Van ruilen komt ...

[zeppo]

in dit geval niet huilen.

Na een tijdje op mijn Peer Dellen gespeeld te hebben, moest ik toch concluderen dat dit niet 'mijn' gitaar was. Niet dat er ook maar het geringste mee mis was, maar de Floyd Rose, EMG's en pointy headstock deden het gewoon niet voor mij. Het resultaat was dat de gitaar ernstig niks lag te doen in zijn koffer, en dat is dan toch ook weer zonde.

Via MP werd er gereageerd: ik was op zoek naar een goede hollowbody, liefst met een Bigsby.

Vorige week de deal rondgemaakt, en hier is 'ie dan: een Washburn J8 in onbespeelde staat: de vorige eigenaar had er toch wel een uurtje(!) of zo op gespeeld alvorens deze gitaar ook bij hem opgeborgen werd. De folie zit nog op de pickups en pickguard.

De gitaar komt volgens de cs van Washburn uit 1988, het enige jaar dat ze gemaakt zijn. Hoewel de Bigsby van Washburn is, is deze retro-fitted: je kunt de afdrukken in de lak, en de bevestigingspunten van de standaard tailpiece nog zien, maar dat vind ik geen enkel probleem.

De actie is op dit moment iets te laag voor mijn smaak, maar dat is natuurlijk gemakkelijk aan te passen. Ik heb de gitaar alleen nog maar bespeeld over mijn Peavey Transformer: morgen mag 'ie ook blazen over een buizenversterker: benieuwd hoe de P90's zich dan houden, en of de feedback zich een beetje onder controle laat houden.

Verder is de gitaar alles wat je van een Koreaan mag verwachten: tot in de puntjes afgewerkt, niets op aan te merken. (hetzelfde geldt voor de Koreaans Gretsch 5120 die ik onlangs testte).

Binnenkort meer ervaringen, nu: feauteaux!
(auto-wit-balans is a bitch)