-
Als docu maker is een mening over zijn spel niet zo relevant nee, maar je kijkt dan naar anderen dingen toch?
Drama. Zonder dram geen docu dus goed is goed en slecht is goed.
Saai is fout, dan heb je niks.
Als 'officiele' biodocumentalist had je er met je camera bij moeten zijn wellicht?
Zo vaak vragen ze hem niet meer voor tv.
-
edit: ik had hier een vrij uitgebreide reactie achtergelaten, maar heb besloten die te deleten omdat ik gewoon nog niet weet of en hoe we dat gaan doen. En of Jimmy dat zelf ook ziet zitten, niet onbelangrijk.
Enige wat ik wel jammer vind is dat op het laatste moment niet naar het Bimhuis kon, dat had ik wel graag gedaan.
-
Had het nog niet gezien, kan me voorstellen dat Jimmy hier zelf uiteindelijk een beetje van baalde. Lijkt idd. zenuwachtig, als je naar zijn handen kijkt. Lijkt halverwege over te stappen van flashy gedoe op When you wish upon a star. Dan klinkt het gelijk een stuk beter.
Fellowship of Acoustics hadden wat korte fragmenten gemaakt toen hij daar in de zaak was. Daar speelde hij gewoon ontspannen. En dan maakt het veel meer indruk, dan als hij indruk probeert te maken.
-
Mooi dat Jimmy weer positief bezig is en dat is muziek maken.
Ik vind z’n spel het sterkste als hij melodisch soleert en de noten laat zingen, een verhaal vertelt dus.
Speelt hij snel is het heel rammelend en slordig qua timing.
-
Apart vibrato heeft hij. Ik vind het vooral leuk als hij wat gas terug neemt. Dat continu snelle trek ik niet zo lang. Maar dat heb ik bij alle gypsy jazz.