Merken die te grabbel gegooid zijn ?

Er zijn van die merken die een flitsende start hadden, en daarna eigenlijk aan lager wal geraakt zijn.
Kan me herinneren dat Hamer in een top segment zat, tot er allerlei spul uit andere windstreken begon te komen, met kwalitatief veel verschil.
Zie nu een erg goedkope Charvel op MP, herinner mezelf Charvel ook als iets dat je blind uit een rek kon pakken.
Fernandes zat eens prima, zit je later in een serie krijg je een matige gitaar.
Werkt ook weleens andersom, de MIJ better than the real thing exemplaren...
En zal ook wel met import & export te maken hebben.
Maar goed.
Doe er eens een paar, en spaar Fender & Gibson, because we all know. :)

Gibson is wel duidelijk...


Ik zat te denken aan een NL voorbeeld; Richwood. Begon leuk, gouden logo serie staat erg goed bekend. Maar (geloof ik) het overlijden van de importeur (JIC) helemaal afgezakt. De reïncarnatie van London City amps hadden ze ook in beheer, ook weinig geworden uiteindelijk.


Die Amerikaanse merken Charvel, Hamer (al zijn hun USA build gitaren echt top), Fernandes, Washburn etc. hebben allemaal hun hoogtepunt gehad. Misschien dat ze aan de andere kant van de plas nog populair zijn, maar hier krijg je er geen stuiver meer voor.

Patrick Eggle? Niet echt aan lager wal geraakt, maar na een avontuur met grootschaliger productie beperkt hij zich nu tot een klein team dat boutique gitaren bouwt. Een aantal producenten/merken dat niet meer bestaat dan wel in de kantlijn meedoet: Bond Guitars, de Parker Fly, Steinberger, Blade (bestaat nog, maar ik heb het idee dat de hype al een hele tijd over is), Ampeg gitaren, Rickenbacker, Valco, Robin, Daion, Kasuga, Saint Blues, Kawai, Suzuki etc..

Charvel heeft met Guthrie Govan toch een mooi uithangbord?

Citaat:

---

Oorspronkelijk geplaatst door telerocker

Patrick Eggle? Niet echt aan lager wal geraakt, maar na een avontuur met grootschaliger productie beperkt hij zich nu tot een klein team dat boutique gitaren bouwt. Een aantal producenten/merken dat niet meer bestaat dan wel in de kantlijn meedoet: Bond Guitars, de Parker Fly, Steinberger, Blade (bestaat nog, maar ik heb het idee dat de hype al een hele tijd over is), Ampeg gitaren, Rickenbacker, Valco, Robin, Daion, Kasuga, Saint Blues, Kawai, Suzuki etc..

Charvel heeft met Guthrie Govan toch een mooi uithangbord?

---

Ik denk dat m.n. Bond, Parker en Steinberger ten onder zijn gegaan aan het relatieve conservatisme van de doorsnee gitarist.
Let op mijn dubbele voorbehoud! :)
Ik heb de meeste merken die in me opkwamen inmiddels al wel voorbij zien komen.
Almar noemt nog London City amps. Ik zie ze ook niet veel meer. Wel leuk is misschien dat een merk als Power City al een tijd geleden een prachtige doorstart heeft gemaakt en nu wel behoorlijke high end amps aflevert.

Gitaren hebben endorsers nodig als ze op grote aantallen mikken met het gevaar dat genres en artiesten uit de mode raken en je merk mee dateert.
Charvel/Jackson heeft wel geprobeerd zijn kansen te spreiden met modellen als Roswell en Surfcaster maar het brand was al te veel gebrandmerkt (weer zo'n geinige woordspeling!)
Ibanez heeft zich wel overal goed ingedekt, je kan geen genre zo gek noemen of Ibanez heeft er endorsers.
Ik moet nu iets noemen natuurlijk.

Blade was vroeger een exclusief merk.

Klopt. Totdat Wesley Snipes ontmaskerd werd als een belastingfraudeur. Toen ging t bergafwaarts.

Dean en BC Rich?

Parker is nog redelijk levend dacht ik.

Peavey? Nooit echt heel erg mijn merk geweest, maar ze hebben toch wel een zwikkie mooie gitaren en bassen gemaakt en endorsementspul voor Eddie en voor Adje en Rudy . En waarschijnlijk hebben ze nog steeds wel mooie shit, maar daar krijg ik iig dan niet zo gek veel meer van mee.

In Europa was lange tijd alleen de Aziatische variant van Charvel te krijgen en met de shift van Japan, naar Korea, naar india en eventjes Vietnam werden die gitaren er niet beter op. De VS variant is altijd wel contstant gebleven, alleen nogal moeilijk te krijgen en dan vaak met een spuuglelijke headstock, Sinds ze onder FMIC vallen zijn ook de aziatische en mexicaanse Modellen Meer dan prima.

andersom is eigenlijk gebeurd met Hamer, US Modellen waren meer dan goed, aziaten waren ok (en wederom de US Modellen waren vrij zeldzaam in Europa) toen dat merk onder FMIC viel was het snel met de US tak afgelopen en sinds kort is er weer een aziatische lijn maar die steekt schril af ten opzichte van de oude US lijn

Esp heeft er een tijdje een zooitje van gemaakt door verwarring te zaaien met zijn merk namen LTD, EII, ESP, Navigator, Grassroots, Edwards maar is nu weer aardig op de weg terug.

BC Rich door in Europa voornamelijk de baggerversies van hun Modellen te verkopen (platinum series) , de US Modellen waren wisselend in kwaliteit ( met name door het vele wisselen van eigenaar van de merknaam) Maar in ieder geval beter dan de MIK en made in Vietnam Modellen