i vi ii v

[bassej]

s maar goed dat ik op les ga als k dit zo lees.....

[EuroCinema]

ok nog even voor de duidelijkheid, je fis, dus lydisch dom. op V speel je toch enkel op een zwakke tel? tis n noot net als de b hersteld uit de C dom. bebopscale? Of denk jij eranders over?

Die #4 zie ik niet als een chromatische passing tone. Veel gitaristen spelen zo'n noot ook juist op een sterke tel om 'm extra opvallend te maken, maar dat moet je smaak maar zijn. Ik vind het wel mooi en in wezen is het over een gealtereerd akkoord ook niet outside of zo, het pas gewoon in de harmonie dan.

Hoe bekijk jij een ii V (I)? van terts naar terts spelen? En die neem je toch niet altijd mee? als die maar 2 tellen per akkoord zijn?(bv how high the moon=>Am7 D7) die neem je toch niet telkens mee? Als je gwn in je toonaard blijft ben je toch ook al een flinke jongen?

Van terts naar terts red je vaak niet idd, maar juist bij die snelle probeer ik wel de terts van de V mee te pakken. Stel je gaat snel van Am naar D, dan kun je bijvoorbeeld spelen (op de b-snaar) 8-5-6-7 of gewoon 5-8-7 of zelfs alleen maar 8-7. (Als je die laatste in octaven pakt en lekker kort timet klink je toch al als een hele jazzbaas )

[Voidhead]

Hoe bekijk jij een ii V (I)? van terts naar terts spelen? En die neem je toch niet altijd mee? als die maar 2 tellen per akkoord zijn?(bv how high the moon=>Am7 D7) die neem je toch niet telkens mee? Als je gwn in je toonaard blijft ben je toch ook al een flinke jongen?

De terts pak ik meestal ook wel even mee, maar je hoeft echt niet van terts naar terts op een ii V. Dat is eerder een oefening.
ik negeer vaak die II voor de V. Zeker als de harmonie zo snel beweegt dan maakt het niet zoveel uit voor je oren. Je kunt altijd wat met de maatstreep spelen, de V bijvoorbeeld nog een stuk doortrekken terwijl de onderliggende harmonie al weer op de I zit...

[Alexo]

I - VI - II - V - I
Is een zeer veel voorkomende akkoordprogressie. Uiteindelijk is het gewoon afgeleid van I-IV-V. Ik zal het uitleggen:
I = Tonica (T)
IV = SubDominant (SD)
V = Dominant (D)
Een 'metrisch normale' verhouding waarin deze voorkomen is T-T-SD-D.
Welnu, VI is ook een Tonica (mediant om precies te zijn) en II is een SD. Dus jouw akkoordschema is uiteindelijk gewoon T-T-SD-D.

I-VI-II-V-I is zo'n beetje het uitgangspunt voor het "Ritme Schema" ('I got Rhythm', 'Flintstones', etc.) - alleen wordt VI dan meestal vervangen door een "Tussen-Dominant". Dus i.p.v.: Bb - Gm7 - Cm7 - F7 krijg je dan Bb - G7- Cm7 - F7.

Ik hoop dat ik het duidelijk heb weten uit te leggen.

Alexo

N.B.
- In popmuziek wordt IV meestal als subdominant gebruikt, maar in Jazz (of sommige R&B) wordt de II meer gebruikt als SubDominant.
- Probeer als Tonica (I)-substituut ook eens III (dus III of VI)
- Het is tegenwoordig niet meer nodig om een mineurakkoord met kleine letters aan te geven. Alhoewel het in klassieke kringen nog wel eens gebruikt wordt.
ii - V - I is gewoon II - V - I. Dat is overzichtelijker.

[Guitarmania]

Misschien past het niet in dit topic, maar ergens ook wel. Zondag jl. zag ik Herbie Hancock op live North Sea bij de NPS op TV een stuk van Joni Mitchell spelen.

Ik weet niet wat er gebeurde. Laat ik het zo zeggen: het stuk ging via standaard ii-V-i of weet ik veel wat gemakkelijk in het gehoor ligt. Een schema dat ieder oor vreet.

Maar daar speelde die Hancock een zooi akkoorden doorheen, dat wil je niet weten. De ene ging nog meer het schema buiten dan het andere. Het was vreselijk, maar ook zo flabergasting mooi!

Wat deed die Hancock? Weet iemand waar ik het over heb?

Moet ik een aparte topic starten? Mij lijkt dat jullie er misschien iets over te zeggen hebben. Het was improvising pur sang. Echt super hoge school.

Google hem anders even. Ga ik nu ook doen. Was van buiten deze planeet.

[-=JEROEN=-]

Welnu, VI is ook een Tonica (mediant om precies te zijn) en II is een SD.

Ik heb geleerd:

I tonic
II supertonic
III mediant
IV subdominant
V dominant
VI submediant
VII leading note

De III kan als vervanging van tonica of dominant (vandaar de naam mediant)
De VI kan als vervanging van tonica of subdominant (vandaar submediant)

Volgens jou is de II dus net zo subdominant als de IV?


Trouwens, dit onderwerp gaat over de toepassingen van I VI II V, en niet zo zeer over de theorie er achter

[EuroCinema]

In dit schema is die VI toch meestal een dom7 (b9 bijvoorbeeld), dus idd tussendominant. De ii heeft in een II-V-I inderdaad voor mijn gehoor een andere functie dan los in een schema. Een II-V is in principe een reharmonisatie van V, dus het is een substituut voor een V in zekere zin. Weet niet hoe je dat zou moeten noemen.

