Clapton overschat??? NEE

[Jeroen_TRC]

Maarre het enige wat ik hoor is: Hij is al 20 jaar dood.

Ik moest het even googlen maar hij schijnt nog te leven!!!
Verder vind ik EC een leuke gitarist maar verveelt zijn werk me nogal snel en is hij naar mijn mening inderdaad niet al die aandacht waard.

Maar goed, ik ben ook geen gitaristen man, geef mij maar een complete band.
En bij EC is het toch meestal wat traag gejengel over een live backingtrack

[drap]

Nee hoor akoestje, van mij hoef je niet verbannen te worden, noch zet ik een dergelijk iets in een sig, wees gerust. Serieus genomen werd je toch al niet. Volgens mij richt je je woede aanval ook iets wat op de verkeerde als je beter had gelezen, maar dat geeft niks.

En nu eerst ff een dvd'tje van Cream opzetten.

[Mr.Fingers]

Dit is een mening en die begrijp ik.

Wat jij verkondigt in de beginpost (en alle andere posts erna) is ook een mening he .

En over die drie noten. Ik bedoel niet dat hij maar drie noten speelt in een hele solo, maar je moet er maar drie horen, en je weet al dat het EC is. En het klinkt ook allemaal zo gevoelloos, precies of alles wordt op automatische piloot afgerammeld.

Dilemma: Welke solo is het beste, en past het beste bij het nummer...

http://www.youtube.com/watch?v=4bUch5dveX0
(My Back Pages - Bobfest, 30 years of Bob Dylan)

De solo van EC in het midden, of die van Neil Young op het einde.

(persoonlijk is die van Neil Young, dat is er eentje met gevoel. Clapton lijkt hier weer wat "signature-licks" uit z'n gitaar te persen, zonder enige overgave)

[nevyn292]

Wat jij verkondigt in de beginpost (en alle andere posts erna) is ook een mening he .

En over die drie noten. Ik bedoel niet dat hij maar drie noten speelt in een hele solo, maar je moet er maar drie horen, en je weet al dat het EC is. En het klinkt ook allemaal zo gevoelloos, precies of alles wordt op automatische piloot afgerammeld.

Dilemma: Welke solo is het beste, en past het beste bij het nummer...

http://www.youtube.com/watch?v=4bUch5dveX0
(My Back Pages - Bobfest, 30 years of Bob Dylan)

De solo van EC in het midden, of die van Neil Young op het einde.

(persoonlijk is die van Neil Young, dat is er eentje met gevoel. Clapton lijkt hier weer wat "signature-licks" uit z'n gitaar te persen, zonder enige overgave)

hmm, gevoelloos vind ik het niet, maar ik vind het allemaal wel leuk om naar te luisteren.

clapton ligt wel heel makkelijk in het gehoor, en die signature licks is ergens ook wel grappig, juist dat je hem zo kan herkennen. algoed, ik vind het wel leuk om naar te luisteren, maar meer ook niet. ook ht spelen is trouwens erg leuk, hij maakt het voor mijn idee ook erg 'speelbaar'.

wil niet zeggen dat ik het eens ben met ons akoestje trouewns.

[Mitch]

.......En dit is van zijn late jaren. Hij speelde vroeger heeel veel blues. Maar toen hij in Cream kwam speelde hij rock. Ze maakte van veel bluessonge rocknummers zoals bijv. Crossroads. En TOEN vondt (zelfs) ik dat hij een kutperiode kreeg. Zijn begin van de solo jaren. Dat waren ook de jaren van verslaving. Met Phil collins enzo. Van die softe nummers. Maar nu vindt ik dat hij weer meer blues en rock gaat spelen. De rock minder hard door bijv. de strat en de blues ook minder hard maar ik vind het er absolutt niet minder op geworden!!!

