wie zegt dat je naar verkopers moet luisteren. Zij worden maar voor 1 ding betaald, en da's verkopen. Ik dacht dat het juist een mooie gibson was voor een eerlijke prijs? Of had hij het eigenlijk over zijn marge?
- De winnaar: de SG voor het speelgemak en ergonomie, de ES335 voor de klank. Die ES355 is luid!
Alledrie hadden oude, plakkerige snaren. De goedkoopste was een SG van 2000+ €. Komt dus in uw winkel een klant die een Mesa Boogie komt halen van 1700€, die dus duidelijk een budget heeft, en die interesse toont in het betere gamma, en dan stop je hem een gitaar met oude snaren in de hand? Had ik een gas-aanval gehad op één gitaar, ik had ze waarschijnlijk ter plekke gekocht. Gemiste kans, Piens.
Favorieten/bladwijzers