Walnoot voor de achter- en zijkanten

Als ik sommige foto's zie van de achterkant van klassieke gitaren, dan zie ik véél mooi gefigureerd hout. Soms is het hout gezaagd uit/van vergroeingen in de boom, maar ik heb ook de indruk dat het hout vaak dosse gezaagd is om maximaal effect van de tekening in het hout te verkrijgen..

Voor klankhout geldt in principe dat zuiver kwartiers gezaagd hout betere klankeigenschappen heeft. Natuurlijk is dit veel belangrijker voor het bovenblad van de klankkast dan voor de achterkant.

Nu heb ik zéér mooi walnoot ter beschikking dat al meer dan 30 jaar droog opgelagen ligt; het is precies op de vork van de boomkruin tot planken gezaagd. De maat laat toe om hier in één stuk het achterblad voor een klassieke gitaar uit te zagen, zónder 2 helften te moeten lijmen. Het hout ziet stabiel uit, geen pitten of verontreinigingen zichtbaar.

Zijn er andere aspecten waar op te letten bij de beoordeling van het hout?

Groetjess, Igor

Na meer dan dertig jaar timmeren voor het eerst met walnoot gewerkt. Zowel qua tekening als qua kleur een erg fraaie houtsoort. Een notenhouten plank die de breedte van een gitaar haalt lijkt me vrij uitzonderlijk! Wat vrij vaak voorkomt bij planken op volle breedte van de boom is dat het hart gaat scheuren, maar dat is bij deze blijkbaar niet gebeurd?

Wat mij opvalt bij het werken met walnoot is dat het hout een bepaalde broosheid heeft; het mist naar mijn gevoel wat 'elasticiteit'. Dat geeft bij verzagen makkelijk brokken, en ik merkte dat het plooien van de zijkanten ook wel de nodige aandacht vroeg (met als resultaat een blijvend zichtbaar breuklijntje).

Maar verder een echte aanrader om te gebruiken. Ben reeds benieuwd naar een bouwverslag..


Tee.