Gisterenavond dus, een bigband, geen profs maar wel goede muzikanten. De bedoeling was om een leader voor een TV programma op te nemen, dus net zoiets als wat je hoort bij P&W en indertijd bij Barend en Van Dorp. Een stukje muziek met zang van nog geen anderhalve minuut.
Eerst een gesprek gehad met de leiding van de bigband en een plattegrond gemaakt met hoe en waar iedereen wilde zitten. Vijf saxen, vier trombones, vier trompetten, drums, bas en piano.
Ik heb de sessie 's nachts voorbereid zodat als de band binnen zou zijn dat we dan meteen met de opnamen zouden kunnen beginnen. Dat kostte mij een uur of vier en vandaag heb ik alles weer opgeruimd en dat kostte me bijna twee uur. Dus zes uur werk die ik niet zal kunnen berekenen want dat is niet de gewoonte van studio's.
En dan die opname van anderhalve minuut muziek, dat duurde vier uur en hoe kan zoiets gebeuren, want ik dacht dat het in een uur wel gepiept zou zijn. In dat geval zou ik een gesprek hebben aangegaan om een deel van de uren die ik al besteed had toch te berekenen. Het begon met de drummer, die vond mijn Premier Genista slagwerk niet klinken zoals hij wou, hij wilde een meer 'jazzy' geluid. Dus moest mijn slagwerk (dat uitstekend klinkt) weg en hij moest al zijn spullen uit de auto halen, uitpakken en installeren. Dat kost aardig wat tijd en dat had voorkomen kunnen worden als hij een dag van tevoren even had uitgezocht hoe het klonk en dan zijn eigen setje had neergezet. Dat had niets gekost, nu duurde het meer dan een half uur.
En of zijn setje meer 'jazzy' klonk? Volgens mij niet, maar wie ben ik?
En toen kwam de pianist met het verhaal dat hij de vleugel liever niet gebruikte omdat het geluid zo door elkaar liep of zoiets. Dat heb je met mensen die gewend zijn om op een digitale piano te spelen, dat pedaal reageert totaal anders en als je diezelfde techniek op een echte piano toepast lopen alle tonen door elkaar heen.
Dus werd de Roland uit de auto gehaald en aangesloten, dat is een heel ander geluid en zoals de meeste digitale piano's stemde hij niet goed.
Na wat warmspelen gingen we opnemen en dat klonk voor geen meter omdat het gewoon niet stemde. Dus ik met mijn Seiko tuner tussen al die toeters en dat klopte van geen kant, de een te hoog en de ander te laag, maar niemand goed. Dat kost wat tijd en uiteindelijk waren de dirigent en ik redelijk tevreden, dus we gingen eindelijk echt opnemen. Dat ging redelijk maar de dirigent was niet snel tevreden en terecht. Steeds terugluisteren en ik heb een paar mooie monitoren in de opnameruimte staan zodat iederen gewoon kan blijven zitten en dus niet naar de controlroom hoeft te gaan. Uiteindelijk hadden we hem, de goede take. Dan moesten er nog een paar overdubs worden gedaan omdat de dirigent zelf ook een paar partijen speelde, altsax en 1e trompet.
En toen moest de zang er op, een stuk of vier zinnen. Je denkt dat zoiets makkelijk is en toen ik het vier keer had gehoord had ik het zo kunnen doen, maar met de zanger ging dat wat moeilijker. Hij was kennelijk nerveus en zong voortdurend verkeerde noten, een kwint waar een terts moest enzo.
Maar het is weer prima gelukt en het klinkt weer helemaal te gek. Ik vind bigbands de ultieme uitdaging en als het dan goed lukt heb je een grote voldoening.
Voor wie het interessant vindt, de microfoonbezetting:
Kick: D12E
Snare: M201
OH: C451 x2
Bariton sax: MXL V69M
Tenor sax 1: Neumann M149
Tenor sax 2: MXL V77
Alto sax 1: MD441
Alto sax 2: MD441
Trombones: MD421 MK1 x4
Trumpets: M260 x4 (the very old M260's)
Piano: DI x2
Bass, MD421 in front of speaker
Room: SP B1 x2 in ORTF
Vocal: M149
Uiteraard alles opgenomen met twee inch tape.
Favorieten/bladwijzers