Is there anybody out there (Pink Floyd)

vanwege een discussie in het kleine ergernissen topic...

Soms hoor ik als ik dit speel vrij duidelijk een tweetonig synth partijtje dat in het origineel zit meejengelen, zonder dat ik het speel. Heeft ongetwijfeld te maken met boventonen (ik vermoed van de A snaar die in het begin niet aangeslagen wordt) Bij deze versie lang niet zo duidelijk aanwezig als soms op andere momenten. Maar heel lichtjes meen ik het te horen. Kan echter ook een soort gehoorsbedrog zijn, omdat je de partij kent van het origineel. Is een octaafsprong op A die bij de eerste akkoorden op synth wordt meegespeeld. Overigens hoor ik het ook lichtjes in sommige andere youtube covers hiervan.

Voor degenen die het nummer ook spelen, speel het eens, en kijk of je het ook hoort? Ben wel benieuwd eigenlijk.

https://www.youtube.com/watch?v=G6-sgUIihpk

Vraag me ook af of ik nu de enige ben die bedacht heeft dat je bij het eerste Am akkoord twee vingers kunt verwisselen, en zo makkelijker naar de F maj7 gaan (of eigenlijk gewoon Am met een verhoogde kwint als melodienoot.

Citaat:

---

Oorspronkelijk geplaatst door Harald

vanwege een discussie in het kleine ergernissen topic...

Soms hoor ik als ik dit speel vrij duidelijk een tweetonig synth partijtje dat in het origineel zit meejengelen, zonder dat ik het speel. Heeft ongetwijfeld te maken met boventonen (ik vermoed van de A snaar die in het begin niet aangeslagen wordt) Bij deze versie lang niet zo duidelijk aanwezig als soms op andere momenten. Maar heel lichtjes meen ik het te horen. Kan echter ook een soort gehoorsbedrog zijn, omdat je de partij kent van het origineel. Is een octaafsprong op A die bij de eerste akkoorden op synth wordt meegespeeld. Overigens hoor ik het ook lichtjes in sommige andere youtube covers hiervan.

---

In het origineel hoor ik vanalles op de achtergrond gebeuren, maar mijn gehoor is niet zo geoefend dat ik het allemaal thuis kan brengen.

Citaat:

---

Oorspronkelijk geplaatst door Harald

Vraag me ook af of ik nu de enige ben die bedacht heeft dat je bij het eerste Am akkoord twee vingers kunt verwisselen, en zo makkelijker naar de F maj7 gaan (of eigenlijk gewoon Am met een verhoogde kwint als melodienoot.

---

Nou, dat had ik al na de tweede keer de tab spelen door. ;)
Als je dan verder de melodielijn op de A snaar af laat lopen kun je ook de C met je ringvinger en de B met je middelvinger doen want die B valt precies goed in de picking met je rechterhand. Vond ik makkelijker dan de ringvinger terugschuiven.

Harald, ik denk dat het de hoge E-snaar is die constant doorklinkt én het feit dat je waarschijnlijk in je hersenpan het origineel mee "afdraait". Suggestie kan een hoop doen;)

Ik speel het nummer ook. Die ervaring die jij hebt heb ik niet. Voordat je met die Amin begint heb je eerst, ik dacht acht maten, dat je afwisselend een a op de open A snaar en een a een octaaf hoger speelt op de derde snaar 2e fret.

Ik speel het overigens op een klassieke gitaar met nylon snaren, op de plaat is dat ook het geval. Als ik het goed heb speel jij het op een gitaar met stalen snaren, misschien heb je daardoor die ervaring.

Ik was er overigens niet opgekomen om dat Amin akkoord anders te pakken om makkelijker over te gaan op een Fmaj7. Het is wel handig.

Ik vind het zeer mooi gespeeld.

Bedankt voor het luisteren!

Citaat:

---

Oorspronkelijk geplaatst door Rick trodat

Ik vind het zeer mooi gespeeld.

---

Dank je!

