De akoestische gitaar in de olie(verf)!

[Alberto]

Om op je post verder te gaan Cathy...
Als het een supergitaar is zou ik het aanbod ook niet afslaan maar de gitaar helemaal beschilderen? Nee... Op een strategisch gekozen plaats (misschien rechtsboven, waar eventueel de cutaway zit) een smaakvol getekende sol-sleutel zie ik WEL zitten
Maar meer ook niet denk ik.

[Janne]

Mee eens, is een akoestische gitaar met een plaatje erop nog wel een akoestische gitaar? Natuurlijk heeft het laagje verf geen hoorbare invloed op het geluid (niet meer of minder dan een laklaag), maar het veroorzaakt een psychologisch hoorbaar verschil, aangezien het idee van een beschilderde gitaar is dat ie gezien wordt tijdens het optreden.
Een (akoestische) gitaar wordt gemaakt van hout, als je een gitaar ziet dan zie je hout, als je een gitaar hoort dan hoor je hout, ademend hout, pompend hout. Wanneer je het visuele aspect verandert zal ook de perceptie van het geluid veranderen, het verstand van de luisteraar kan er niet bij dat er gitaargeluid uit een schilderij komt.
Ter illustratie, het is mogelijk een akoestische gitaar als elektrische gitaar te laten klinken en andersom, wanneer je in bandverband de akoestische gitaar elektrisch laat klinken en de elektrische gitaar akoestisch raken mensen in de war.
Bleep, in een ander topic noemde je dat iedere gitarist ooit een gitaar gebouwd zou moeten hebben om nader tot het instrument te komen. Heb je ooit een gitaar gebouwd? Ik kan me niet voorstellen dat je dan ooit nog zou opperen een gitaar te voorzien van een mooie illustratie (in die zin kan ik me het voorstel van de denkbeeldige gitaarbouwer ook niet voorstellen). Het hout is wat een gitaar een gitaar maakt, het liefst met krassen van plectrums en deuken van onvoorziene bewegingen richting boekenkast of deurklink.

Aan de andere kant zou een schilderij op een gitaar ook iets toe kunnen voegen (zoals op de eerste foto, die gitaar lijkt ineens een bepaald karakter te hebben).

[Cathy]

Mee eens, is een akoestische gitaar met een plaatje erop nog wel een akoestische gitaar? Natuurlijk heeft het laagje verf geen hoorbare invloed op het geluid (niet meer of minder dan een laklaag), maar het veroorzaakt een psychologisch hoorbaar verschil, aangezien het idee van een beschilderde gitaar is dat ie gezien wordt tijdens het optreden.
Een (akoestische) gitaar wordt gemaakt van hout, als je een gitaar ziet dan zie je hout, als je een gitaar hoort dan hoor je hout, ademend hout, pompend hout. Wanneer je het visuele aspect verandert zal ook de perceptie van het geluid veranderen, het verstand van de luisteraar kan er niet bij dat er gitaargeluid uit een schilderij komt.

Heel Goed! Helemaal raak. Je hebt groot gelijk met het psychologische verschil. Maar... Als het zo is dat een afgedekte houtstructuur psychologisch een verschil in geluid opleverd is dit misschien een nieuwe in de gitaarbouw. Zou dan meteen uitgewerkt moeten worden. Een echte vernieuwing dus...
Toch denk ik niet dat dit zo is. Stel ik neem iemand die nog nooit een gitaar heeft gezien en nooit van gehoord. We laten de persoon een avond met twee gelijke gitaren bijwonen. Natuurlijk is één beschilderd en de ander prachtig transparant gebleven. Zou deze persoon verschil in geluid waarnemen? Zelf zou ik dat niet verwachten. Veel eerder denk ik dat het verschil ontstaat doordat we een verwachting hebben van het geluid.
Als ik jou verhaal neem zou ik de gitaar met transparante lakken in verschillende tinten kunnen bewerken en daarmee een prachtige stijlvolle afbeelding kunnen maken rekening houdende met de nerven van het hout. Waarschijnlijk een perfect uitgebalanceerde abstracte beweging. Neem de afbeelding van Bleep maar dan ik de richting van de nerven. Zou ik hiermee wegkomen denk je? Let wel, ik heb het 'plaatje' er nu ook uitgehaald.


Is het je overigens opgevallen dat het verschil uit maakt of je inbeeld dat de gitaar wordt bespeeld of dat je het bekijkt als een object. Dat doet me denken aan een voorstelling van Oskar Schlemmer. Een balletuitvoering met 'onmogelijke' kleding. Jouw verhaal geeft mij het gevoel dat het voor jou persoonlijk onmogelijk is een beschilderde gitaar te bespelen. Het past waarschijnlijk ook niet bij de stijl van de door jou gekozen muziek. Zie ik dat goed? Voor jou zal dan de kleding ook een belangrijke bijdrage zijn aan een voorstelling welke de keuze ook is. Want ook deze kleding vertelt zijn eigen verhaal. Lijkt me prima. Ik ben daar zelf ook een groot voorstander van.