[gorgasm]

I - VI - II - V - I
Is een zeer veel voorkomende akkoordprogressie. Uiteindelijk is het gewoon afgeleid van I-IV-V. Ik zal het uitleggen:
I = Tonica (T)
IV = SubDominant (SD)
V = Dominant (D)
Een 'metrisch normale' verhouding waarin deze voorkomen is T-T-SD-D.
Welnu, VI is ook een Tonica (mediant om precies te zijn) en II is een SD. Dus jouw akkoordschema is uiteindelijk gewoon T-T-SD-D.

I-VI-II-V-I is zo'n beetje het uitgangspunt voor het "Ritme Schema" ('I got Rhythm', 'Flintstones', etc.) - alleen wordt VI dan meestal vervangen door een "Tussen-Dominant". Dus i.p.v.: Bb - Gm7 - Cm7 - F7 krijg je dan Bb - G7- Cm7 - F7.

Ik hoop dat ik het duidelijk heb weten uit te leggen.

Alexo

N.B.
- In popmuziek wordt IV meestal als subdominant gebruikt, maar in Jazz (of sommige R&B) wordt de II meer gebruikt als SubDominant.
- Probeer als Tonica (I)-substituut ook eens III (dus III of VI)
- Het is tegenwoordig niet meer nodig om een mineurakkoord met kleine letters aan te geven. Alhoewel het in klassieke kringen nog wel eens gebruikt wordt.
ii - V - I is gewoon II - V - I. Dat is overzichtelijker.

kinda nutteloze post imo.

TRouwens ooit al es 1 schema gekregen met iemands HANDSCHRIFT die mineurakkoorden met n kleine letter schrijft? Dat is écht niet te lezen.

Guitarmania, ksnap wat je bedoeld, ik hoorde hem op Jazz Gent. Niet normaal. Meeste jongens gaan leuk een kerktoonladdertje erop gooien. Hij gooit er direct outside lijnen op, maar net niet outside genoeg om vals te klinken.
Gevraagd aan iemand die dr super veel van kent, en Herb bekijkt de stukken ook anders dan jij en ik. Hoe het heet weet ik niet. Kan het zijn dat het bitonaal is?

[-=JEROEN=-]

kinda nutteloze post imo.

TRouwens ooit al es 1 schema gekregen met iemands HANDSCHRIFT die mineurakkoorden met n kleine letter schrijft? Dat is écht niet te lezen.

Alexo doelde op het schrijven van of II of ii. Dus jouw post is nog nuttelozer :P

Ik vind overigens ii wel duidelijker omdat II mineur of majeur kan zijn, terwijl bij ii meteen duidelijk is dat er mineur wordt bedoeld. II-V-I kan ook D-G-C zijn, terwijl ii-V-I duidelijk Dm-G-C is.

Maar nogmaals, dit topic gaat over I-VI-ii-V, waarbij VI dus majeur is en ii mineur. En hoe je dit kan toepassen? Wat voor soort schema's / akkoorden?

[Alexo]

Ja, Jeroen, het klopt helemaal wat je hebt geleerd:

I tonic
II supertonic
III mediant
IV subdominant
V dominant
VI submediant
VII leading note

De III kan als vervanging van tonica of dominant (vandaar de naam mediant)
De VI kan als vervanging van tonica of subdominant (vandaar submediant)

Maar uiteindelijk gaat het om de harmonische functie van de akkoordtrappen. Hoe voelen ze aan? Hoe gedragen ze zich (in relatie tot de Tonica)? Uiteindelijk zijn er dan drie functies T - SD - D - Het is bovendien erg practisch om consequent alle trappen van een van deze functies te voorzien (of twee in geval van III en VI, zoals je aangaf).

Ja, II is net zo goed een SD als IV, als je kijkt naar de harmonische functie. Het "smaakt" een beetje anders, net zoals III en VI (de medianten) beiden Tonicas zijn met hun eigen karakter. (Een blank meisje, een afrikaans meisje en een asiatisch meisje zien er allemaal anders uit, ze hebben een ander kleurtje, ze hebben misschien een andere culturele achtergrond maar het zijn alledrie meisjes).
Verschillende muziekstijlen hebben verschillende stijlkenmerken ("voorkeuren") -- in pop- en latinmuziek wordt IV meestal gebruikt als SD, terwijl in Jazz is het meestal de II, etc.

Als je je toonladders kent (en daar moeten we van uitgaan) dan kan II niet majeur of mineur zijn. Het is mineur of mineur-5. [Puur theoretisch gezien zou II alleen in lokrisch of lydisch majeur zijn]

Daarom is het ook zinloos om de letters klein te schrijven als het mineur is, want het is al mineur als het II, III of VI is (in majeurdiatoniek - en voor mineur toonsoorten gelden de specifieken voor mineur). Het maakt het onoverzichtelijk, het is net zoiets als langzame slowfox, snelle quickstep, bevroren ijs, brandend vuur, nat water -- allemaal dubbel. Het correspondeert ook met hoe we akkoordsymbolen opschrijven; met hoofdletters.
Zo is VI nu eenmaal geen dominant, nooit. Als er een dom7 akkoord op VI staat is het een TussenDominant voor het daaropvolgende akkoord (zoals dat in het Ritmeschema voorkomt).
Misschien zie ik het verkeerd, maar is het niet zo dat een diep begrip van hoe iets in elkaar zit, juist direkt met de praktische toepassing te maken heeft? Is muziek niet een soort taal, waarmee je je beter kan uitdrukken naarmate je de taal beter beheerst?

Wat denk jij, Jeroen? Jij hebt je duidelijk verdiept in de materie.

Alexo