De vuistregel werkt ook bij melodieën, die je immer ook in frases onderverdeeld.Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Paul ST
Printable View
De vuistregel werkt ook bij melodieën, die je immer ook in frases onderverdeeld.Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Paul ST
Goed punt. Gitaarmelodieën fraseren doorgaans wel wat anders dan gezongen tekst maar het lijkt er op dat ik proefondervinderlijk mijn weg hier in zal moeten vinden.Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Schrevel
Gibson M-III :ok:
En 3, 5, 7, 9, 11 etc.Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Pepe
Maar het komt vrijwel altijd neer op groepjes van 2 en 3. Leuke poging om het te vermijden, 5 gelijkwaardige kwarten. Maar ondertussen hoor je ook 2 3 2 3 in de achtsten.
https://www.youtube.com/watch?v=SrB3stnm8Xk
In mijn herinnering is er wel degelijk een verschil tussen 3/4 en 6/8.Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Brad
Wanneer je achtste noten zou spelen in 3/4, is dat per groep van 2. Dus: 1-2, 1-2, 1-2.
In 6/8 worden ze gespeeld in groepjes van 3, dus: 1-2-3, 1-2-3.
In kwartsmaten krijg je een gelijkaardig gevoel door triolen te spelen.
Ben niet zo into Bowie, maar zoals ik het hoor hebben beide boeken het fout... de feel is een samengestelde maatsoort, of evt. een 12/8. Maar 6/8 3/4 dekt de lading het beste. 2 groepen van 3 gevolgd door 3 groepen van 2. Een heel gebruikelijke combinatie trouwens.
( 1 2 3 1 2 3 1 2 1 2 1 2 En dat herhalen)
Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Kakihara
Ok, maar wanneer je bij een driekwartsmaat kwartnoten speelt over twee maten dan krijg je ook 1-2-3, 1-2-3. En wanneer je bepaalt dat een kwart noot bij 3/4 dezelfde duur heeft als een achtste noot bij 6/8(zoals in jouw post), dan kun je een stuk dat in 6/8 uitgeschreven is prima ook in 3/4 uitschrijven.
ik heb wel eens een muziekstuk in priemgetallen geschrevenCitaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Harald
klinkt nergens naar
de wereld van het getal vind ik uitermate interessant
ik deel die passie met mijn zwager, wiskunde leraar, ook al omdat getallen & single malt zich prima laten combineren
maar goed, pas bij het bestuderen van het duodecimaal werd mij de flamenco klok duidelijk
het is dus allemaal de schuld van die Fransen en hun metriek, dat wou ik even gezegd hebben.
De kunst is het niet te forceren. Het kan heel onopvallend, zoals de 11/8 stukken in Whipping Post van The Allman Brothers. Salisbury Hill van Peter Gabriel, of Money van Pink Floyd, dat ervaart ook niemand als moeilijk. Keep it Greasey van Zappa is funky as hell, maar je moet het niet gaan tellen, blijken er stukken 19/8 en 21/8 in te zitten. Met iemand als Colaiuta achter de drums werkt het prima. Helemaal leuk is Echidna's Arf of you, Begint lekker swingend in 4/4 en gaat dan vrolijk verder in zo'n beetje alles van 3/8 tot 21/8 :D Zolang je doorhebt hoe de frasering is, en gewoon8ste noten doorrammelt valt het enorm mee. Is best goed te doen, qua spelen.
Tool heeft zich in het nummer Lateralus laten inspireren op de "Rij van Fibonacci". Volgens mij heeft MJ Keenan achteraf gezegd dat hij dat nu niet meer zou doen. Grappig dat wiskunde en muziek aan de ene kant verbonden zijn maar elkaar aan de andere kant ook uitsluiten.Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Pepe
Soms kom je een progressie tegen waarbij ik me niet aan de indruk kan onttrekken dat de componist er een patroon op heeft losgelaten.
Ik bedoel dan niet zo'n graphic John Cage notatie, meer stoeien met akkoorden.
Bijvoorbeeld Mccartney's Hold me tight; dat gaat eerst chromatisch omhoog en daalt dan met paren tot het weer bij de chromatisch sequence is aangekomen.
Vind ik lollig.