Het is niet de opzet van deze topic mensen te bewegen de gitaar van een afbeelding te voorzien maar om de mensen te doordringen van het feit dat ze het niet doen. We gingen nu eenmaal de diepte in.

Een persoonlijke vraag welke niet hoeft te worden beantwoord (al zou ik het wel leuk vinden). Waarom kan het niet/mag het niet. Welke grens wordt er gepasseerd?

[Cathy]

Om op je post verder te gaan Cathy...
Als het een supergitaar is zou ik het aanbod ook niet afslaan maar de gitaar helemaal beschilderen? Nee... Op een strategisch gekozen plaats (misschien rechtsboven, waar eventueel de cutaway zit) een smaakvol getekende sol-sleutel zie ik WEL zitten
Maar meer ook niet denk ik.

Dat klinkt als een tatoeage. Zo op de schouder. Het is een zet waarmee ik steeds zou blijft roepen: Ik heb deze gitaar voor niets. Zou jij dat aanbod af hebben geslagen? Maar dat ligt natuurlijk ook aan mezelf. Ik heb dan natuurlijk ook geen tatoeages.
Ben benieuwd of de gitaarbouwer akkoord zou gaan.

[Cathy]

(in die zin kan ik me het voorstel van de denkbeeldige gitaarbouwer ook niet voorstellen)

Wel, grappig genoeg staat er in één van de eerste reactie's een link:

Peter Cree is een bekende poster op het Martin forum. Hij is vorig jaar verhuisd naar Nazareth (waar de Martin fabriek staat) en heeft een goede samenwerking met ze. Vorig jaar heeft heeft hij als samenwerking deze gitaar gemaakt:
http://www.creestudios.com/martin_guitar1_anasazi.html

Zo blijf je verbaasd. Er is dus wel vraag naar beschilderde gitaren. Ik heb nog wat door gegoogled op de naam Peter Cree en deze werken op me in laten werken. Best mooi, vind ik. En worden vast ook goed verkocht.

[Janne]

Voor iemand die nog nooit een gitaar gezien of gehoord heeft maakt het geen verschil, het is een verschil in associatie, voor mij zal het verschil ook niet hoorbaar zijn, maar zal het geluid waarschijnlijk niet bij de gitaar passen. Of de tekening moet een voorstelling worden van het geluid, die hoeft dan niet eens met het hout mee te lopen, maar het lijkt me moeilijk. Als je teruggaat naar de eerste post maak je al een soort voorstelling van hoe die "watergitaar" gaat klinken, kans is groot dat je ernaast zit, dan is kaal hout misschien beter te beoordelen, of voorspelbaarder.
Nou ga ik zelf ook even wat dieper, het psychologische verschil ontstaat doordat er een conflict optreed tussen het geluid dat je hoort en het beeld dat je ziet, het geluid blijft hetzelfde, maar "klopt" niet meer waardoor het wat ongemakkelijk aanvoelt. Hetzelfde als blazers uit een keyboard.

Voor mij is het een groot verschil of een gitaar bespeeld wordt of alleen een object is, wanneer het alleen een object is hoeft geen rekening gehouden te worden met de klank die eruit komt, is het puur visueel. De rest van mijn punt herinner ik me straks weer hoop ik. Een gitaar is een gebruiksvoorwerp, een hulpmiddel om iets over te brengen en is in die zin misschien zelfs ondergeschikt aan de gitarist, dient nederig te zijn en zich te vormen naar de bespeler. Ik kan niet spelen op een gitaar die er anders uitziet dan ze klinkt, daar is een soort balans in nodig.
Maar ik kies dan voor de weg om het uiterlijk zo min mogelijk aandacht te laten nemen (kijkend naar gitaar en kleding), om de aandacht te vestigen op het geluid. Het zal inderdaad mogelijk zijn om iets met het visuele te doen om de muziek te benadrukken, dat lijkt me heel moeilijk, om muziek af te beelden in je kleding en ook op je instrument.

Een antwoord op je persoonlijke vraag. Het mag wel, het kan ook, maar het gaat inderdaad over een persoonlijke grens. Als ik een gitaar zou beschilderen zou dat zijn om een visueel aantrekkelijker instrument te krijgen en dat lijkt me niet mogelijk (een gitaar van het juiste hout wekt bij mij een vorm van verliefdheid op, die kan niet mooier gemaakt worden door dat hout te verbergen). Het zou kunnen om het karakter van de gitaar verder te benadrukken, maar dat vereist grote vakkundigheid van de kunstenaar. Tja welke grens, een gitaar is een verzameling van schijnbaar losse stukken hout die op een bijna magische manier bij elkaar komen en dit geluid veroorzaken. Een karakteristiek, maar tegelijk nederig geluid, heel puur, het kleinste beetje toegevoegde "schoonheid" kan de gitaar al te schreeuwerig maken en daarmee de onschuld en zelfs de kracht van het geluid wegnemen. Dit is niet te horen, maar aanwezig wanneer je de gitaar tegelijk ziet en hoort.

