je favoriete opnames

[R.W.]

+1 voor dream theater's systematic chaos! heerlijk gedefinieerde sound, alleen wel weer jammer dat de 5.1 mix klinkt alsof er een enorm pompende compressor op staat....

[pyaemia]

Buena Vista Social Club!

[hansli]

ik doe er nog maar eens een paar in, maar veel goede popopnames lijken er volgens ons dus niet te bestaan, geen verrassende conclusie overigens: voor de verandering doe ik hier en daar een specifiek nummer

geluid: papa don't preach, madonna, als de rhytmesectie inzet explodeert het geluid uit mijn joekels van luidsprekers, ik wil dit nummer dan ook alleen maar HARD horen......
sfeer: spinvis, zijn 1e cd, heel matige opnamekwaliteit maar enorm veel sfeer, 1 van de weinige nederpopplaten die ik regelmatig draai...........
hitgevoeligheid: obladi oblada, overigens ook een zeer goede opname

overigens ben ik een liefhebber van hits in de stijl van t.rex, bowie, sweet, slade, dat soort werk, en daarom natuurlijk een liefhebber van het werk van tony visconti, met zijn lekker inmekaargedrukte geluid..................

dus voor hitgevoeligheid en sfeer: heroes, david bowie/ brian eno/ tony visconti

[Pepe]

Tony Visconti, daar kan ik me wel in vinden (vooral Berlin en Schools out met name)

geluidskwaliteit :Steely Dan, Royal Scam -alles kraakhelder en loepzuiver en toch funky als de nete
Sex Pistols, Never Mind - dat geluid van die basgitaar alleen al
Gene Vincent and his blue Caps..1957 geloof ik maar oei, wat een sound, lichtjaren voor op Elvis en tijdgenoten

sfeer : Spirit, Future games, Tod Rundgren, A Wizzard a true star, Utravox, Ha Ha Ha. Jon Anderson, Olias of sunhillow

hitgevoeligheid : Aerosmith, Get a grip. Hoeveel drums en gitaren kan je op een cd proppen en toch een volkomen natuurlijke fmhitsound overhouden.

[hansli]

Tony Visconti, daar kan ik me wel in vinden (vooral Berlin en Schools out met name)

die albums zijn allebei geproduceerd door bob ezrin.......
anekdote: om het kindergehuil in "the kids" op te nemen heeft ezrin zijn eigen zoontje gebruikt: hij had hem verteld dat mama weg was gegaan en nooit meer terug kwam, grapje natuurlijk, jaja, die bob ezrin toch....

tony heeft in 1975 een sparks-album geproduceerd, indiscreet, een van hun beste.......

en nog even een lijstje:

geluid; beatles, abbey road, het begin van de moderne popopname
sfeer: cowboy junkies, the trinity sessions, pure stereo-opname, live gespeeld zonder publiek
hitgevoeligheid: suzi quattro, can the can, maar eigenlijk heel veel van het producersduo chin/chapmann

[Han S]

Als je het hebt over een pionier: Les Paul, die al multitrack opnamen maakte en met de pitch klooide in de jaren 50 en met Mary Ford het geweldige 'How High the Moon' op de plaat zette.

Steely Dan? Ik hou helemaal niet van dat geluid en ik ben niet de enige. Met Roger Nickols waren ze de pioniers op digital gebied, maar hun laatste plaat namen ze op bij Walter Sear en dan heb je het over de ultieme analoge studio. Walter vind 16 sporen op 2 inch het maximale en als je daar naar binnen stapt ben je echt in de jaren 60/70 aangeland.

Commentaar van SD: we waren even vergeten hoe goed analoog klinkt, maar dat is op zichzelf ook weer onzin.

[Solidkick]

Als je het hebt over een pionier: Les Paul, die al multitrack opnamen maakte en met de pitch klooide in de jaren 50 en met Mary Ford het geweldige 'How High the Moon' op de plaat zette.

Bij deze een linkje van recordist.com met interviews met oud Ampex medewerkers. Oa een aantal fragementen over de samenwerking met Les Paul en de ontwikkeling van de 1e multitrack voor LP:
Ampex Interviews

[Pepe]

Steely Dan? Ik hou helemaal niet van dat geluid en ik ben niet de enige. .

Achja. Steely Dan werd indertijd vaak gebruikt om de kwaliteit van stereoapparatuur te demonstreren, je moet de dingen wel in perspectief zien.

In de late seventies, early eighties was er een big leap in opnamekwaliteit, de eerste digitale recordings/effect processors deden hun intreden evenals polyfone synthezisers en stemapparaten. Veel platen in de jaren 80 klinken gedateerd omdat producers geen maat konden houden met al dat snoepgoed. Overdadige galmen, veel DX7 strings, chorussen en noisegates op drums, daar waar in de jaren zeventig de trend was om alles geisoleerd en droog te houden. Op die spannende scheidslijn zijn een hoop mooie dingen opgenomen. Jackson's Off the Wall, Cooders Bop till you drop en Talkings head's Remain in Light. Wat daarna kwam is vooral veel Eventide en Yamaha DX'en.

[Han S]

Als je op hi fi beurzen komt hoor je overal Diana Krall, welke als referentie wordt gebruikt en het grappige is dat het helemaal niet zo goed klinkt. Norah Jones zit een beetje in dezelfde hoek met haar piano en jazzy begeleiding en dat klinkt (zeker haar eerste CD) een stuk beter. Goed, af en toe gaat ze zo hard dat de boel in de stress gaat, maar het was haar eerste CD en niemand kon vermoeden dat hij zo succesvol zou worden. Maar haar stem klinkt beter, haar piano klinkt beter, de upright bas klinkt beter en de gitaren klinken beter. En de piano stemt in tegenstelling met die van vrouw Krall, want die is niet zuiver.

[bass blom]

in DTS opnames wordt die reunie DVD van de eagles geroemd en als referentie bestempeld, 1994? unplugged.
is ook erg mooi.