"vrienden van ons gaan emigreren, dus gaven ze een hoop spullen weg. ik zag een soort gitaar en dacht meteen dat het wel iets voor jou zou zijn.."
Met die woorden gaf m'n zus me een zeer vreemd instrument in handen..
Een soort kruising tussen een banjo, een twaalfsnarige - maar fretloze- gitaar en een tja.. soeppan! De inscriptie langs de rand maakte wat duidelijk over de oorsprong: istanbul.

[IMG][/IMG]
handig googlen op de inscriptie maakte me duidelijk dat het om een Cümbüs gaat - een turks instrument dat nog geen eeuw oud is, maar erg populair in het feesten- en partijengebeuren aldaar. geen bruiloft zonder Cümbüs, begrijp ik!
verstand van Turkse muziek heb ik niet, maar youtube maakte me wel duidleijk dat ik precies hetzelfde instument heb als de hele grote Cümbüs -goden, de strat van de Cümbüs, de les paul van de Bosporus, de tele onder de Turkenbanjo's. Dus als ik er niet in slaag dat ding onder de knie te krijgen, ligt het volledig aan mijn eigen gebrek aan talent..

De stemming is in kwinten, ontdekte ik ook al. Da's vervelend, want als kwartengewende gitarist heb ik al grote moeite mijn weg te vinden op de mandoline. De vergelijkbare stemming van de Cümbüs wordt nog eens extra bemoeilijkt door de afwezigheid van frets..
Maar ik zag ook dat niet-fretloosbekwamen, zoals ik, zelfs bij de fabriek een twaalfsnarige gefrette hals kunnen bestellen. op de Cümbüs kun je halzen verwisselen met een simpele draai van een vleugelmoer..

Maar ik ga geen hals bestellen.. ik gooi een setje gebruikte 12snaar erop en ga Cümbüssen! geen idee hoe of wat, en de buren zullen er waarschijnlijk koppijn van krijgen. En tijdens het googlen kwam ik al sanrentovenaar David Lindley tegen, die aantoonde dat de Cümbüs niet uitsluitend kan dienen voor etnisch turkse muziek. Nu is zijn talent oneindig groter dan het mijne - en zijn gehoor oneindig beter- maar dat mag geen beletsel zijn toch?

tips en trucs zijn welkom.. ik heb nog veel te leren!