-
Andres Segovia
Niet dat ik hem slecht vind, en het belang van zijn werk voor de klassieke gitaar is nauwelijks te onderschatten. Maar toch, afgezien van een mooie toon, I don't get it. Zijn timing vind ik vaak niet te harden. Nu is die timing deels te verklaren vanuit de zeitgeist waaruit Segovia kwam. Er werd toen blijkbaar gewoon behoorlijk geschmiered (hoe schrijf je dat?) met de timing.
https://www.youtube.com/watch?v=CyPvr8AKVJQ
Hij verzint er behoorlijk op los, en zijn timing rekt rubato wel erg op af en toe. Sommige pauzes kan ik echt totaal niet volgen. Alsof hij met pijltjes naar de score heeft gegooid om te bepalen waar een fermate komt.
In dit geval verliest het stuk door alle toegevoegde lijntjes, en alle pauzes de rust die het net zo mooi maakt, als je het mij vraagt.
En dan lees je de comments, iedereen vindt het geweldig.
Is het pure heldenverering, waardoor niemand iets negatiefs durft te zeggen, of mis ik iets?
-
Het stuk pakt mij ook niet ook mede door die timing
-
Zelfs Grootheid John Williams was niet zo te spreken over Andres, dus je bent in goed gezelschap hoor.
-
Ik heb, toen ik al die Villa Lobos etudes speelde, interpretaties vergeleken van de grote jongens en het was mij al vrij snel duidelijk dat Segovia niet mijn ding is. Ik ben meer van de Yepes en vooral fan van ouwe zuipschuit Bream.
Als je wat links en rechts over Segovia leest en wat masterclasses bekijkt komt ie naar voren als een ongelooflijk zelf ingenomen eikel, daar kan Amsterdammer Jan A. nog een puntje aan zuigen.
-
Filmpje bekeken. Ik heb vrij weinig met klassieke muziek, maar muziek is voor mij pas muziek als het een ritme, een flow, een cadans heeft (die mag versnellen, vertragen, rusten, maar het moet wel een hartslag hebben).
Dit heeft voor mij dus echt geen hartslag. Dit noem ik eerder een hartverknettering en ik wil de AED van de muur af rukken.
-
Ben er inmiddels wel uit dat het niet aan mij ligt in dit geval. Leo Kottke ben ik op een gegeven moment toch gaan waarderen. Ook al vind ik zijn composities minder, die rechterhand is geniaal. En de man is één van de allergrootsten op het gebied van dempen. Echt erg goed! Segovia zal het voor mij ook niet worden, hoe mooi zijn toon ook is. John Williams is dan weer heerlijk om naar te luisteren wat mij betreft. Bream heb ik net wat minder mee, behalve op luit. Overigens vind ik Akkerman op luit ook prima. Volgens mij heeft onze Giovannie d'Agricultura een reïncarnatie in de renaissance gehad.
Maar die heldenverering voor Segovia? Eerlijk is eerlijk, hij heeft de klassieke gitaar aanzien gegeven. Zonder hem zou er ook veel minder repertoire zijn. Was er toen dan echt zo weinig goeds op dat gebied?
-
John williams benadert de perfectie wat timing en techniek betreft. Heerlijk om naar te luisteren en een van m'n voorbeelden toen ik klassieke gitaarles had, 10 jaar lang gehad en in die tijd speelde ik stukken van Sor, Leo Brouwer en villa lobos.
Segovia had wel veel gevoel en tone. En vlak Pepe Romero niet uit, echt een topper op de klassieke gitaar!
Ook Peter Tiehuis schijnt heel aardig klassieke gitaar te kunnen spelen, was een studiegenoot van m'n oude gitaarleraar Marcel Boelaars, de man waar het voor mij begonnen is. Boelaars had altijd goeie leesmethodes en boeken, veel van geleerd!
-
Ik denk dat het voor de klavier componisten een lastig instrument was gezien zijn polyfone karakter. Harp weer dan wel maar daar zat vaak een frisse jonge dame bij dus dan friemelde je wat partijtjes voor harp er tussen. Aan zo'n gitaar zat steevast een oude verzuurde sok dus die liet je voor wat het was. Mijn theorie.
-
Ik heb ooit een boek van Segovia gelezen bedoeld voor beginnende gitaristen. Zeer inspirerend.
Die video daar schrik ik wel een beetje van.
Bach hoor ikliever op luit en clavecimbel op een of andere manier. Verder draag ik geen fluwelen bloesjes of geitewollen sokken in mijn Birkenstocks oid :rockon:
Dit is een luitist waar ik van onder de indruk ben:http://www.youtube.com/watch?v=gNr-FDuzMCY
-