In de nieuwe ProAudioVideo een artikel over audio interfaces met een kadertje over jitter:
Tijdens het onderzoeken van meettechniek, stuitten we op een vraagstuk: jitter metingen. Jitter is al sinds dag één verantwoordelijk voor een belangrijk deel van de geluidskwaliteit van digitale systemen. Jitter is de benaming voor een afwijking in de samplelclock die er voor zorgt dat er vervorming ontstaat tijdens de conversie van analoog naar digitaal en andersom. Deze afwijking kent vele vormen, maar ze spelen zich allemaal af in het tijdsdomein. De ene sample wordt te vroeg genomen, de andere te laat. Het vervelende is dat deze vervorming geen enkele harmonische relatie heeft met het audiosignaal. Hierdoor is het erg storend. De ideale manier van jitter meten zou dan ook een vergelijking met een ideale clock betreffen, deze bestaat echter niet. Daarom wordt er meestal in het frequentiedomein gemeten, waarbij er de aanname is dat het gebruikte meetapparaat zelf minder jitter heeft dan het geteste apparaat. Hoewel er wel degelijk nuttige informatie kan worden verkregen uit speciale metingen, laat het te wensen over. Daarnaast zijn er diverse soorten jitter, die allemaal op hun eigen manier de klank van de convertor beïnvloeden. Op die manier is het mogelijk dat een interface wel keurig meet, maar toch veel jitter heeft. Dit heeft ons er toe gebracht om jitter klankmatig te beoordelen en niet aan de hand van metingen. Voor deze beoordeling hebben we een externe klok gebruikt, en Grimm Audio CC1. Hierdoor werd het mogelijk om alle interfaces te beluisteren met hun eigen klok en de externe klok. Alle waargenomen verschillen zeiden in dat geval iets over de interne klok en het daarbij behorende klok circuit. Uiteraard hebben we niet alleen naar jitter geluisterd.
Kijk, dat smeekt om een reactie.
Favorieten/bladwijzers