Ik weet 't niet zeker, maar bovenstaande doet vermoeden dat je je toch nog niet écht in Clapton hebt verdiept?
In Cream zetten ze niet per se rock neer, ze wilden juist mengen met stromingen, jazzy/fusion invloeden verwerken in popmuziek en die ook wat harder neerzetten (wat jij waarschijnlijk rock noemt). Dan sla je voor het gemak nog even Blind Faith en Derek and the Dominoes over, waar hij ge-wel-dig werk heeft geleverd. Daarna zat -ie teveel aan de dope inderdaad, maar de verslaving die in het begin van zijn solowerk een rol speelde was de alcohol. Daar werd -ie niet beter van, slaapverwekkende muziek vaak, maar dat staat toch echt weer los van het begin van zijn tweede periode met August (en o.a. Collins). Je gooit echt een paar dingen door elkaar.
Dat hij daarna weer terug ging naar de blues met For the Cradle was een gouden zet en ook zeker zijn Unplugged album heeft veel gedaan voor zijn populariteit, de matige versie van Layla ten spijt.

Check verder je vorige ge-edite posts nog even.

[JohnLord]

Ik weet 't niet zeker, maar bovenstaande doet vermoeden dat je je toch nog niet écht in Clapton hebt verdiept?
In Cream zetten ze niet per se rock neer, ze wilden juist mengen met stromingen, jazzy/fusion invloeden verwerken in popmuziek en die ook wat harder neerzetten (wat jij waarschijnlijk rock noemt). Dan sla je voor het gemak nog even Blind Faith en Derek and the Dominoes over, waar hij ge-wel-dig werk heeft geleverd. Daarna zat -ie teveel aan de dope inderdaad, maar de verslaving die in het begin van zijn solowerk een rol speelde was de alcholo. Daar werd -ie niet beter van, slaapverwekkende muziek vaak, maar dat staat toch echt weer los van het begin van zijn tweede periode met August (en o.a. Collins). Je gooit echt een paar dingen door elkaar.
Dat hij daarna weer terug ging naar de blues met For the Cradle was een gouden zet en ook zeker zijn Unplugged album heeft veel gedaan voor zijn populariteit, de matige versie van Layla ten spijt.

Check verder je vorige ge-edite posts nog even.

+1
23456789

[EuroCinema]

*edit vanwege x-post met Mitch*

Inderdaad, juist Blind faith en Derek and the Dominoes waren voor mij het hoogtepunt. En dingen als Badge van Cream, wat ik bepaald geen harde rock zou noemen. Clapton had toen zo'n enorm eigen touch en zo'n enorme creativiteit. Zo'n solo als op Bell Bottom Blues (Derek and the Dominoes) vind ik echt prachtig, weinigen hebben zo emotioneel gespeeld. Wat-ie tegenwoordig speelt is nog steeds meer dan degelijk, maar spreekt me minder aan. Het zou ook geen schande zijn als z'n inspiratie na 45 jaar spelen een beetje op zou raken. Ik bedoel: als Hendrix niet zo jong was overleden had-ie waarschijnlijk ook een stel mindere platen gemaakt. Brrrr, Hendrix met Phil Collins en Midge Ure op Live Aid, je moet er niet aan denken.

[*AcousticGuitarMan*]

Natuurlijk weet ik wat blind faith en derek and the dominoes zijn. Ik heb zijn biografie gelezen. MAAR DAAR GAAT DIT TOPIC NIET OVER

[Pais]

Natuurlijk weet ik wat blind faith en derek and the dominoes zijn. Ik heb zijn biografie gelezen. MAAR DAAR GAAT DIT TOPIC NIET OVER

Heb je EC wel eens live gezien?

[Stratman70]

Clapton heeft zeer mooie dingen gedaan. Voor mij Is "Laya and other assorted lovesongs" het beste album van Clapton. Maar die relaxte soloalbums met die country en reggae-invloeden kan ik ook best waarderen.

Hij is niet mijn grote held, heeft ook geen plaats in de top 10 van mijn grote helden, maar als ik dan een nummer als Bell Bottom Blues, Layla, Have You Ever Loved A Woman, Let It Grow of Forever Man hoor (mooie stratsound ook), dan geniet ik er echt even heel erg van.

Zijn cover van Knocking On Heavens Door is de beste van alle uitvoeringen die ik gehoord heb. Ja, incl. die van G'n R.