Citaat:

---

Oorspronkelijk geplaatst door pasqual

Harald, ik denk dat het de hoge E-snaar is die constant doorklinkt én het feit dat je waarschijnlijk in je hersenpan het origineel mee "afdraait". Suggestie kan een hoop doen;)

---

Het is niet alleen suggestie. En vaak veel duidelijker dan hier op de opname. Subtiele intonatie en stemming zullen een rol spelen. Ik denk dat ik weet wat er gebeurt. Het is wel een subtiel dingetje. Voor wat betreft suggestie, als het alleen dat is, dan is mijn geheugen veel beter dan ik me herinner! Het viel me op toen ik stuk weer eens speelde, na het jaren niet gespeeld te hebben. En de plaat had ik nog veel langer niet meer gedraaid. (ooit grijs gedraaid, totdat ik de film een paar keer gezien had. Daarna vond ik de plaat net iets te depri, lang niet meer gedraaid toen)

Het gaat om die eerste vier Am akkoorden, met dat James Bond thema als laagste noten op de D snaar. De A snaar is open (als je die dempt zal het niet gebeuren) maar wordt niet aangeslagen. Probeer het maar eens, speel de A op de G snaar, en demp dan de G snaar. Je zult de A dan door horen klinken. (als je de lage A en E snaren dan dempt houdt ook dat op) Zelfde dingetje, nu met de open hoge E snaar. Demp de hoge E snaar, en die noot gaat gewoon vrolijk door. Zevende fret flageolet op de A snaar die je er gratis bij gekregen hebt.

Dat soort resonanties spelen altijd een rol op gitaar (daarom maakt het ook uit of je een akkoord helemaal fret of niet, als je maar een paar snaren ervan gebruikt). De ene keer valt het meer op dan de andere, en vaak moet je daarom bewust dempen. Maar hier levert het een subtiele verwijzing naar wat die synth partij in het origineel doet op.

Dus ja, subtiel, en niet altijd superduidelijk, maar die resonanties zijn er wel. In hoeverre je ze wel of niet bewust hoort wisselt.

Klinkt heel aannemelijk, ik ken het gevoel van het spelen van andere nummers. Ik hoor het niet op de opname, maar ook dat vind ik niet zo vreemd. Ik vermoed dat het iets te maken heeft met met je oor dichtbij de klankkast te zijn, het is alsof die resonanties fysiek in je oor aan het kriebelen zijn, heerlijk gevoel. Niet zo verwonderlijk ook dat Brad het niet hoort, dat effect is op nylon string veel minder uitgesproken.

Het effect van suggestie is me ook niet vreemd. Als ik onze laatste plaat luister, "hoor" ik noten van takes die in de eerste mixen zaten, maar die de finale mix niet hebben gehaald. Maar als je het afgetoetst hebt met dempen, lijkt het me wel duidelijk.

Ik leg the wall nog steeds jaarlijks een aantal keer op de draaitafel. Maar ik heb dan ook een extreem zwak voor platen waar vervreemding vanaf druipt (wat zelden gepaard gaat met een vrolijk gevoel).

Alleszins, je hebt het mooi gespeeld, en meer nog, je hebt me zin gegeven om het ook zelf eens te proberen.

Citaat:

---

Oorspronkelijk geplaatst door jasses

Het effect van suggestie is me ook niet vreemd. Als ik onze laatste plaat luister, "hoor" ik noten van takes die in de eerste mixen zaten, maar die de finale mix niet hebben gehaald. Maar als je het afgetoetst hebt met dempen, lijkt het me wel duidelijk.

Alleszins, je hebt het mooi gespeeld, en meer nog, je hebt me zin gegeven om het ook zelf eens te proberen.

---

Dank je!

Voor wat betreft noten nog horen van een andere take, overspraak? heb wel wat nummers met band opgenomen waar uiteindelijk een geïmproviseerd stuk zang en gitaar nog eens opnieuw gedaan werd. Met de zang geen probleem, maar de oude gitaarstukjes van de eerste take met hele band zijn in de achtergrond gewoon nog te horen op momenten dat ik met de nieuwe take niets speel. Overspraak op de drummicrofoons. Bij dat nummer verder niet zo'n probleem. Verklaart misschien ook waarom een recensent vond dat ik te veel freakte :D Een andere recensent vond het gitaarwerk dan juist weer het lichtpuntje van de plaat :D No pleasing everybody! We are not pizza!

Nee hoor, geen overspraak. De laatste paar platen hebben we elke partij om de beurt opgenomen. Pure suggestie dus. Ik heb gewoon zo vaak naar de voorlopige mix geluisterd dat die in mijn hersens gebrand zit.

Ik mis het wel, het simultaan opnemen, maar het was niet meer te verantwoorden. Hoewel, de vorige gitaaropnamesessies ergens in een klein afgelegen chaletje waren eigenlijk ook wel een heel leuke ervaring, en tijdsdruk zit er zo niet meer achter.