[Janne]

Ah, ik zie nu de Peter Cree-gitaren.

Tja gaat Martin die samenwerking aan als gitaarbouwer of als gitaarmerk?
De schilderingen op de gitaren zijn mooi, maar hij maakt er kunstwerken van, de aandacht gaat naar het beeld, niet het geluid. Als je deze gitaar in een winkel test naast een andere gitaar zal het uiterlijk een nog grotere rol gaan spelen in de keuze.
En bij iedere gitaar die daar staat vraag ik me af of ze wel zo gaan klinken als ik me voorstel bij het beeld.

[--=HANS=--]

Origineel gepost door Janne:(een gitaar van het juiste hout wekt bij mij een vorm van verliefdheid op, die kan niet mooier gemaakt worden door dat hout te verbergen)

Grotendeels mee eens maarrrrrrrrrr, er zijn toch wel gelakte gitaren waar je van het hout weinig terug vindt die toch wel zeer aantrekkelijk zijn. Een fraaie inleg van hout kan ook erg mooi zijn. Goed voorbeeld daarvan vind ik de speciale Hotrod die taylor een tijdje gemaakt heeft. Behoorlijk Rock&Roll en ik kan me voorstellen als je op deze gitaar suikerzoete luisterliedjes gaat spelen het helemaal nergens naar klinkt:

[Pais]

Een persoonlijke vraag welke niet hoeft te worden beantwoord (al zou ik het wel leuk vinden). Waarom kan het niet/mag het niet. Welke grens wordt er gepasseerd?

Dat het niet mag, heb ik nog niemand horen zeggen.
Waarom ik persoonlijk het niet oke vindt, is dat de aandacht bij zo'n gitaar zo wordt verlegd, dat je je er eigenlijk niet meer aan zou storen als degene die erop speelt er geen zinnige noot uit krijgt. Van auditief naar visueel. De gitaar is zo geen muziekinstrument meer.


De naar mijn mening meest fantastische gitarist van de wereld zie ik regelmatig op het podium in een zwart T-shirt met lange mouwen en zwarte pantalon. Het enige waar je naar wilt kijken is zijn kop en zn handen, en je oren doen de rest.
Ik hou van soberheid

Visueel kan ik genieten van en prachtig afgewerkt instrument, maar eigenlijk alleen omdat het voor mij een half heilige status heeft vanwege hetgeen zo'n ding teweeg kan brengen.

[Cathy]

Ah, ik zie nu de Peter Cree-gitaren.

Tja gaat Martin die samenwerking aan als gitaarbouwer of als gitaarmerk?
De schilderingen op de gitaren zijn mooi, maar hij maakt er kunstwerken van, de aandacht gaat naar het beeld, niet het geluid. Als je deze gitaar in een winkel test naast een andere gitaar zal het uiterlijk een nog grotere rol gaan spelen in de keuze.
En bij iedere gitaar die daar staat vraag ik me af of ze wel zo gaan klinken als ik me voorstel bij het beeld.

Ik verwacht dat deze gitaren door mensen worden gekocht die geld bezitten en waarbij de gitaar als een pronkstuk staat te wachten tot deze zijn klank mag laten horen. In een huis waar veel mensen de gitaar zien spreek nu het instrument nog steeds voor de eigenaar ervan uit gaande dat het een afbeelding is naar het hart.

Lastig is het, vind je niet, Ik heb met het maken van tekeningen naar de waarneming een mooie werking hiervan mogen zien, Het visuele is sterker dan het auditieve bij de meeste mensen. Om er aan te ontkomen zou je dus je ogen moeten sluiten en dan 'hoor' je het verschil niet meer. Tenminste als het niet zo is gaan ergeren dat het een eigen leven gaat leiden.

Terug naar de tekeningen. Tekeningen naar de waarneming met direct daarna getekende abstracte werken (wat ik het uitschudden van de spieren noem). In de abstracte uitting is gemakkelijk de emotie af te lezen. In de visuele prent niet. Toch bevatten beide de zelfde bewegingen/emotie's. Het visuele versluierd dus het auditieve.
Wanneer je nu niet zo sterk visueel zou zijn dan zou je er mogelijk geen last van hoeven hebben. Ik doe maar een gooi.

Je hebt het al eerder gehad over dat je steeds een verwachting hebt bij een dergelijke gitaar. Verwachtingen hebben is een uitnodiging voor teleurstellingen. Stel je open. Je hoeft de gitaar niet te kopen. Zie het als een experiment. Kun je er om lachen dan hoef je niet te schrikken en teleurgesteld te zijn. Je veronderstel wel dat je aan het uiterlijk van een gitaar zou kunnen 'horen' hoe die klinkt. Dat zal toch ook wel eens tegenvallen. Stop met verwachten en stel je open... En zie...